inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 4.639):

Afgebrand

Je onbeschofte eerlijkheid
verliest de laatste schaamte.
Wat je nu overgeeft is vals,
antiperistaltiek van de grond.

Jij, jij pruilt als vette gans
je protserige veren op
en je doopt de hemel
een onuitputtelijke inktpot.

Al dertig jaren sterf ik
de dood van duizend mannen
in jouw gulzig vliegen,
je poten veilig om me heen.

Vastklampend pomp je vacuüm,
mijn vlees weekt zich in je los
De onvolkoren halmen
toornen bitter in de zon.

Piramides van bloemen,
pluimende fakkeltoortsen,
brandende geuren gonzen
mijn eindeloze nederlaag.

Bloedzuigers werpen tongen,
wespen steken zich krom.
Zo wijzen alle wegen
als assporen naar jou.

Schrijver: Anton van Amerongen, 10 mei 2004


Geplaatst in de categorie: woede

1.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 973

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)