Alle inzendingen over rampen

Het woord is straf, schok, zonde, gruwel en ramp, het woord verandert water in lood, goud in kiezelstenen, roept een draak op met honderd aangroeiende koppen, het woord is een heks en er is geen beterworden drankje tegen te brouwen. Het is een apocalyptisch woord Dus leg uw handen op uw beider oorschelpen. En alles in uw wereldje zal instorten…

Kloeke matrozen roeien met stugge moed hun boten, waarin mensen angstig zwijgen. Duistere golven vloeien traag, maar dreigen in de nacht vol onheilspellend gebroed. Sterren verlichten het verdrukte gemoed, dat voortdurend klinkt als gedempt hijgen, een schuivend gekraak van brekende twijgen. Plotseling klinkt een veelbelovend "toet!" Het…

ze willen klodders bloed, emmers tranen van dichtbij filmen journalisten meppen om toch vooral vooraan te staan het verse leed is wereldnieuws tsunami's zijn nu uit reclameblokken tussendoor worden meer bekeken een ramp is commercie…

Op het zinkende schip speelt een klein orkest plechtig, maar ongestoord in de bange nacht, houdt bij strijd om leven zingende wacht, als de vaderlijke vogel naast zijn nest. Moedig springende maat luidt op haar best, versmelt zich met geestelijke stem, verzacht het benauwde én hoopvolle gejacht, dat door bevelende roep wordt geprest. Het…

Een officier van de op de rotsen gelopen Costa Concordia heeft bekendgemaakt dat kapitein Francesco Schettino zijn bril niet droeg, toen hij het roer bediende. De kapitein stond zelf achter het roer, Helaas was hij zijn eigen bril vergeten, (Dat liet een officier de mensen weten), Of vindt Francesco brillen niet zo stoer? Maar heeft zo ’n man…

Wanneer de aarde langzaam zal verdrogen en grote bomen bij bosjes vallen, pas dan zal men bidden gelijk vazallen, er de hemel smeken om mededogen De donkere wolken zijn allang gezien, uiteen gedreven boven de schapen die lamlendig hun helling afschrapen en zich niet houden aan paragraaf tien van het wetboek -verboden te graven in dijken…

de straten rondom de puincathedraal ademen een jaar later nog steeds de geur van dood en verschrikking stad met het gebarsten hart onbewoonbaar verklaarde wijken huizen, die verkruimelen staan wezenloos te staren naar onzichtbare bewoners .…

In de angstwekkende, bewogen nacht wordt het sterke schip Titanic verslagen door een schimmig spel van nevelvlagen met drijvend ijs vol onnozele kracht. Als herten, verward door grote drijfjacht, rennen reizigers rond, vloeken, klagen. Voor sommige zwemmers mag hulp dagen, honderden mensen zijn prooi der boze macht. De strijd van redders…

Eventjes naar buiten een frisse neus wind door je haren vogels fluiten eventjes wordt een uur dan weer huiswaarts. Er klopt iets niet bij binnenkomst zie ik het meteen het huis is leeg helemaal leeg! Mijn neus loopt mijn haren verward eventjes een frisse loopneus halen dan is in een mum je huis leeg, vooraleer de paniek toeslaat…

[…] (Een woonstee op Thira. Slaapvertrek van Iphigenia en Euriplates.) Zij: ons kind dood geboren ik opgedroogd wat zal er van mij worden? Hij: Zeus terwille trouwde ik u een kindermoordenares Medea’s evenknie! Zij: zeg mij dat het niet zo is ik verdoem mijzelf de dood van het kind was een ongeluk! Koor: o wrede hatelijke liefde…

De boot was groot, zo groot als een flatgebouw, een flat op vakantie, een flat die nu op zijn kant ligt nooit meer vakantievierders in zich zal nemen, nooit meer zal er met bewondering naar hem gekeken worden, naar die kolos die op zijn kant, ligt te wachten op het eindstation. Te vroeg.…

Hij houdt het meisje stevig vast Hij vindt de weg wel naar de stad Maar is snel moe en afgemat En wordt op hoongelach vergast Na uren zijn z’n sloffen nat Maar hij herkent de oude buurt De bank waarop als toegestuurd Door God de vriend met wie hij at Hij leerde hem het woord goodbye Hij groet hem met een brede zwaai Maar dan, een auto,…

Snaren in vlammen, gratieloos met muis en muis vergaan, krullen alsof hen een laatste klank ontnomen is. Gordijnen ooit op muren, fladderen in stukjes door de lucht. Grijze wolken, van onder aangelicht, verlaten vluchtig de stad opdat de stad hen niet verlaten zal. Dan daar, tussen markt en nieuwe speelhal, naast de komma's en de punten,…

zinloos geweld slaat diepe wonden maakt dagen donkerder nachten ondragelijk zijn landen in rouw om wat kogels aanrichten schuldeloos zij die daar waren geraakt tot in hun ziel daar iemand zich God waande keken zij de dood in de ogen niets rest dan blauwe bonen als stille getuigen…

Een eilandje in de zee een kleine parel een jaarlijks gebeuren een knal in de stad een gefrustreerde gek een graag schietende een levend kerkhof een totale verslagenheid een onuitwisbaar verdriet een zee van bloemen een pandemonium van rouw een golfstroom aan tranen een zee vol tranen een oceaan vol tranen een verhoogde zeespiegel een…

De moeilijkheid in deze wereld is, dat ver na de oorlogstijd de mens bleef opgezadeld met ongehoorde haat en nijd. En daarom raken we door oververhitting en een overschot aan wapens onze dierbaren veel te vroeg kwijt!…

ondergedompeld in een rode vuurzee is de verslagenheid daar waar logica ver te zoeken lijkt onschuldige zielen die aan het begin stonden om de wereld te verkennen hun horizon te verruimen zich te laven aan het leven werd nors verstoord door meedogenloze kogels…

(voor I. W.) Het geluk glipt langs mij heen zoals goudzoekers anderen goud zien vinden en ik op lampionverlichte nachten mannen vrouwen zie kussen elkaar vurig strelend likkend puffend innemend als ongeremde dieren blijf ik een ononthuld standbeeld die tranen vloeit omwille van de dingen die voor hem verborgen blijven. De koninginnen…

Van de zee altijd gehouden, van stormen bliksems die in het water slaan het verdomde zand dat er overvloedig lag Even in de godin van de Stille Zuidzee geloofd, met haar de liefdesdaad verricht Het was niet de bedoeling dat jij met de tienduizenden zou verdwijnen even luchtigjes als de containers de radeloze schepen overvallen zonder…

(Bij 'Badende nymph', marmeren beeld, 250 v. Chr.) Als geest dwaal je door de Griekse bergen, je schoonheid wordt beschermd door goden en godinnen en je droomt in donkere grotten, terwijl je kuis als een non door het leven gaat, bewapend met pijl en boog, want geile saters liggen overal op de loer en dat moet jij niet hebben, want die bezoedelen…

Zij eten het vuur dat ontvlamt uit de oogopslag van de morgenstond en weten van geen ophouden Als de vrouwen in het veld de zaden schalks uit hun schoot werpen ontspruiten nieuwe liefdes Luierend in de bomen zweren de mannen een te dure eed alsof zij bereid zijn om voor het geringste te sterven In hun naïviteit drinken zij de dag vaarwel…

zie hoe het huist danst met gordijnen nog in de sponning overrompeld door oerkracht op de schaal van richter met golven als buren blijft de bestemming onbekend met foto's nog aan de muren op weg naar niemandsland zal het neerstrijken daar waar het land hoger is zal water zich terug trekken naar daar waar het vandaan kwam…

Kromgewaaid hout verkracht strandgebeuren vissen snakken naar adem met dichtgeknepen strottenhoofd langzaam deinende borsten van je lief in kuise bewaring geven verzekerd als tijdloos krediet toomloos verlangen een dankjewel per flessenpost.…

Op elkaar gericht Gezin gesticht Hoeksteen van de Samenleving Onheilsbericht Betonrot belicht Puinhoop van de Samenleving Gezin gesticht Gezin ontwricht Slopend gedicht...…

Ik kijk tv en zie de meest verschrikkelijke beelden Over aardbevingen, tsunami's , kernrampen En ontluikende oorlogen En dat juist op het moment dat zang- en schaats- Battles me verveelden Ik zeg tegen m'n vrouw: zo, een ander tv-pakket van ziggo Genomen!? Dat werd tijd Waar op zij antwoordt: nee oen, dit is realiteit Ik schrik me…

De aarde schudt en beeft stuiptrekkend en schokkend over het land. Schrik en paniek krijgen de overhand bij een ieder die het heeft overleefd. Ontredderd zoekt men zijn liefste op plaatsen, die onherkenbaar zijn verminkt. De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt…

stuurloos overgeleverd aan de rusteloze stroom die schepen meevoert als luciferhoutjes houdt oerdrift huis meedogenloos de kracht welke vernietiging dirigeert 'n waar geworden nachtmerrie…

De oogleden nog dichter dan voorheen om de dodelijke spraakwaterval te ontwijken, heel de wereld is kozak en het paard sterft in het weke ijzererts een opgeworpen barricade herbergt slechts nog stedelijke lijken die in ’t laatste moment nog zwaaiden met de rode stip en banzai schreeuwden tegen de opperste vijand – het wassende water wat…

happend naar overleving moest ze na oeverloos vechten uiteindelijk loslaten loslaten om zich te herenigen bij hen die haar dierbaar waren en geen kans hadden gehad overvallen door Moeder Aarde die de grond had doen trillen waarna huizenhoge golven nietsontziend auto's optilden en woningen van hun fundering rukte deze opjoeg als wilde…

De middag straalt er spelen kinderen op straat papa is vrij vandaag en mama ook de zee lokt het is druk, druk, druk de aarde werkt ik niet en kijk tv schrik op en dan komt de vloed als een dief in de nacht de wereld en de mensheid huilt, huilt, huilt zeeën van tranen…