Vastgeroest?
Het einde, mijn voorgeplande dood,
vermaan mij als je tot mij spreekt,
ik stond aan je deur te luisteren, wat
voor boodschap je brengen zou, berooft
mijn zinnen van elk schaduwwoord wat
mij opbeurt en weer breekt, de rust
predikt in mijn overladen hoofd.
Gelijk een zwaan, die schuchter de veren
strijkt, zich dompelt in het koele meer om
de lange slaap te vinden in een donzen bed,
gebonden aan het strikte heden, in de
brekende golfslag van de tijd, schuddend aan
mijn levensboom, waarvan de vruchten maar niet
willen vallen, in het stof van opgewaaide verzen is
het moeilijk keren in een vastgeroest syndroom.
“ Het “einde” dient vooral te blijven waar het
nu is, ik zal hem toch wel eens ontmoeten “
Boudewijn Buch
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 14 maart 2011
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: filosofie
Ik zal hem eens toch 4.0 met 3 stemmen 
191
191
Geef je reactie op deze inzending:
lezen en te begrijpen.