Alle inzendingen over afscheid

Nu een late zomerzon nieuw vitragelicht over jouw afscheidsbrieven laat schijnen begrijp ik woorden niet meer bitter door ’t diepe proef ik schaduw zoals ooit in jouw verlangen herhaal ik slechts zinnen zonder werkelijk beginnen haal ik adem uit jouw dood.…

natuurlijk nemen wij beiden een bloem mee voor jouw kist uiteraard uit eigen tuin boeketten wil je niet of grote grafkransen want jij lieft de eenvoud geel is jouw warme kleur dus pluk ik gulden roede gave van moeder aarde een stille groet aan jou met zegen voor jouw reis voorbij de sterren…

een baan een passie een leven mijn leven mezelf mijn leven verliezen of met passie kiezen voor vergeten tijd vergeten liefde wie mij kent weet wat ik verlies nu ik kies zij weten zo zoveel meer dan ik kan zeggen…

niet dat ik wil vergeten je sporen verliezen in de sneeuw niet dat ik wil vluchten alleen even luisteren, zien hoe vlokken vallen een lichtkrans leggen jouw schaduw vinden…

jouw roedel maakt de oorsprong in delen van mijn gelaat zichtbaar, de intrede van herfst verlaat zich op mijn angst en breekt de nerven alvorens de dood zich heeft bekwaamd in het strijken van een gerimpeld blad hoe moedig is de wens telkens als het geluid verstomt en breekbare vermommingen het beeld verhullen dat zonder glans het tij laat…

De pijn in mijn hart gaat niet voorbij, blijft me achtervolgen telkens hoe je lachte. De pijn in mijn lijf blijft bij me, als ik denk hoe je naar me keek.…

Jij laat me achter, de zon zakt weg Kou komt er voor in de plaats Vragen vervullen mijn hoofd Sterren zie ik niet die boven mij verschijnen Ze willen laten zien dat het donker niet overwint Maar ik denk met mijn ogen dicht Scherm mij af tegen de hoop Tegen het licht wat wil schijnen Mij het donker uit wil leiden Ik laat mij zelf achter in…

niet is moeras dat leeft in mist dat heet geen ras en vergeet de list het bolwerk verlegt rare gave iedereen terecht lam van de agaven in een maatschappij kleuren in de pot strijken ligt mij wie en wat is eigenlijk zot de pelgrim en kalk leuren samengesteld de tijd droogt op geld geteld hoe is het mop? V gaat verder haven…

Samen beleefden we een pak plezier. Je ging mee op trektocht door de Roemeense bergen. We verzeulden samen kilo’s boodschappen. 's Zondags op familiebezoek. Alles kon, je stond klaar. Mijn trouwe metgezel. We deden ook niet àlles samen. Dansen op dinsdag bijvoorbeeld, dat deed je niet mee. Een pintje pakken in stad liet je aan je voorbij…

het ga je goed, dat las ze: identiek dat het zo veel beter is kiest hij toch voor het wilde water verduisteren ligt niet in haar aard ingrijpen en opendoen was geen optie meer na dat hij vertrok niet later, schoon schip als grote wens eindelijk hangt ze haar zwaarte als pluche gordijnen in de embrasse…

de stilte draagt een oud seizoen waar stammen dansen in de mist, alleen en lang verlaten nu niet meer in handen vol liefde droegen we jou een trotse vrouw van rood en wit heel zacht in duizend lichtvallen viel jouw liefde mee rond de herinnering van mooie zomers glanst jouw glimlach in vakantietijd en altijd weer weten we ik ben…

je laat zoveel achter als een storm gaat verstillen het meeste omdat je dat wilt maar ook veel dat je hart doet verkillen en je neemt zoveel pijn met je mee het is pas echt voorbij als je voelsprietjes zich hebben teruggeveerd in een nieuw gevormde rij de rust daarna van binnen is als een magazijn waar de herinneringen gesorteerd…

voorbij de stilte zijn je woorden je gedachten dichtbij alleen met mijn woorden mijn gedachten is de stilte van mij…

De balansen van onze levens liggen uiteindelijk niet ver uit elkaar noch de verlies- en winstrekeningen Om maar de zwijgen van het korte persoonlijke, de liquiditeit het langere, de solvabiliteit en op termijn, de rentabiliteit Want als het onze tijd is vraagt niemand zich nog af hoe het met zijn of haar persoonlijke cash-flow zit of…

Zeg lief, vertel me, waar denk je over na, zeg lief, vertel me, wil je dat ik ga? Zeg lief, is je wanhoop dan zo vreeslijk groot, ach lief, zeg me, hoe diep gaat toch je nood? Zeg lief, vertel me, hoe diep zit toch je pijn, ach lief, hoe kunnen we samen die narigheid voor zijn, die je van me vervreemdt? Want lief, ik kan…

van de dood heb ik nu wel elk gelaat gezien de stille dreiging jaren meegedragen en ja mijn lief ik hield van jou op mijn manier van de dood ben ik niet weggelopen al die jaren hand in hand en hoop na hoop in wanhoop omgebogen geen laffer vijand dan de onze en ja mijn lief ik hield nog meer van jou en nu na al dit vechten moegestreden…

verdriet vandaag was ik aan je graf maar je was er niet en toen ik je mijn bloemen gaf voelde ik al het verdriet van de velen wier leven met het jouwe was verweven ik voelde al die levensdraden die werden afgesneden kon al het verlangen raden die nog éénmaal aan elkaar te smeden maar je was er niet wij waren er alleen met ons verdriet…

Moet soms genomen worden Tegen wil en dank Bescherming tegen hen die kwaad willen Spelen met gevoel Onduidelijk zijn Weinig respect tonen voor hen die slechts goed bedoelen Is er dan maar één optie.. Je trekt je terug uit het strijdtoneel…

het oude huis  staat klaar opgetut als een bejaarde dame die bezoek verwacht ze geurt  naar gisteren het laatst gezongen lied echoet na achter het verse stuckwerk  de vloer herinnert zich de slepende tred het zwijgen de laatste zucht Als straks de kijkers komen  rekt het oude huis zich uit en spiegelt nieuwe dromen voor geeft zich…

Je was een dromer, vader Dat heb ik van jou Je was een zoeker, vader Dat heb ik van jou Ik hou je nog even in mijn armen, vader Jij deed het voor mij, ik nu voor jou Tot later…

Laatst spraken wij van somberheid hoe de tijd op een gegeven moment met het voortschrijden van jaren stroperig en krakkemikkig wordt. De hersenen van jou en mij hebben geregistreerd en stichten als vanouds een nieuwe, herkenbare werkelijkheid terwijl een vage onrust ontstaat. Wij gaan door als lijnen evenwijdig aan elkaar en met de ijdele…

Waarom heeft het zo moeten aflopen? Want zo ben ik absoluut niet groot gebracht Deze wereld is een oerwoud Maar wanneer beide ouders er voor je zijn Voelt dat voor een kind heel erg veilig en vertrouwd Een kind zal dan later tegen beide ouders kunnen zeggen Mam en pap … Weet dat ik veel van jullie hou Jullie zijn de besten Jullie zijn altijd…

Ik zat bij je aan bed jouw hand in de mijne je hand was warm een heerlijk gevoel want soms was je hand koud en dan werd ik bang want je was al oud ik kan nog steeds niet begrijpen dat dat mijn laatste avond was samen met jou het ging té snel je had pijn ik wilde dat je geen pijn had ik wilde je helpen een infuus in het ziekenhuis…

moe ben je aan vakantie toe toe ga nou maar maar vergeet mij niet niet dan door een groter verdriet verdriet kun je moeilijk peilen pijlen zijn het in je hart dat bloedt bloed kruipt waar het niet kan zeggen ze ze zeggen zoveel zoveel meer wordt nog verzwegen verzwegen herinneringen herinneringen zonder foto's foto's ergens in een Hema-plakboek…

Langzaam liep hij weg, in de stromende regen. De dikke druppen, voelden hem als een zegen. Niemand zag zijn tranen, of zijn pijnlijk gezicht. Niemand stelde vragen, geen antwoorden verplicht. Het afscheid viel hem zwaar, zwaarder dan hij dacht. De gevoelens voor haar, hadden nog veel macht. Zijn hart zei hem te stoppen, zijn verstand…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

woorden als de nacht van ons weerklinken tot de avond de schemer verliest de nacht het donker verlaat de morgen het licht ontwaakt tot de tijd woorden als de nacht van ons vergeet…

Been aan been en dan daar, over elkaar heen geslagen, de zon die dwingend door haar haren prikt. Snikkende bomen die rij aan rij het spel van wederzijds genoegen gadeslaan. Een pad gaat als in een doolhof nergens heen. Spillebeen. En zijn hart roept vol verlangen haar naam. De echo sterft langzaam in de nacht. En dan haar prachtige ogen…

Je hebt ons gedragen en gebaard En jezelf echt nooit gespaard. Steeds bleef je paraat Ons altijd moed ingepraat. De kloek waakte over haar kuikens, altijd Onvermoeibaar, dapper, steeds tot alles bereid. Nooit kunnen wij je genoeg bedanken Ik heb niet genoeg woorden of klanken. Onvoorwaardelijke liefde, ze bestaat Ik geloof niet dat…

Ik kan niet meer verder ben uitgeput Het wachten, het hopen, het heeft geen nut Er is bij jou geen enkele wil om te praten, te lijmen, het blijft maar stil. Mijn liefste, mijn maatje, ik weet het niet meer emoties razen, mijn hart doet zeer Tien lange jaren, ineens voorbij niet meer samen, maar "ik" en "jij". Ik moet met je breken, definitief…