Netgedichten

netgedicht (nr. 73.245):

Ongevraagd Zinvol Leven

De feitelijkheid van ons bestaan,
aanvaarden met gevoel en liefde.
Liefde voelen in verbondenheid,
met al wat in en om ons leeft.
Tegenstanders als vrienden zien,
met wie we gedachten wisselen.
Het staken van onze domme strijd.
Ophouden met zinloos vragen,
naar een onbekende weg.

Alleen maar heerlijk stromen laten.
Alleen maar lekker blijven doen,
hetgeen ons samen leven dient.
Frisse stormen laten waaien,
door onze overvolle kop.

Zie onze tijdloze tijd verstrijken,
in het stromen van rivieren.
In het drijven van wolken,
die spontaan komen,
en zomaar gaan.
In het zandlopen van een stille loper.
In het druppelen van een kraan.

Niets meer willen begrijpen,
en daardoor, o wonder,
zinvol leven zien.
Ongevraagd.
Onbedoeld.
Toevallig.

Toevallig geboren worden.
Ongevraagd weer gaan.