Alle inzendingen over liefde

Lief paar, samen al veertig jaar, voelt zij hem, hij haar, samen een, met lach en traan,…

Jan Slauerhoff had Heleen Hille Ris Lambers als geheim boegbeeld...…

voor jou heb ik al mijn jasjes uitgedaan nu kun je zien wie ik werkelijk ben je kunt mijn ribben tellen ze al of niet zien hangen mijn kwabben en mijn vellen mijn slappe witte huid ik heb me bloot gegeven me overgeleverd me kwetsbaar opgesteld als een vel wit onbeschreven papier jij zult me moeten beschrijven jouw gedichten op…

Alle begin is moeilijk, maar zou zijn hart meegroeien met het mijne en gevoeligheden die niet passen toch een warme plek geven? Kan het groot zijn als een olifant? Dat is het al, trompettert er een ja ha ha ha, stampvoeten de anderen oma Fant blaast mijn haren door de war blijf niet zo hangen in je vragen zegt ze, kom liever mee Ze…

Gene wolken drijven, gene zonne schijnt, Slechts nevels klimmen en dalen; Ik zoek naar een beeld, dat gedurig verdwijnt, Ach, zal ik het nooit achterhalen? Zo trouw heb ik aan de liefde gedacht, Ze is mij als de zon ééns verschenen; En toch verkeert mijn gemoed in de nacht, En nog is de liefde niet henen. Want wat er ook nevelt in mijn gemoed…

Je zoenen zijn zoeter dan zoeter dan honing en ik vind je mooier en liever, liever en aardiger nog dan de koning. We gaan samen liggen een eind hier vandaan we maken van takken van takken en blaadjes een vloer en een dak, dat was onze woning, of ik was het tuintje en jij was de tent daar gingen wij wonen en blijven en horen o rep je mijn…

Lieverd, jij kwam na enkele eenzame jaren, mijn leven heel onverwacht binnengevaren. Toen mijn herinneringen nog bleven kleven, wist jij mijn verdriet een richting te geven. Lieverd, jij hebt mij weten af te stoffen, een diep in zichzelf gekeerde bejaarde, die nu beseft hoe hij het heeft getroffen. Jij begreep wat ik nog steeds bewaarde,…

Alleen al de stem van Annechien brengt mij in opperste extase...…

De beginselen begreep ik voor handen uit hemelse bron schaduw zonder verlangen zonneschijn in schemerstilte hoorde ik jouw naam, onuitspreekbaar alsof er niemand jou werkelijk kende was je alleen, soeverein en stoer teder aangetast door sentimenten riep je mij naamloos terug in het verleden de beginselen ontroerden mij jij was mijn…

zijn jullie betoeterd? we willen ons geen schrik in laten boezemen dat doorkruist onze plannen en de kracht voor morgen we gooien de vensters open laten het licht binnen stromen het warme zoete licht dat in de donkerste nacht bij ons zal blijven ons hart verwarmen met liefde buigzaam als het riet, zachtmoedig de stilte beleven in…

(een pleidooi voor geluk) de sterfelijkheid vooruitschuiven naar overmorgen bijvoorbeeld de uren tellen op de vingers van je hand en elkaar verwarmen en betasten zolang het nog kan ook met de vingers van je hand geluk is een samenloop van omstandigheden korte momenten die langzaam uitgroeien tot genegenheid die naar liefde riekt je…

Ik kijk in je ogen en ik smelt, mijn hartslag versnelt, ik word meegezogen in de wereld in jouw ogen. Ik kijk in je ogen, en ik voel bijna pijn zo dicht bij jou te zijn, wil mij nu ook gedogen in de wereld in jouw ogen. Ik kijk in je ogen en voel een warmte, een luisterrijke kalmte, kijk ik blij opgetogen in de wereld van jouw ogen…

Er waren nachten dat het leek alsof al het licht voorgoed gedoofd was. Dat mijn hart niet meer klopte, mijn ziel van mij wegdreef Het uitzicht door het raam nietszeggend was. De dageraad geen nieuwe hoop bracht. Er waren dagen dat de zon zo haar best deed, maar dat ik haar warmte niet meer voelen. Dat al mijn tranen zo bitter waren.…

Die meisie op die agtergrond het my gesê HULLE SÊ dat ek tevredenheid sou vind in haar arms tussen haar bene rus buite die lippe kalmeer sy toe ek my naam noem gryp haar skêr en kap my gehou tot die helder lig en dat sy tevrede was met wat hoor sy en dink daaraan…

ik zag hoe je lach jouw wimpers ondeugend krulden rook de vleugjes parfum die je aangename verschijning omhulden je stem zong in eigen melodie het lied waarin tonen samen verkenden zonder woorden raakten snaren de diepste emoties uit liefdes onbekende ik kwam in de ban van jouw magische krachten waar hemel op ons lag te…

Schat, met jou mijn eerste Valentijnsdag lag helemaal niet zo voor de hand, want al kusten wij elkaar reeds gedag hield ik nog steeds de gedachten in stand aan mijn lieve vrouw, die ik zo liefhad en die vroegtijdig het leven moest laten. Herinneringen die ik nog immer aanbad, alleen had ik dat zelf niet in de gaten. Jij bevrijdde mij uit…

naast jou, mijn lief te mogen leven is een wonderbaarlijke droom met volle maan, boven 't aardse verheven naast jou, mijn lief te mogen leven is ons verwennen in De tuin van Eden en vruchten plukken van de liefdesboom naast jou, mijn lief te mogen leven is een wonderbaarlijke droom…

Ik kijk om naar een voorval van toen toen ik dat zalig meisje had gevonden Al bij de eerste kans volgde een zoen ja, of ze door de hemel was gezonden Al vlot zei ik, eind dit jaar huwen wij oké sprak zij dit is een geweldig idee Hoe zalig zei ze, je maakt mij dolblij voor mij is jouw suggestie allicht oké We trouwden; het geluk lachte…

Jouw fraaie hand op die van mij tovert een waar sprookjeshof, met een schone prinses aan mijn zij speelt het elfenorkest ons lof, hun klanken wensen het paar geluk: de tonen dartelen in jouw gezicht, lieverd, dit beeld valt nooit meer stuk, vlij je tegen mij aan, heel dicht.…

Zijn liefde is als een roos: Schuchter ontloken uit de knop lokt de lente tot groeien, ontvouwt hij blad na blad om tot volle schoonheid op te bloeien. Ik ruik z’n roze rozengeur en word bevangen door het verlangen z’n zwoele jongensferomonen van dichtbij in m’n neus te vangen. Ik snuffel aan elk kroonblaadje, zoek verborgen geuren op intieme…

De zondag met jou was als ruisende zijde, heerlijk soepel en zachtjes allesomarmend, een teder samenzijn alleen met ons beiden. Je strelende handen, mijn hart ineens verwarmd, deden plots denken aan de vrouw die ik verloor, die mij met haar handen zo gelukkig kon maken. Je zal gemerkt hebben dat ik toen even bevroor, een moment die onze verbintenis…

Het is maandagochtend en ik ben weer thuis, terug op mijn oude nest, eigen haard en buis. De zondag was weliswaar erg fijn met jou, dicht bij elkaar en veel "weet dat ik van je hou", maar, ik heb dit, geloof ik, al vaker geschreven, met jou valt echt niet heel lang samen te leven. Je bent lief, charmant en als het nodig is, attent, toch denk…

Dames, ik zeg u wordt nooit verliefd op een dichter, tenzij je af wilt vallen, je wordt kilo's lichter, tijdens zijn nadrukkelijke af- en aanwezigheid, want vaak is er voor een warme maaltijd geen tijd, dan weer voltooit hij zijn gedicht met jou in bed, terwijl jij net de aardappels op het vuur hebt gezet. Al ben je als muze in zijn poëzie…

Dit zijn mijn eerste stappen op poëtisch pad, omdat ik nooit eerder een dichter heb liefgehad. Niet dat ik ooit tevoren een pen heb gehanteerd en ook mijn lief heeft mij hier niet geïnstrueerd. Wel bracht hij mij bij de regels van het sonnet, als u dit leest begrijpt u dat ik goed heb opgelet, mijn lief heeft toegezegd niet te zullen corrigeren…

Ik kom je nog een keer proeven in het geroezemoes van de avond aan de Abracadabar, het ruikt er niet zoals toen, maar zoals jij boven alles uit bloesemde zo zingen de zinnen rond die zich in mij vlijen tot wij twee straks overblijven en samen naar huis gaan Ogen, lippen, borst en buik tranen om stoere zelfspot ik leg alles in de schaal…

Bij het nachtlampje lees ik jou in mijn agenda’s, ik streel de deken over jouw lichaam en lig tussen de lakens wakker op de harde vraag wat had ik meer moeten niet doen maar zijn vandaag? Ik luister naar jou en de wereld van voetstappen, een deur het doortrekken van de wc bij buren en de stilte van nietsdoen naast de onrust in jouw…

Je bent zo zacht en teer jouw huid in mijn hand jouw volle lichte gewicht jouw warme verlangen naar de extase van toen jouw bronzen lichaam in Verona onsterfelijk was en ik geknield voor jou tussen jouw benen oploste in liefde. Traag na het snelle bewegen streelden mijn handen de geur glad over je uit en weerloos ging ik naast jou…

ellenlange dagen, winterplagen met ijsbrokken, en diepe kou stormen belagen de aarde, ijl is 't hemelblauw droevig eenzaam, de gebogen witte takken zij voelde de koude, waar je rillingen van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden naast haar staan, nederigheid betuigen, buigen…

Lakens tot mijn knieën de man die mij wil wil ik niet wakker maken voor mijn eigen verlangens Dan maar in gedachten handtastelijk van het een het ander laten komen en wegglijden in slaapgenot Opstaan in een nieuw leven: hoe ben jij naast mij beland na al die avonden bij mijzelf voelen hoe jij zou voelen wie ik ben? mijn liefde bloot…

hoe haar landschap kleurt in een valwind waar schaduwen worden weggehoond en wolken geletterd de toekomst herschrijven in de muze die alle facetten van mijn reuze raderen kent en kloksgewijs mijn wijzers richt wanneer ze als gebogen fruit de appelhof die mijn gaard bevlekt ontdoet van valse overtuigingen met een gloed van een getuigde…