Alle inzendingen over geweld

Jaren hield ik het voor me Molk mijn koeien en deed ongestoord mijn dagelijkse plicht Dertien lange jaren is er echt niets aan de hand Goed, wat rellen door het AZC Richt justitie, jullie pijlen maar op onschuldigen Wie de schoen past, trekt hem toch wel aan? Uiteindelijk dan gepakt wat heeft mij bezeten? Gewoon lévenslang, zonder…

Beeldenstorm en kaalslag laten geen spoor van loof en look vruchten passeren het darmkanaal, worden tot een amorfe brei in een bodem van afbraak broeit gebladerte als warme rook een schijnzalig schimmel bedekt de ruïne van aardse barbarij er borrelt een gistend mengsel in de onderbuik van bedorven jaren doch in de vochtige kelder blijft de glinstering…

Ik zie jou in lucht en leegte, verraden in intiem geweld. Ik zie, nu je ogen vol met tranen zijn, dat je je blik naar binnen richt. Zullen daar nieuwe wegen zijn? Koele golven spoelden over en dreven weg met de dromen van je jeugd. Je tijd is gestolen. Ik wil geven mijn goud, kamperfoelie en cipres. Zo eer ik de wegen waar…

Stil, zonder wil gevangen, onbevangen stil in de greep stil onder de bomen aan het touw gebonden, gestropt. Getuigen van innerlijk leed degene die de gevaarlijke confrontatie vermeed. Stille getuigen ontbloot van enige schaamte, gêne. Stille getuigen zonder huichelachtig elkaar uitlachen. De schoft, die verkiest de materiële schade…

DOOD VAN GRENSRECHTER Zo sta je te vlaggen bij een wedstrijd van je zoon. De wind raast over het koude veld. Ineens verandert de wedstrijd van toon. Vlag omhoog voor buitenspel. Schelden en ruzie is het gevolg. De vader die vlagt krijgt lel op lel. Iedereen kijk toe en kijkt naar de opstoot. Te laat de VADER krijgt schoppen en klappen tot…

Het nieuws schokte en deed verdriet de eerste mei Koninginnedag voorbij; in aangenaam en mooi weer tekenden zich gestaag sluiers aan voorheen wolkenloos gewelf. Azuurblauw in lijnen, werd asgrauw moment van volle bloesem. Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar…

Toch ben ik in leven gebleven ook al drukte jij mij naar beneden, want ik wist: het geluk komt toe aan wie heeft geleden.…

Zij schoot vooruit gelijk een kater Krijsend springt vanuit het nauw Met doodschrik in de felle ogen. Zo’n race vergeet je niet zo gauw. Paniek schiep kracht om de pedalen Van haar steunend, kreunend ros In moordend tempo rond te malen, Opstuivend zand versluiert bos. Hij liet los waar paden kruisen, Belagers zijn gemeenlijk laf. Zij…

ik ben soms zo kapot ik moet opstaan ik weet het maar wie weet mijn verdriet niemand weet dat en hoe erg het is dat mijn lief zomaar is weggelopen maar vermoorden kan ik haar niet dan maar mijn m'n dochter en m'n zoon en mezelf erbij en dan hang ik daar met bloed zweet en tranen of zoiets ik drink teveel en ik mis mijn vrouw en…

je kunt hier niet zijn spreekt de man in functie maar jij blijft staan trots en recht en je zwijgt je moet weg spreekt de man - namens de wet jij hoeft niets uit te leggen je weet dat hij weet en hij schreeuwt met de wet in zijn ene en machtsvertoon in zijn andere hand vernielt hij je shelter en hij brult maar jij blijft stil…

onkruid is gewied veelvuldig duikt er nog op het blijft invreten…

hij schiet zijn gebed zonder mededogen tussen andere ogen met kogels vol haat welk een hoogmoed hij speelt voor god beslist over de dood bejaarde moeders kinderen geen bezwaar pomp zijn hoofd vol met liefde het heeft geen resultaat wat hij blijft uitbraken is blinde haat moge zijn god hem eeuwig straffen voor zijn waanzin en…

Het bericht ging, echt waar, dat een man zijn vriendin gegrild had op de barbecue, hoewel ze alle twee jong waren. Zij heette Tinesha. Haar grootmoeder Kate overleefde ooit de ondergang van de Titanic, terwijl haar man Leonardo in de golven verdween. Haar moeder Marilyn bleef steeds hopen dat haar man ooit president zou worden, maar…

Toen die middag hield je een pistool tegen m'n hoofd. Dacht ik, je had me wat beloofd. Ik wil hier weg. Het maakt jullie geen fuck uit wat ik zeg. Door jou ben ik wie ik nu ben. Ik zit nu vast, ik zit klem. Door jou is ze weg gegaan. Weet je wel wat je me fucking hebt aangedaan? Toen die middag hield ik een mes voor je rotkop. Ik heb je…

Ik sta versteld van zinloos geweld pesten en schelden tjonge, wat zijn we helden heeft iemand gevraagd om dit lot ik dacht het niet, ze maken levens kapot wat zal de oorzaak van dit alles zijn waarom doen mensen elkaar z'n pijn zullen wij daar een antwoord op krijgen laat het aantal stille tochten niet stijgen het verdriet en leed is iets…

Verzonken stad nadruppelend in de wind aan een touw van schapenwol. Heersers van steden door bloederige strijd verbonden overdenken daar hun zonden, naast die stad, in de wind. Wilgen die schudden, wiegen, draaien, bij de heersers naast die stad en in de wind. Dan dat kind dat, vrij van zonden, nog iedere steen werpen kan, plat op…

Gefrustreerde landen ludieke oorden je stemming je vriendelijkheid in onschuld losbarstende agressie het geloof in je zelf samen geperst in een droom eeuwig handen schudden stervend van liederlijkheid stil zwijgt de nachtvogel van duizend kilometers ver samenpakkende handen torsen hun geliefden waar gevoelige plekken samensmelten tot oosterse…

veeg de bewijsstukken maar van tafel en de kruimels onder het kleed draai de klok maar terug naar gister als of het er allemaal niet toe deed hoe je haar hebt geslagen viel ze pardoes op de grond sneed haar gil door merg en been alsof de wereld niet bestond heb je ziedend het huis verlaten ben je heel hard weggerend haar snikkend achterlatend…

Dat iemand ervoor kiest in koelen bloede te schieten, onophoudelijk, onverbiddelijk Berekend Rücksichtslos Massaal Dat iemand - ooit slachtoffer - dader wil zijn, beschaving verslagen, naar adem happend achterlatend…

Als ik naar je kijk Dan doet mijn hart zo’n pijn Je hebt me nooit begrepen Want voor een mening vond je me te klein. Al die angst en verdriet Die verdiende ik toch niet? Niet wetend wat er gaat komen Alleen nog maar last van die nare dromen. Al die ellende in de jaren Ik wou dat je mij dat kon besparen Want ik was een meisje zo klein…

Ze voelt de pijn nog bij het schrijven - een gevoel dat misschien nooit een plaats zou krijgen: ze was 20 en het waren er drie. De uren onder de douche konden haar niet reinigen. Handen, lichamen, stotende bewegingen, weerloosheid, machteloosheid, stinkende adem, lichaamszweet en afschuwelijke woorden konden alleen maar pijnigen. Ook…

die dag zag ik pas hoe dwaas ik stamelde in de pas achteruit hij besloeg de ruimte, mat de afstand tussen mij en sterren was nooit zo klein da’s alles wat ik nog weet…

Wreed ben je je doet me pijn met zoveel moeite en venijn los laat ik je ik wil je niet meer 'k heb zoveel pijn zoveel zeer je kan bedaren ik ben weg ik voel me vrolijk en opgelucht zeg en nu jij zal jij ooit bedenken de andere weg in te slaan? Nee. Nooit.…

Raak me niet aan, Kom niet te dichtbij, Jouw hand is van jou, Mijn lichaam van mij. Het is nu gebeurd, Je hebt het gedaan, Het deed me zeer, Wat heb ik misdaan? Lach maar niet met me. Mijn glimlach is bedrog, Ik wil niet aan je denken Al doe ik dat toch. Je blijft in mij, Ik draag het litteken mee. Fysiek en mentaal, Al klinkt dat…

alles en iedereen verzamelt zich in een kring om je heen ze laten ons niet vallen bloedbroeders nooit was jij opgegeven of voor dood achtergelaten het is echt maten bloed moet soms vloeien botten breuken geweld is zinloos alleen niet zonder reden wat is geoorloofd wat is schandalig wetten verdwijnen het is rechtmatig zonder stigma…

Ik krijg een sms maar dat kan toch niet iemand die in de Ridderhof in het wilde weg schiet een verloren ziel kan het leven niet aan en maakt publiekelijk een einde aan zijn bestaan eenzaam in het leven, samen naar de dood is wat hij gedacht moet hebben in zijn nood het verwoesten van vele levens in tien minuten tijd geknal, ongeloof, paniek…

Hun kind heeft geschoten: zij zijn ten einde raad want nu zijn zij degenen die opdraaien voor zijn daad. Ogen zijn op hen gericht: dat zijn zij... zij worden nu gestraft en hij? Hij..is vrij! Hun kind heeft geschoten, zij schamen zich vast dood, weten niet wat te doen, want ook hun leed is groot. Weet, ik leef ook met hen mee, ik begrijp…

waar plotseling wind het kabbelend water striemde tot golven een vlucht statige ganzen dook in gakkende paniek gezellig geroezemoes uiteen geschoten werd door dodelijke stilte daar verloor zon haar kracht werden levens vermoord dat moment waar waanzin hoogtij vierde werd abrupt in bloed gesmoord…

koud en kil de gang des doods gedachten van het waarom vermoord ontnam je hen die het leven liefhadden het licht in de ogen zij die daar waren niet wetend dat dat hun laatste minuut zou zijn sijpelde het leven zinloos uit hen even stond de tijd stil…

Waarom? Wat is het doel van hem die zonder gevoel, van geweten, medeleven en verstand de eerste schutter wilde zijn van het land. Wilde hij beroemd zijn, berucht tot na de dood, schoot hij daarom al die mensen dood? Wilde hij stralen in de eeuwigheid zonder geweten, zonder spijt? Waarom bleef hij niet in leven zodat wij hem zijn verdiende straf…