Alle inzendingen over liefde

De weg naar jezelf vinden dus jezelf identificeren betekent een leerproces nu beleving met je hart zingen ik roep je wanhopig verander je hart in een THUIS als er maar een deur is waarop ik kan kloppen…

ik zal vogels laten stijgen om met mijn blik nog verder langs je slanke hals te kunnen reiken gras zal in het prille groenen je schoenen overbodig maken om je voeten heerlijk zacht te kunnen raken jij kent als kind de wind die danst door je haar waar zon het blond in lichte krullen draait ik weet dat jij vroegtijdig…

Ik schoof de grendels dicht, in mijn meervoudige kamers van het hart, ooit bloeiden er rozen door de tijd en ervaring gehard, voor elke kamerdeur lag de keus van een regenboog of doornenkrans in dromen, er drupten tranen uit elke ruimte die ik binnentrad waar ik schaduw niet van licht kon , scheiden van een onregelmatige hartenklop…

Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

Zeker, ik heb jou wel nodig, maar toch minder – dan ik van je houd.…

Tussen willen en moeten grijpen verliezers macht. Er leven machthebbers, die op frustraties wachten. Tussen willen en mogen leven levenskunstenaars. Daar leeft ook liefde, die op vervulling wacht. Zuivere liefde kent geen verliezers. Ware liefde schept geluk.…

Zwembadgesprekken, half bloot en aanraakgraag indruk maken ja elkaar onder de randen door glanzend insmeren en raden ja vertrouwde vreemde onschuld van samen liggen soezen nee niet uit wanhoop hem aankijken niet hem laten polsen of ik nee niet mijn armen om hem heen slaan geen lieve woorden .....alsjeblieft niet hem veroveren met…

Door een woud van armen zoek je mijn mond en ik de jouwe, verdwaald in een oceaan van liefde, op zoek naar woorden in de ban van ondoorwaadbare vloed en overbruggende eb.…

Regen tintelt op het meer speldenprikken in mijn vel ik denk jou een tel onder het gladde water weer terug Hoe snel en ver ook het stromen onder het zand liggen de stenen nog zwaar en zichtbaar zonder zelfbedrog Verzonken herinneringen komen terug Ik mis jou, onze liefde gaf zich aan rivieren mee en deelde zich in de zee ooit regent…

Sinds jij elders slaapt, sluimert de zon Daar hoog boven ons schijnt ze minder fel, minder warm Ze verslindt me niet meer na de dageraad, ze roept me niet eens wakker, opstaan kost me moeite Alleen 's middags stroomt mijn bloed van haar licht en draagt ze het gewicht van mijn zorgen Dan kan mijn hart vliegen als een draak, desnoods verdwaal…

de juiste definitie van liefde heeft niemand mij ooit kunnen geven probeer het maar eens toch als het er op aan komt is en blijft liefde met stip het belangrijkste in 't leven affectie wellicht of een onbeschrijflijke hang naar tederheid... kijk nu probeer ik het zelf ook vergeefs echter…

Je weet gelukkig wel wat ik zeggen wil wat ik voel met jou en dat jij, wij, samen gewoon, niets bijzonders gewoon is al speciaal met jou, vanzelf, elkaar met een blik begrijpen met een woordje van ons alleen dat het zo is en blijft, wij zo zijn, veranderen en toch zo zijn, zoals het fijn is dat weet je allemaal, maar…

(Dit schreef ik voor mensen, die iemand moeten missen) Stukje In mijn hart mis ik een stukje van jou. De liefde, die wij hadden mis ik heel erg. Het is in deze dagen voor kerstmis nog pijnlijker dan ik dacht. Heel veel mensen hebben verdriet om hun geliefde. Het missen, doet zichtbaar pijn en verdriet. Zoveel mensen op…

Hij begint voorzichtig met kleine passen warmt heen en terug mij op, verlengt zijn been gaat van menuet naar pavane schrijdt ouderwets dieper voegt snelle stootjes toe laat zich dan gaan van allemande naar courante en voert mij de zesde hemel in zweeft daar langzaam sarabande met mij rond, in verwachting…

[Dit schreef ik voor lieve mensen] Handen Je handen in de mijne, het verwarmt, maar hoe vaak mag ik dit nog met jou doen. Uren, dagen of nachten. Je gezondheid gaat hard achteruit. Lieve vrouw, moeder, schoonmoeder, oma: wij houden van je. Je hebt een mooie tijd gehad met ons, dat koesteren wij. Rust maar goed uit voor…

Ik kan wel rijmend gaan springen en zwaaien op mijn eiland met lokroepen 'houd van mij dan doe ik dat ook' maar het gebeurt al want jij komt naar me toe en je zult me heerlijker kussen dan ik heb gefantaseerd, ja zo lief als jouw woorden, jouw lichaam zal me laten voelen wie ik ben jouw Honinglief jouw nectarkelk wil ik zijn ik…

Ik kwam je onverwacht weer tegen in dit nog lopende winterjaar, op een dat kruispunt bij de altijd bloeiende hazelaar, waar we elkaar al hadden verloren omdat wij de zonnegang niet hadden verkend in onverlichte treden deze af te wegen, de blik gericht op de fixatie van de horizon, de slinger van de levensklok dreunt onverminderd door…

ze lacht licht smalend draait zij haar hoofd naar mij zegt dralend op lijzige toon doe niet zo mal natuurlijk weet jij al hoe ik over jou denk wat ik van je vind heb je voetstuk gepoetst en gepolijst ja af en toe gekust nog zijn al jouw talenten niet ontdekt dagelijks glinstert er een nieuwe steen aan de kroon die jouw genen…

hoe bouw je een huis een huis van vriendschap iets wat blijft staan: neem stenen van respect vertrouwen wederzijdse bewondering metsel met cement bestaande uit trouw begrip en solidariteit wees voor elkaar een luisterend oor en ga daarmee aan de slag – ga bouwen ze zal elke tegenwind en stormen doorstaan een beste klus – nee echt geen kleinigheid…

Enya opent vrolijk haar kasteelpoorten terwijl ik nader...…

langs de mors bedekte korzelige muren bomen en houten huizen om de azuren drijft mij in de gloed van zon en sterren vuren doorkruist de rode bloemen ‘t landlicht van buren wat komt als trouwsel naar mij toe dorens uit voeten het satijn aan doe het dwalen langs distelhellingen moe naar ‘t vredige landschap room van de koe haar…

haar strakke vel omringt de verlegen sierlijke pose terwijl mijn gevoel zingt van verlangen en mijn armen zich naar haar willen strekken; zij, een bouquet van ontluikende witte rozen…

Als jij mij omhelst kan ik niets anders meer doen – dan jou omhelzen.…

Ik ben zoekende naar mijn liefje. Ze heeft bruine ogen en een rustige tred. Haar familie is haar passie haar thuis, Die ik graag bezoek Traan van vreugde. Gezicht als geboorte. Heerlijke knuffel. Maar haar familie is haar passie haar thuis. Ze heeft zwart haar en een vrolijke schaterlach. Ze zoekt het lied van hoop. Stemmen die stralen…

jij daar mens die me verwonderd waar ik me mee verbonden voel met adem die ik herken als van mij dezelfde adem die tot leven liefde geluk blaast nabij wanneer alleen de nacht nog over is strelende handen een bloemenspoor met ochtendgroet een melodie besloten in de ziel bij snarenspel gezongen dat de deur opent…

Jonkvrouw Elisa heeft mij wreed afgewezen maar ik stal haar hart...…

Zij hield van hem, hij hield van haar Ze hielden van elkaar Zonrode haren, klein van stuk Zo voelde dus geluk Hij nam haar mee naar Londen, Parijs Hij nam haar mee op reis Zij liet zich leiden aan zijn hand Ze voelden zich verwant Toen sloeg bij haar de onrust toe Iets klopte niet van binnen Ze viel op vrouwen gaf ze toe Toen sloeg…

is dit nu liefde vraagt ze kwetsbaar omdat ze wil weten wat ze moet geven was hij eerlijk dan zou hij zeggen het is louter lust maar hij zegt met gefingeerde tederheid voel mijn warmte dit moet wel liefde zijn…

Het weefsel, waarin mensen rode draden zijn. De stoffen, die wij wisselen. De talen, die wij allen samen spreken. De goede gedachten, die alle mensen samen delen. Het goede, dat ook kwade mensen doen. Stoffen, talen en goedheid vormen het wonderweefsel dat alle mensen samenbindt. Vormen het liefdesweefsel dat G-d in stilte voor ons vlecht…

uit een wolk van licht fladderde een witte duif boven het woeste zeegezicht stil en als maar stiller de zoete winden uit de woning van 't hemellicht…