Alle inzendingen over woede

ik ben de pelgrim der voorlaatste dagen nog even dan is het gebeurd is alles onherstelbaar gedeponeerd alleen de laatste dag is wat ons rest die draag ik over aan wie maar wil want ik heb het gehad ik heb het wel gezien h.…

mijn muil korf ik geluidloos blijf vooral rustig ademen anders ontplof ik met een knal neuzels en treuzels zijn zo precies zij beproeven mijn geduld irritatiepunt kookt over…

Ons dat is toch ‘ik en jij’ Ons dat zijn wij allebei Maar ’t is nu zonder jou, alleen nog mij Ga ik te ver, wat snap je niet Bij hard lachen en verdriet ’t zijn de tranen die je zelf niet ziet Waar was je dan, toen je dat zei Was je er met je hoofd niet bij Was je mijn teleurstelling allang voorbij Je bent jezelf, wat ik daarvan vind…

Ik ben er niet Je ziet me wel Maar ik ben het niet Je voelt me wel Maar ik ben het niet Wie ik ben, is voor jou niet van belang Het lichaam dat ik jou geef is reeds verlaten De geest van velen waart in mij Kom erbij, als je dat wilt Eenmaal binnen laat ik je nooit meer gaan Eens zal ik je krijgen, eens zul je mij vinden Eens zal…

hem dreigt de hoek van de vervallenen waar men wel gezien maar niet ervaren wordt van vormloos mummelen van morsen op de slab van ongewiste tranen waar niemand meer op let van wachten wachten wachten…

'te' ervoor is nooit goed met 'te' erachter is het kwaad al geschied!…

het waren jouw kleerscheuren die je hier had laten liggen welke me pas opvallen wanneer ik er bijna over struikel ik waande me op grote hoogte waar de wind mijn rokken deed bollen het spiegelbeeld bleek in diepe rouw buigende treurwilg helde over pardoes val ik op de grond verwens ik jou ten zeerste als ik 'n plan smeed *…

Jij zei dat jouw rotssterke vriendschap veel te goed was en dat ik nog niet waarlijk voor minder dan de helft wist waar het leven werkelijk om gaat Kippen nog eerder tanden zouden krijgen het zou gaan sneeuwen in de hete hel Alles dat ik deed, af te doen was als onbelangrijke, onzinnige liefhebberij afleiding voor zelfgeschapen onwetenheid…

Honger, ongestild koos alles in wat ik leef, soms oeverloos, ongewild, tergend achter mij en kielzog aan, daarop de woede te verkwisten, bleef genoeg te redetwisten,zo het wachten ingegaan,dat ene woord wat kwijnde, als milder antwoord me schuldig bleef, draag het bitter tot het einde.…

Verwensingen spellen fanatieke oren ongehoord lang verse klemtonen uit betrouwbare bron verspreken zij illusies, vangen tongen bot in oeverlicht Dichtgestucte lucht ontketent opgebouwde waarheden vrijwel onvervoegbaar op slinkse heterdaad verhangt zij vuile was, heulen oren eigen schoonschrift.…

Natuurlijk is er met Amsterdam nog een band van de kinderjaren ben ik wel los gekomen maar ik heb er toch iets van meegenomen, dus...wat is er daar in hemelsnaam aan de hand. Misschien zijn ze daar wat te tolerant of, zijn er problemen die worden verzwegen? Je kunt natuurlijk alles blijven overwegen maar waar rook is,is dikwijls ook brand.…

Het park is aardedonker mijn voeten stappen straf ongenaakbaar over paden vol drammen in de benen. Knisperend kraken zolen ik plet de slakken dood die groene onderkruipels moeten subiet vermorzeld. Het adellijk loof kaalgevreten door het vunzig ongedierte van horden rups en bladluis in walgelijk wuft gewemel. De tengels kringelen…

Na een lange strijd Neemt Hij tot zich Een onschuldig kind En Waarom waarom! Kinderarbeid is verboden Zelfs in de hemel Mag ik hopen Verdomme Neemt Hij tot zich Neem mij Roep mij Laat mij eeuwig branden in jouw hel De hemel loop ik mis Terug het kleine kind Jouw stilte is diep Het spreken oppervlakkig ‘Rouwen vriend Volgens Kübler-Ross…

De leegte Zo uitgestrekt pijnlijk Stekend in het niets Tot in het diepste Maar nergens rakende Hersenen kraken Waar ik ten onder ga Op een blanco stuk papier…

Nadat hij met zijn vuist op tafel had geslagen en daarmee de bodum glazen om zeep geholpen had, mompelde zij met de tong van haar moeder: krijg de mexicaanse griep... Olé.…

Maakte mijn komst jou blij? Heb je ooit gehouden van mij? Je hebt het nooit tegen mij gezegd, en nooit iets uitgelegd!    Jij hebt nooit je liefde voor mij getoond, Ik deed alles fout, werd nooit beloond. In jou ogen deed ik nooit iets goed, in alles ontnam jij me de moed!   Ik heb de banden verbroken tussen ons, en gaf je op mijn manier…

ik schouw de wereld wat een teringzooi ik schouw de mensheid want daar komt het door ik schouw mijzelve ja, daar ligt de makke geen beginnen aan dus en derhalve ...…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

woorden werden rondgestrooid als het kussen leeggeschud vanaf de heuveltop omlaag gegooid stoof het snel van hut tot hut. woorden droegen immer verder dreven dreigend op de wind kwamen in steeds verder oorden waar men nu ook veren vindt Wie zal al die veren rapen uit die kussensloop ontsnapt of een laster in doen slapen die uit alle naden…

Als blikken konden doden zou je daar nu niet meer staan, zou ik pijlen schieten uit ogen zonder mededogen en was het gedaan met je eigenwaan.…

fotograaf kwam zo close flitsen dat de hele kroeg zag die heeft waan zelf voor het vogeltje te kunnen gaan al dacht-ie zelf leep te blitsen terug van mokkels gaaf jennen bleek mijn plek bezet ik moest verkassen zat een staartmeesje daar dom te krassen aan pixels nog te herkennen brutaal klonk si si si sirrrrr churrup piepte tsie err…

mijn wereld is een woestijn waarin ik verzand in de brandende zon van mijn haat tegen alles wat anders is…

Iedere keer als ik het land betreed valt het hek met een klap in mijn nek onderstreept eigenlijk de misère een verdwaalde zachte sneeuwvlok glijdt mijn visjack binnen en oja, de kometen komen hot hot een snelle steen wat licht misschien zo gaat het gewoon en misschien weer zo een oorlog die krijsend najaagt wat geluk en dan tot oorlog sterft…

Zeg me aan wiens verstand er wat scheelt Zeg me wat klopt er niet aan dit beeld: Een stelletje eilanders weet probleemloos een groep herten naar Schiermonnikoog te smokkelen Een paar andere eilanders worden boos en minister Verburg, verantwoordelijk als ze is begint hierop haar hersencellen bij elkaar te sprokkelen Die beesten horen daar…

Nog één keer in mijn leven, kon ik mijn hart aan iemand geven. Alle woorden, alle daden... ze lijken nu overbodig. Weet je wat? Hou mijn hart maar, Ik heb het niet meer nodig!…

het zal mij aan mijn reet roesten zuurstof vreet de aanstoot is CO2 heel fijn kankerend verlaat ik dit leven stof tot overdenken zo ver ga ik.....…

Ik weet niet precies wat ik zojuist geschreven heb. Het is geen gedicht. Ik stond gister te douchen en kreeg ineens een soort ingeving. Jammer dat ik het toen niet gelijk heb opgenomen op mijn telefoon want ik had geen tijd. Ik heb het geprobeerd na te creëren. --- Er word veel gepraat maar veel is nietszeggend Het rare hieraan is- jou nietszeggendheid…

Zij heeft een knobbel in haar borst Snel naar `t ziekenhuis De noodzaak kan schreeuwend zijn Een onderzoek Wachten vooral afwachten Slapeloze nachten Tranen Het leven staat stil Geen zorgen zegt een verzekeraar U is mens En Wij Menzis helpen onzekere mensen Komt u bij Menzis verzekeren Door onze speciale afspraken Weet u snel zeker.…

Het lijkt mijn beurt Te sterven Ik kan het niet geloven Mijn medestrijder Hij haalt mij in Haalt mij, Mij, Urs Urs Is Dood…

Ik doop mijn pen Niet in het gif Maar stoot mijn lans En schrijf met bloed Mijn letters branden in de lucht Ik kalk Zwarte geschiedenis Getekend: Urs…