Alle inzendingen over filosofie

Een echte "dieheart" kenmerkt zich, als je al met een been in het graf staat, jou te vertellen hoe het leven in elkaar steekt maar is uiteindelijk ook bereid vanuit het hart met je te sterven een echte "dieheart" dan!…

Leven en dood ziekte en lijden hebben hun plaats binnen de periodiciteit zoveel wat we ervaren heeft twee polen zoals dag en nacht donker en licht hitte en kou zo raakt eb de vloed ook nooit kwijt we kunnen het eenvoudigweg niet verklaren het ligt verscholen in wat wij steeds waarnemen als het keren van het tij…

De jonge aantrekkelijke filosoof met kleren uit de kringloopwinkel en een nonchalante kijk op het leven staat in de tuin bij de rivier om de liefde te overdenken en hij ziet de herfstvogels ze lijken niet lang na te denken eten zich vliegensvlug vol met zijn overheerlijke bessen de rijpe vruchten van een dromer daarna nemen ze kwetterend…

Hoe wij mensen verzeild zijn geraakt in een proces veroordeeld tot de dood door onbekende macht die ons op aarde dropt aangeklaagd door een instantie die we amper kennen niet kunnen of willen begrijpen zullen we op zoek gaan of het wel klopt wie ons hier heeft gebracht dit proces bestuurt op deze aarde bang…

Er zijn veel analyses maar 'het zijn' was er rijkelijk voor die tijd dus hoe knap ook geanalyseerd het is wellicht toch en hoe jammer iets tijdelijks zeker handig om te berekenen ook mooie formules waarvoor je flauw wilt vallen in de ruimtetijd denk je aan je dood dank je wel ruimtetijd day after day alone on a hill…

ik kan ze niet traceren de zangers van de rei tonen kringelen omhoog geurig in wierook maar niet voor mij heb geen aflaat en verdiensten heilig niet de middelen zoals zij doelen zijn beschreven het ondermaanse is enkel geven dan pas komt de hemel naderbij waar onfeilbaarheid heerst heeft de mens nog niets geleerd van alle tekens…

Tja, wat zal ik zeggen,  Als het leven anders gaat Als het leven verder gaat Onafgebroken Afgebroken Gebroken Onaf Af Tja…

ik heb er jarenlang op gejaagd en ieder gevraagd naar het geheim van leven de groten gelezen maar hun exegeses konden mij geen antwoorden geven geploeterd en geliefd hoe diep ik ook groef aanwijzingen kwamen er niet tot ik begon met het loslaten van zaken toen kon ik vorderingen maken het werd transparant in het voorzichtig naderen…

er ligt een vogel in het gras, de vleugels glanzen nog rond zijn gebroken lijf een enkele madelief buigt stil in afscheid als respect voor het gedane, als de eeuwigheid van nooit voltooid…

Hoe ook de menselijke geschiedenis zich heeft gevormd wij zijn meer dan hoe anderen ons zien in dat meer mogen we weten dat wij bovendien ook altijd meer zijn dan wat ons overkomt…

de groten uit de geschiedenis hebben altijd een naam gehad maar door hun leven liep een schaduw die de echte macht bezat zij waren naamloos moeilijk te traceren deze onzichtbare heren hoewel soms dames staat konden maken zij liepen minder in de gaten ook in het klein spuugt schaduw zijn venijn in levens die met lach lijken omgeven…

Als ik èèn ben met mijn gedachten dan heb ik een dialoog die er niet om liegt maar er vooral toe doet en waarvan niets moet als ik èèn ben!!…

we draven door en graven weer naar de geschiedenis van het authentiek detail in de cirkel der historie is dat altijd het geval als wij in een stijlloos vacuüm zijn beland de mens grijpt terug naar schoonheid uit verleden tijd omdat heden zonder inspiratie blijft ook muziek en schilderkunst borduren voort op vroegere patronen maar…

De golf van het succes is niets meer dan een illusie. Wanneer de voeten het contact met de aarde verliezen, verliezen we onszelf. Voor wie het succes naar het hoofd stijgt, is het als balanceren op de punt van een potlood. Hoe langer je het volhoudt des te zwaarder het wordt.…

in het diepe rood van ondergaande zon buitelen kleine gnomen met veel plezier in de toppen van de bomen kobolden springen op de grond waar het eerste licht van de nieuwe maan traag tevoorschijn komt op de open plek van het donkere bos dansen elven en feeën op het zachte mos hun openingsrituelen oplichtend tussen vage lage struiken…

verleidelijk winkelt de straat dringt ongemerkt haar kleuren op aan argeloze passanten warm vertellen geuren op delicate wijze hoe laat het is nodigen uit tot een kleine dis maar niet nadien etalages hun snuisterijen hebben getoond appellerend aan de smaak van de koper verlokkelijk is bling bling dat opgepoetst straalt en artistiek…

ik heb het landschap uitvergroot groen in duizend tinten op maagdelijk linnen gladgestreken maar aan pigmenten kleefde dood wilde het vitale en de oerkracht van de zee weergeven golven vangen in hun schuimig grijs zelfs geen waterspat bleef hangen zag de storm schimmig jagen voelde uit donkere wolken regen vlagen striemend pal in mijn…

niets is wat het lijkt de vraagtekens van het leven vind je overal…

Als ik veel meer wist van ruimte en tijd bleek de werkelijkheid een beschilderde mist en zou die optrekken dan zou ik beslist een heel andere ontdekken en als die zou verdunnen dan scheen mijn oude er weer doorheen en wist ik meer dan alleen iets van de hunne maar van ruimte en tijd en werkelijkheid. -------------------- uit: 'Daar…

op een droge dag zie ik in het ochtendlicht een glinsterend spinnenweb die dag win ik water in de woestijn op een lege dichte dag open ik mijn handen ik vang regen zoveel ik kan ik maak de zeilen kleiner als de storm komt een heldere klaarlichte dag breekt aan als ik een vergrootglas vind en ik leer om van buiten naar binnen te…

hij poetst en polijst spreekt van zilver maar zijn woorden slaan zwart uit wanhopig kijkt hij zijn toehoorders in de ogen ziet wat hoofden gebogen terwijl de rest hem ontwijkt nog is hij niet klaar wie zwijgt stemt toe maar het applaus is grijs en zijn stem doodmoe als hij het katheder verlaat met een nietszeggend gebaar ziet hij…

ze waren meester in het wisselen van woorden met zinnen die zij al niet meer hoorden het was de melodie die dissoneerde wat zij ook probeerden ze bleef klinken als een nietszeggend refrein in jaren afgezaagd en toch begon steeds ergens de eerste toon gebaseerd op een valse droom die ruzie zocht wijs geworden hebben zij het vocale…

neem het eerste woord dat in je opkomt en draag het met je mee zover je maar kunt: boom denk bijvoorbeeld aan alle fysische eigenschappen maar dan had het ook iets heel anders kunnen zijn denk dan aan het ruisen van de bladeren als het regent maar dat is slechts hoe je de boom hoort denk dan aan de boom die je nooit zult…

ooit zijn wij de tent in gegaan nieuwsgierig naar leven binnen keken wij elkaar lachend aan clowns in ons eigen bestaan hebben de nummers gezien af en toe opgetreden gestoeid met vandaag en verleden maar het demasqué kwam sneller dan wij ooit verwachtten glans en glorie waren verbleekt de kleding werd sleets het heilige vuur was…

geen papyrus meer of dikke rollen perkament handgeschreven boeken worden als museumstuk gekend het goud op snee de wulps gekrulde grote halen in tijdloze levensverhalen zijn voorbij het handgeschept papier waarop vezels streden met de letters van de kroontjespen verleden tijd woorden kaatsen in het naamloze zwart wit het onpersoonlijke…

de antioxidanten dansen deze dagen lieve lust zij zijn door zomers weelde uitgebreid gekust maar kleuren bekoren zowel mens als vlieg geuren maken van het insect een fruitige dief toch kunnen wij best samen leven ons is overvloed gegeven…

Zittend aan het meer voel ik 'meer' als minder Zo zittend zijn maakt het meer zoveel minder zijn laat staan hebben dat laat ik wegebben Laat het 'meer' vooral van anderen zijn ik kan zoveel 'meer' met minder voelde ik dacht ik schreef ik aan dit meer dat dit meer ook mag worden van vele anderen!…

We zijn ontgrensd voor altijd meer en altijd verder – niets dat ons totaal en levenslang voldoet. Geen mens, geen ding kan ons ten diepste laven. Het zijn in ons doet steeds opnieuw de grenzen breken – vaag voelen wij de wekroep die niet enkel hier en nu gelenigd wordt. We kunnen niet bezitten wat ons trekt, de roos is roos, ook los van…

Waarom tevreden zijn met je eigen lot als de loterij ook andere kansen biedt…

in ver kijken gaat het lichaam wijken schiet zien tekort als ogen in wolken dwalen bepaalt kleur de horizon de grens waar lucht en aarde elkaar raken is een blokkade soepel zweeft geest over de belemmering vindt ruimte in buiten het universum trekt maar is varen op een door aarde gegist bestek met voeten in de klei is loslaten…