Alle inzendingen over natuur

Op de heide nabij Gasselte smeet mijn moeder met takken naar een overvliegende bosuil, terwijl het schemerde en de smaak van een Split-ijsje nog in mijn mond namousseerde. Uilen vallen zelden mensen aan, dus was de reactie van mijn moeder hoogst overdreven, wat mij in verwarring bracht en waardoor ik medelijden kreeg met die imposante vogel…

een hoedje komt omhoog uit het zand glanzend in de het zwakke zomerzonnetje glimmend als een bruin ballonnetje nog onwennig balancerend voor de juiste stand hij valt me op, naast het pad, tussen de bomen een der eersten die ik in de Maashorst heb ontwaard mijn laatste foto heb ik voor hem bewaard is ’t niet een schoonheid, die opeens tevoorschijn…

Hoe lief is mij de najaarsstilte het vakantierumoer is uitgewuifd de morgenmist, de avondkilte en regen die langs de ramen druipt. Hoe lief is mij die bleke middagzon op late rozen in de tuin een kikker in de regenton tussen het lover goud en bruin. Hoe lief is mij het vroege avonduur tussen kaars en schemerlicht de warmte van een knetterend…

Een paar dagen wandelen op een godvergeten plek, altijd weer dezelfde. Geen wifi, geen internet. De wereld dendert verder en alles staat stil. Of toch niet. Wat een mens niet ziet in de gehaaste blindheid van elke dag, is het bescheiden leven van dieren en planten. Bescheiden, maar daarom niet minder wreed. Planten gaan nu en dan dood, dieren…

ergens langs de waterkant tussen het hoge riet kun je vredig wegdromen helemaal in het niets ik sluit gewoon mijn ogen en voel aan mijn gezicht de zachte helende warmte van een vroege lentezon ik luister naar het lied van een naarstige leeuwerik die volop druk bezig is met het bouwen van een nest ik laat me even meenemen met de richting…

zacht kabbelt water in zijn oneindige stroom murmelen golfjes het eeuwige liedje van de verloren droom waar in samenspel van wind en maan nachtspiegels ontstaan in geel weerkaatst op rimpelloos zwart vollemaans pracht maar overdag als winterzon glimt op de strak bevroren plas dan zingt het ijs en klinkt plezier helaas nog…

Dat wat is openbaart zich Geschapen Of geëvolueerd leven ontstaan Vanuit een kiem Een cel Een bacterie Een organisme Dat wat is de mens Die in de chaos orde schept En In de orde chaos veroorzaakt immer zoekend naar adem In de storm Dat wat is Openbaart zich In alles Vloeit Groeit Sterft Laat los Dat wat is Is in samenhang…

kom wandel met mij mee de lege bossen in en vind jezelf terug fluister met bomen zie hoe zij hun plaats verdedigen naar lichter dromen proef de zomergeur die warm doorstoofd hangt in donker loof weet je een met leven zonder tijd alleen seizoenen tellen tot het oogsten is bereikt dan geeft de kou respijt na rust en reparatie…

Ik wist het niet Echt niet En ergens ook weer wel Maar ik wist het niet echt niet dat een woedende wind zo gewelddadig kon zijn…

Wat ademt hier de stilte zonder woorden, met blauwe lucht en groen gewas dat eenden blij doet leven, soms met sierlijk drijven op het water, met schrijven zonder zucht of klagen, stilte ademend en haast devoot. Straks daalt de zon weer en kleurt het avondrood.…

Onder het licht van de maan. Onder het wassen van het witte licht in reflectie. Weerkaatst het licht in de duisternis als een nachtwaker op zijn post in een connectie. Een connectie die de aarde goed is gezind. Een nachtelijke representatie van de zonnekoningin die de lichtstralen ook in de duisternis aan de warmende energieke moeder…

Stilaan spreidt de nacht zijn deken uit bezaaid met sterrenzand. De zon zet ondertussen haar weg verder laat ons genieten van haar laatste warmteopwelling. De weinige stralen leggen zilveren draden over de Noordzee. Haar gloed heeft ons deugd gedaan ze moest nu eenmaal geen dwarsliggers verdrijven. Ze leefde zich uit over de zee en het…

Wat zouden wij zonder onze koe moeten doen? Onze rood-bonte koe. Nou moe! Er bleef ons weinig vreugde over in het leven. Waar melk zo'n overheersende levensmotor is. Een vloeibare brandstof als een geschenk van boven aan de mensheid gegeven. Van baby tot het jonge kind; en vervolgens een heel volwassen leven. Zo'n rood-bonte Friese…

Blaast met volle wangen horizontale stroming in de dampkringslucht, gevuld met oorverdovend gefluit, gewapper en geklepper. Strijdend, vechtend rijd ik tegen hem in. Laat hem maar begaan gure, droge wind. Handen geklemd, voeten stampend op de trappers. Sorry, maar mij krijg je niet klein. Ik bezeil je, zodat mijn ros recht blijft.…

ik blaas wolken op tot ware luchtkastelen laat witte schepen zeilen in een blauwe oceaan het is een spel waarbij ik ongestoord naar eigen fantasie de schepping bij kan schaven in een projectie die mijn stemming en emoties kunnen dragen tot alles weer verwaait maar de speelse wind was niet mijn vriend ook de zon verdween achter…

In zachte zomernachten ligt stil te dromen… de witte waterlelie op haar groene bed haar kelk devoot gesloten die op het eerste zonlicht wacht wazig schijnt de maan over de donkere vijvervlakte stil en heel verwonderd wacht ze ... tot de morgen daagt haar hartje met goud bestraald…

Normaal heb ik geen last van regen 'k kan er best wel heel goed tegen Ga gerust lopen als het hoost nee 'k zit er niet mee, wie liegt die bloost! Normaal zeg ik want nu, zit de regen me in het hoofd 't is donker buiten dus ook somber binnen Weet van narigheid niet wat te beginnen de regen brengt me van m'n apropos. Maar: normaal heb…

Ik zit onder een boom vol bloesem, die roze bloesemblaadjes vallen laat bij een zacht briesje in het gras, waar mijn gedachten weg dwalen. Een wollig lammetje blaat Ik zucht. Er zit liefde in de lucht.…

in wit verheft zich statigheid vleugelwijd spreidt hij bescherming samen zorg begeleidt het groepje grijs zij glijden geluidloos door donker water snappen groen uit hetzelfde kroos van toen een stukje paradijs als hedendaags plaatje…

een volle maan op halve kracht verlicht een sprookjesbos witte smog in slierten spoken tussen bladeren twee dieren van de nacht kunnen zich niet bedwingen een wolf huilt zijn serenade de uil doet zijn best om mee te zingen het geritsel van de bladeren, het gekraak van dorre takken met de wind als dirigent en bomen als muzikanten…

De Groote Beerze stroomt lui door het lage land. Onder zomerlucht energiek stroomopwaarts zien: Casteren is nog vlakbij.…

Luchtbrug naar oneindig regenboog valt in't niet in machtig helder licht voel en wacht tot je ziet Prachtig natuurlijk Zijn gegeven in je rust moment van diepe vree alsof de zon je kust Een tel om weg te dromen gevleugeld door de tijd reis langs herinneringen koester Nu en staak de strijd Geniet van Moeder Aarde haar liefde in elk…

Paradijsvogels door een sleutelgat in schitterende exotische kleuren, treuren om het even wat, over de harteloosheid van een mensenhart; dat vaak het leven niet op de juiste waarde placht te keuren. Door dat sleutelgat zou men hebben kunnen zien; dat dat paradijs eens vrede had voordien. Tot op die dag dat men vergeten was dat een schoon…

ik wiste de mist boven water en weide opende hemel voor de komst van de zon liep door kou van de nacht in afnemende schemer zacht wekte licht en riep op tot geritsel en fluister in eerste tonen zongen al vogels donker uit bomen een zomerse dag zo eentje die de schepper graag zag…

Het is vroeg, miezerig en kil de wereld nog stil zit ’n merel op de reling van mijn balkon uit te rusten van haar ochtendlied wat me blij verheugt door de last van regenwater richt traag het gras zich op de sprei van madeliefjes in het gazon buigen droef hun natte hoofdjes ach, ik glimlach want na regen komt toch weer zonneschijn…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

voor alle vogelaars als een voedende moeder een merel bijvoorbeeld niet terugkeert op haar nest met jongen is dat een ramp verstoken van voedsel sterven haar kuikens een langzame hongerdood maar daar staat niemand ooit bij stil…

vandaag stroomt het water van niets naar niets het slaapt in de schoot van zwaartekracht er flitst een zilverwinde als een hinde in het struikgewas 'het komt door de zon', fluistert het water zijdezacht ik wist dat de rivier praten kon, een koe in het gras een vogel in de lucht en hier een dikke vlieg het water herhaalt zijn loop vanuit…

Toe, laat je niet vangen vlindertje op de vrije vlucht. Verberg je niet voor de onzekerheden; of de kwaadaardigheid die soms op het leven rust. Laat je behagen om je kleuren. Blijf om de tegenslagen niet treuren. Kleurrijk is iedere zomermorgen in vrijheid die langzaam opkomt onder een gouden zon. Ook jouw leven zit soms tegen. Iedere windzucht…

In het smeulend licht van ondergaande zon komt energie tot leven zich lavend aan de Bron Voorbij de dag geleefd zoekend naar bestaan stil verschijnt de nacht het moment om te gaan Kruipend, vliegend, aanwezig baant het zich een pad op weg naar overleven gevaren zijn er zat Nuttig lieflijk leven door de mens vertrapt niet op…