Alle inzendingen over overlijden

ooit fluisterde het in mij heel even als het trillen van een blad bewogen door de wind zo zacht het voelde als de lente maar nu schreeuwt het diep in mij het schudt en straft zoals de wind nog voor de winter waait ik weet: oktober zal ik nooit vergeten noch mijn kind dat met de storm vertrokken is in stilte…

Zij had een (bijna-dood) ervaring Hoe wonderlijk is haar verhaal Een vrouw die zó bang voor de dood was Beleefde die echt en heeft een moraal Haar geest voelde ze uit haar Lichaam getrokken Ze bekeek zichzelf drie-dimensionaal Zweefde momenten boven haar lichaam Geleid door het licht is De titel van haar verhaal Sereen de sfeer die haar…

Ik wandel door het bos Daar zie ik ze vliegen Zo mooi vrolijk en los De kleine elfjes fluisteren in mijn oor We gaan je niet verlaten, zeggen de stemmetjes, die ik liever niet hoor. Dan open ik mijn ogen Moeder zit naast mijn bed Ze zit daar onbewogen Te bidden, Opdat ik het red. Ik pak haar hand En hoop dat onze band Alle kleine…

Zomeravond (Samen) Samen genietend van de langzaam dalende avondzon. Ik raak je aan en mijn binnenste trilt. Ik denk aan het einde, waarmee alles begon. Samen verdriet, samen even mild. Strelend door je haar en genietend van je boezem. Je boezem die zich bijna bloot door de zon laat verwarmen. Stralend zijn je ogen en zacht klinkt je stem…

telkens als de dood zijn aanwezigheid laat voelen schaaft hij aan leven steelt een lach zal een deel van mij bekoelen ik herinner de weelde bewust geklemd in gedachten totdat zij als zand door de vingers glippen zij hebben nagelaten de pijn te verzachten * ik maak de dood tot mijn lief om eindeloos te beminnen zullen dan…

als morgen gladiolen geschaafde nerven bekleden zijn mijn dagen eerder geteld en de laatste mij een groet doet toekomen zijn de waarachtige leugens al verteld over mijn innerlijke vrede en aardse capriolen als touwen mij doen vieren om dieper in de aarde te dolen zal dan zout in ogen worden gestrooid of willen de nazaten de opluchting…

Ga jij alvast en wacht op mij, als jij er bent aan de andere kant van de sterrenhemel, de andere bestaanssfeer donkerblauw hemelgewelf. Zo liefdevol, zo zwevend fijnstoffelijk en immaterieel, je liefde mij gevend puur geestelijke sferen in fijne hellere hogere dimensie het geven, waar liefde zo innig wordt verweven mijn lieve vriend.…

Tijd wordt een afgrond die mensen verslindt, zacht tikt de grote oude klok, het is 'nu'. Verschrikkelijk kunstmatig en melodramatisch Mild wordt gewaarschuwd het einde begint. Heftige momenten, een leven vol tijdnood met vragen mensen die denken, dat dromen niet verder blijven gaan. Tijd de projectie, een grote illusie, alle kansen wagen,…

zacht gleed zijn hand uit de mijne ik voelde de kou zijn langzaam verdwijnen verbonden als kind voel ik nog zijn knuisten pas later gebruikte hij soms ook zijn vuisten maar in de strijd om bestaan heeft hij zich nooit laten gaan relativeerde en blies dan wat pluizen het laatste gevecht heeft hij niet kunnen winnen het onzichtbaar…

ná onze laatste zucht waait de wind gewoon door mijn ziel zal onbelichaamd zijn in eeuwige vervoering…

Elk mens raakt langzaam in verval en stevent op het einde af. Soms zie ik nu mijn eigen graf en de bossen bloemen al. Er blijkt ook uit het gastental dat menig mens toch om me gaf. Of nee! Men betreurt achteraf zo makkelijk een sterfgeval.…

ondanks je lijden was je vrolijk en spontaan, maar we moeten je nu laten gaan, jouw geest zal hier bij ons blijven, je was onze grote ster, nu zul je schitteren van ver.…

stilte líjkt als dood zijn gat geslagen heeft maar 't is niet waar de leegte schreeuwt en luister toch het vol gemoed nooit meer goed 't komt nooit meer goed…

Ik sluit mijn ogen en zie jou staan je denkt vandaag aan een naam het niet meer vieren van deze dag een stilte in jou van wat er niet meer wezen mag. Maar je leven is verder gegaan. Weet, dat ik je "voel", je stil verdriet dat zegt "Ik vergeet je niet". Het is goed om te bewaren, die mooie, kostbare en soms moeilijke jaren. Diep in jou…

tranen vallen neer vanuit de hemel mededogen je hebt genoeg geleden Patrick in de hemel mag je verder dansen wat was je dapper vind je rust het is je zo gegund laat mijn fluister in dankbaarheid zijn voor de vreugde die je toch heel veel mensen bracht Patrick Swayze rust zacht…

Tussen verkleurde tierelantijnen staat de foto van een kind dat elke dag weer wordt gegroet met een brandend kaarsje ook na vijfduizend branduren is het gemis nog even jong alleen de foto meer verschoten en zijzelf steeds dichterbij…

Ik lig nog op de grond Zonder mijn gewicht Precies zoals het hoort Vandaag ben ik vermoord In een kelder zonder licht Nog onbekend de reden Ik lijk wel een idool Wie vlucht onrustig voort? Zojuist ben ik vermoord Een schot uit een pistool Wolken sta me bij Zweef ik door de lucht? Ik lig hier leeg en koud Ik werd dus niet zo oud Maar…

En dan gaat het verder... Elke dag is het langer geleden. Maar voor mij nog als gisteren, voor anderen al weer verleden. Het missen wordt meer en meer... Elke dag nog denk ik aan jou, mijn hart doet nog zo'n zeer.. Het gaat mij allemaal te vlug, Soms denk ik dat je bij me bent, maar daarna besef ik... Jij komt niet meer terug!…

Ik probeer het een plekje te geven.... maar het lukt nog niet echt. Soms lijkt het of je nog iets tegen me zegt. Ik merk elke dag dat ik je mis...meer en meer. En vind het moeilijk het doet ook zo'n zeer! Ik kan het mensen niet zeggen, hoe ik me voel van binnen. Het lijkt of mijn leven weer opnieuw gaat beginnen. En ander leven…

Elk licht verliest aan glans breekt de zon in twee koelt de hitte in de cel werpt een schaduw vooruit Elk licht verliest aan glans zet mijn ogen in traanstand trilt je lippen tot een kus heft mijn handen ten hemel Elk licht verliest aan glans bleekt de sterren in de nacht loopt dood in wolkenstraten verdampt hoop in mistflarden Elk…

een witje vlindert opgewekt mijn blikveld uit wie gelooft het wel?…

ik word gedwongen om er aan te denken aan de dood die op me wacht is het één van de schepper zijn geschenken of is het de duivel die in zijn vuistje lacht…

Laatste adem In de laatste fase van het leven, De tijd tikt en tikt maar door, Maar de kaars van leven is nog maar klein Het einde is in zicht, Het laatste vlammetje wordt zwakker En wordt overwonnen door het laatste zuchtje wind. De weg was lang Met ups en downs, maar wel geweldig De lust naar leven is niet meer gegeven De laatste…

Gedachten dwalen af. Ogen zijn gericht naar het graf. Hoe was het toen zij danste en sprong te midden van ons. Zij verdient een levensecht beeld van brons. Gedachten dwalen af Vogels zingen hun lied Mooier kan het niet. Hoe was het toen zij danste en sprong. Daar klinkt de gong. Voorbij, maar de vogels zingen hun lied.…

Jij hebt het koud maar ik, ik tril De koning slaapt en zal nooit ontwaken Je ligt opt bed nog veel te vroeg Je rekt je uit en bedenkt.... Waar gaan al die mensen heen? Nadat ze gaan slapen en nooit meer ontwaken Je kan het niet laten het is nog veel te vroeg Je rekt je uit hier op mijn bed Je blijft maar zagen met die domme vragen…

Het tweepersoonsbed is al twee jaar maar aan een kant beslapen Twee maal 365 dagen, 2 maal 52 weken het lijkt zo weinig Mijn lief Foto's van je herinneren mij aan fijne tijden Dan zie ik je lachen op een foto, er staat een datum op twee maanden later was je dood mijn lief Het is niet te bevatten, je glipte onder mijn handen vandaan........…

Nu dat zij weg is Is de herfst nog steeds rood Maar zonder betekenis Onweerbaar brandt de minnepijn En schept sprakeloze spanning In het donkere hart Onder een kleed van zwarte vodde Kruipt hij weg en hoort de meeuwen schreeuwen Maar nu zonder betekenis.…

Door haar aanblik overrompeld Vier mannen zo verschillend, naast elkaar in rouw gedompeld - gezichten ongelijk maar in schaduw wonderlijk gelijk - volgden hun eigen interessen, bloedband loste langzaam op Keuzes, falen, leed, successen, vrienden, vrouwen gingen voor afkomst. Tijd slaat terug Zwijgend, kijkend staan zij bij haar Mompelen…

Hij is zijn hele leven jong gebleven En blaakte elke dag van levenslust. Als dichter gunde hij zich zelden rust, Liet ieder horen wat hij had geschreven. Zo heeft hij steeds de somberheid verdreven. De marihuana was daarbij een must, Hij was zich van de risico’s bewust Maar niet van plan het roken op te geven. Toen was er plots dat vuurwerk…