Alle inzendingen over filosofie

Als natte druppels hangend of bungelend aan een waslijn of -rek dienend om goed te laten drogen knijpen zij de stoffelijke toppen tijdelijk af zodat wat zwaar is van het vocht, vrij hangt en wordt verlicht, verlucht tot weer bruikbaar droog, schoon en fris stoffelijk goed!!!…

Mag ik je neger noemen, broeder. Ja bawana Neen zegt Tara: dit is puur racisme Maar hij verhongert, is dat geen racisme? Wij hebben de Uno, Unesco en zovele instellingen. zeg hallo… Maar als hij niet verhongert of zo wordt straks zijn keel doorgesneden Tara zegt met alle respect en welgenegen je moet je niet inlaten met extremisten dat…

Leer mij toch leven, ver voorbij de angst om wat dan ook toch maar te verliezen. Er is zoveel dat als vanzelf al wel werd losgelaten, maar evenveel of meer zelfs bleef behouden in wat ik bij gebrek aan beter mijn ziel zal noemen; diepste kern van zijn. Wie ben ik eigenlijk en wat is echt van waarde? Soms zingt het antwoord wel, doorheen de…

nu ik de zon heb zien spreken breekt de ruimte en huilt het gemis diep gedrenkt in de plooi van mijn schouder, ik zou het vluchten moeten staken doch het ruisen van de vrije val langs alles wat beneveld staat te schuimen is de kurk die me vangt in het geweten monumentale twijfelingen, gecorrodeerd door tij en onrust hebben de taken…

Inkt-nat je handen ‘n blauwdruk op je gelaat soms sla je over de bladzijde heen mij gade belezen ben je nooit alleen ga ik verder dan waar jij gebleven bent morgen lees je het wellicht…

De diepste kern van steenvruchten vergroeid met tijdsbeelden als harde pit te kraken, ongenietbaar, verdicht tot hij de ogen sluit wordt hij uitgespuwd, op het geopende land om z’n overwoekering vrij te maken ontstaan winterharde pijnbomen, de ziel stijgen boven de kruinen uit, iconen sluipen het gedroomde binnen, van de lente,…

Soms lees ik weleens filosofie, Ik krijg het al een beetje onder de knie. Het gaat over het wezen van de dingen Dat zich zo moeilijk laat bedwingen, eigenlijk een utopie. Maar pas op, geloof, Van zijn leven nooit een filosoof.…

Lichter dan licht. Zijn gang was soepel Zijn tred was veerkrachtig Zijn juk was licht Al wat Hij droeg was liefde. En alsmaar deelde Hij daarvan uit. Hij werd lichter dan licht En zo ontsnapte Hij aan de zwaartekracht.…

het is niet zo dat als de ramen beslaan en de deur zich sluit het licht zich weldra dooft wel voelt men op een andere wijze ieder binnenkomend geluid, eerder van het aardse beroofd het neigt dan nog meer naar het trager zingen van het eigen hart het is meer de ruis van buiten waarvoor de oorschelp zich sluit het volle verstand lijkt…

het leven ijlt door hoge koorts onzin over dagen hectiek lijkt de goede diagnose genezing een tijdelijke pose het blijkt een verslaving aan het bestaan op het scherpst van de snede te zijn een ander volgen maar als de messen snijden voel jij alleen de pijnen geen medicatie en uitbehandeld zijn tot de adapter faalt en jij je…

Vergeet de mogelijkheden die je had gepland het heeft geen zin te treuren om onvervulde dromen je moet je kansen grijpen ook al zijn het niet de kansen die je had verwacht laat staan gewild haal de trekker over spoel het oude door voor het gaat stinken…

Voel het zwart aan zekerheden zagen als de onmacht weer gedijt voel de pijn aan witte randen knagen tot de tijd de scherpte slijt want het leven laat zich niet voorspellen elke uitkomst is onzekerheid maar te leven is altijd wel een keuze elke keuze een mogelijkheid…

Als Candide en het optimisme het pessimisme kan dat niet luchten omdat het een tegenstelling is maar bovenaan staat het positieve dat ik omarm met mijn levensinstelling de filosofie om te overleven niettegenstaande de rimpeling doorheen mijn doorleefd gelaat staat alreeds jaren in mijn genen gegrift. © Laurens Windig…

ze staat aan mijn deur haar vingers bewegen zacht; de poort naar morgen wordt behoedzaam verschoven een sleutel heeft ze in de hand, had ze niet meer verwacht verlengt zij de hoop of komt ze mij vertellen dat mijn jeugd is gevallen "ja, fluistert ze rond jou stapelen zich te veel getallen je geraakt allengs meer aan het verleden…

Het is onmogelijk de kleuren van de wind te herinneren opgetuigd met of zonder geloof in zijn onpeilbare tred. de nacht omsluit de gebalde geest als een woud van varens, die regeren door zich vruchtbaar op te stellen, hun lichtsporen te herkennen, onvermoeibare driften naar een ander ontwaken als haviken die speuren boven een gevoelsland…

De dingen gaan zoals ze gaan Het gebeurt allemaal om een reden Maar om te weten welke dat is Lukt vaak niet in het heden Vaak duurt het vele jaren Voordat we begrijpen hoe het gaat Waarom het zo gebeurd is Welke weg je waarom inslaat Opeens gaat er een licht op Zie je de ware reden Die je naar je toekomst brengt De reden van…

Het verleden heb ik slechts in fragmenten, vervormd, vertekend en soms geladen met een grijs gevoel; wat ooit als verse sneeuw gevallen is, het blinkt niet meer, het zingt met valse tonen van verval, van ontoegankelijkheid. Het roept nog enkel om berusten. Wat heb ik wel? De zekerheid dat niets voorgoed gevonden is, beleden of geliefd,…

in de donkere kamer onthullen zich bij tijd en wijle beelden van onbekende aard ook al lijkt de waarneming zuiver en belicht onder de juiste hoek soms groeit er ongewild een boze duistere geest waarvoor ik ernstig huiver zou een slang zich verbergen duivels van zin die plots enkel schaduwen baart en, zo lijkt, mij met stuurloosheid willen…

als een vallende ster bij heldere nacht kwam het déjà vu plots langs geschoten met het gevoel: ik was hier lang gelee 's nachts bij deze poort op deze plaats terwijl ik daar nooit geweest kan zijn het lijkt wel of de geest een eeuwigheid bestaat als deel van meer personen of onderdeel van meer levens in een steeds veranderend patroon…

Verworpen in eeuwige strijd van zelfbeschikking geen enkel doel dat heiligt, ook ikzelf heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed zwijgen in de loop van mijn fossiele natuur herschikken de scherven in het spiegelbeeld in mozaïek van…

Koud en onvruchtbaar tussen beide polen wordt mijn glazen aardbol gevuld met winterlicht, in omwentelingen van de mooiste wensen die ontkiemen in het noorderlicht. Wolken kunstsneeuw drijven behoedzaam binnen, het zijn de souvenirs van onze openbaringen, gebloesemde herinneringen van een laatste rustplaats onder…

Omdat rijkdom een streven is. Bestaat het enkel als doel. Het geluk is het vinden ervan. Omgekeerd,is het vinden van geluk Een toeval. Dat doet beseffen wat Rijkdom nou echt is.…

nooit heeft het mij aan tijd ontbroken wat ik vandaag niet uit kon spoken ging naar morgen er was geen race tegen de klok maar wat moest werd ad hoc opgehoest nu korten uren hun minuten met gepeins en overleg de tienden van seconden zijn al verder van mijn bed het razendsnelle kaatsen over een reclamestunt is vervangen door de…

Je mag me ontwijken Je mag me vergelijken Maar Ik wil nu Naar mezelf Kunnen kijken Want Ik wil van mezelf Leren houden Dat kan ik nog niet onderbouwen Ik mis nog DAT stukje zelfvertrouwen…

Naar de herberg ben ik op zoek 'n arm om mijn schouder Stemmen gedimd en woorden zonder snelheid in zinnen gevat Niet drank als gastheer,herbergier niet de kurk om op te drijven Naar de herberg ben ik op zoek papier.... om over vriendschap te schrijven.…

Een econoom uit Schaarsbergen Liet er zich constant door tergen. Maar zijn collega uit Schaarsbeek Die er anders naar keek Had niets te verbergen. Zoals je er naar wil kijken Zal het zich laten blijken.…

De boomkruin reikt tot in de hemel dankzij de ruimte om de stam.…

Verhalen schuilen in de kraters van de maan op de autocue van schaduwen zijn ze te lezen in de achtergrond van de hemel letterlijk vertaald voor de overlevering in tijdsbeeld blijft het vrezen, schoonheid in tekst van de liefde uitbetaald. Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald, tegen het einde van het jaar worden teksten lichter…

Ik dacht aldoor Wat stelt het eigenlijk voor. Wat voor denkbeeld of gedachte kon ik hier verwachten het drong nog niet tot mij door. De eerste opwelling was een teleurstelling.…

Wie nog nat achter de oren is is vooral nog nat in d'r broek!…