Alle inzendingen over HANDEN

Vier handen op één buik, terwijl hij stapvoets aankomt, en afvalt. Zij valt hem af. Of hij niet eens anders zou kunnen. Haar vraag in zijn knieholtes geworpen. Op zijn knieën gedwongen. De schaafwonden. De knie ligt open, zoals vroeger zijn vrienden zongen. In herinnering Hun handen vol met zachte kaas en lauwwarm bier.…

Op de dwarse ribben van de aarde onder de adem van de wind bloeit een schoot vol vruchten geen seizoen verbindt Gedragen op aandachtige handen onder de klanken van de stad passeren kleine nieuwe liedjes op een eigenzinnig pad Op ribben,adem,schoot en vruchten op handen,klanken,liedjes pad heft nu het glas en drinkt tezamen wat wijngaard…

Voor het slapen gaan je handen stijf gevouwen de ogen gesloten gezicht in de plooi en dan bidden en bekennen.. al je zonden telkens weer O, wat was je bang voor d' Almachtige Heer. Voor het slapen gaan liggen mijn handen stil...…

Liefde wie wil dat niet Met één woord of blik elkaar snappen Alleen jij en ik geen wereld om ons heen Jij en ik samen zijn Lust waarvan je samen geniet Zweet beweging en sappen Passie verlangen een borst en een been God wat is dat fijn Liefde en lust die hand in hand lopen verliezen in elkaar tegen jou aan gekropen Naar je verlangen ik…

Zij pakt zijn hand Hij lacht naar haar Een gewone vrijdagavond Genietend van elkaar Een gewone vrijdagavond Een gewoon cafeetje Samen plannen maken Voor het volgende dineetje Hij pakt haar hand Zij lacht naar hem Een gewone vrijdagavond Maar diep van binnen toch die stem Zij gaat terug naar haar man…

in hand hun nageslacht gadeslaan…

De koffers al gepakt en een gestempeld treinkaartje in de hand. Ik wou dat ik roepen kon. Als een schreeuwende berg, tussen as en vuur, door passie slechts gedreven.…

De glazen dansvloer van mijn dromen met muziek sereen en zacht neemt me mee naar stille verten waar jij vol verlangen wacht Hand in hand zweven we samen van alle last en druk bevrijd langs het licht van duizend sterren door de grenzen van de tijd Begeleid door zang van koren ijl van zuiverheid en pracht dansen wij langs zilveren golven…

Een ladder staat er in mijn ziel en die leidt juist naar mijn hart Voor wie in diepe treurnis viel is deze ladder een nieuwe start Een ladder uit de put van pijn is mijn hand die gereikt wordt Als ‘t ene straaltje zonneschijn dat de smart een beetje bekort Een ladder voor de pijnvallei van smart uit hersenschimmen Die ladder is die hand…

tot de schemering kwam zijn hand ons verfriste met het ragfijne dauw uit zijn hemelse blauw…

Vannacht droomde ik dat je er was, jouw handen zachtjes langs mijn haar het zachte verlangen naar elkaar en het tedere beminnen, fluisterende zinnen als een warme jas. Vannacht droomde ik je bent bij mij, gevoelige handen die mij streelden jouw lippen met woorden die wonden heelden en toen bedaarde de onrust in mij.…

aardse lijf, geen stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart, Als smalle ring, als gouden band Niet schendt de naaktheid van uw hand.…

Jij maakt wat in me los iets waar ik voor huiver Ik zoet me met een zweem uit de parfumverstuiver Bruine ogen die glimmen mijn handen die zweten In het hol van de leeuw ik had het kunnen weten Ik kijk naar je gezicht en voel het is nog daar De liefde van nu en ooit mijn grote levensgevaar Jouw handen die strelen ik zie alles door…

Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste Vastgeroest in een versleten keukenstoel, Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos Als een zwarte keisteen door je handen rollen Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. Gooi mij niet weg. Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug.…

Dus wil je me helpen, als ik ’t eventjes niet meer weet Wil je naast me staan, als ik niet meer kan Wil je naast me lopen, als ik wankel, Wil je mijn hand vasthouden, want ik ben bang alleen!…

Smalle schelpen zijn haar handen om een eeuwge zee te horen, in zijn wieg en broze wanden zingt haar hart mijn wee verloren. Handen die mijn hoofd niet koelen met hun sneeuw, de lichte, zachte. Hartklop die ik niet zal voelen onder stergoud, al de nachten.…

zie de troostende hand en de ontroostbare hand daarin, in haar schoot, beide de hare. sloot ze haar vingers te stevig om de knop van de rozenhouten deur naar de eetzaal? zie het haar, zie haar van welke plant had ze bloem, blad of blazen niet mogen eten? heeft ze een leegte gebezigd, haar onvoldaan? wines woord is zij of wier?…

hier jouw stem heeft mij gevangen boeit met haar donker verlangen hier zijn mijn handen neem mij maar…

In het corrupte Italië is discussie ontstaan over het sportieve gebaar van Miroslav Klose, die naar de scheidsrechter liep om te zeggen dat hij de bal met de hand het doel in had geslagen.…

ik koester ze, terwijl mijn handen strelen. Ze zijn zo kostbaar, zo uniek, omvatten heel mijn leven. Heel mijn hart gaat er naar uit, met veel geluk omgeven. Ik neem ze teder in mijn handen, want zo beschadig ik ze niet. Ik wrijf ze met een zachte doek, zoals mijn hart gebiedt.…

zuiver goud glanzend aan zijn hand de liefde die voor eeuwig van je houdt…

het strand droeg parelmoer en water… onder een oppervlak van kou liep liefde mee warme truien elders als een extra jas de ganzenpas van twee hand in hand en zijn glimlach smolt rond wat ik kon vertellen blij, ontvangen door een hart dat meerdaags gaf en bovenal het kindergraf dat licht verstuurde uit haar dood dankbaarheid was groot…

in het warme zand met ijs in mijn hand genoten wij met z’n twee…

liet gaan handen zijn ineengeslagen het steeds geven is voorbij ieder zal zijn eigen lasten moeten dragen…

Een hand ligt naast je met gekrulde vingers. Doe ik mijn hand erin, de jouwe sluit zich, neemt die van mij en legt hem op je hart, je andere eroverheen. Wat heet liefde.…

lopen de haren ongekamd wij zijn de handen van wind…

het strekken van mijn vrije hand in de wirwar van emoties raakt geen snoep of het hoepelen van een kind, het raakt de smaak van angst die belegen in het boeket van onbegrepen tijd zich verzet tegen de hulpeloze geest het ervaren van erkenning ontvreemdt het lot van oorsprong, waar is de wijze in mijn andere hand gebleven nu ik dwaal…

Bergtoppen aangeraakt Op handen gedragen ’t Licht valt door kieren en verspreidt zich aan je voeten Door woorden verwond Middels veren gestreeld De wind slaakt een zucht warmt jouw blanke handen Treden vol levenslust Dalend en verend Wapperende lakens voelen als een deken van ijs Oh…..beste vriend, zing voor mij vanuit je hart van…

je hebt je handen laten zien waar in verboden schrift de lijnen van je leven staan gegrift de magie van tekens bracht iedereen het hoofd op hol occulte ceremonies onthulden eeuwenlang de toekomst uit een glazen bol die mystiek in nu verdwenen we weten uit de taal der genen wat mogelijk de toekomst brengt jij hebt jouw handen…

Het teder hand in hand vertoeven in de schaduw van een lommerrijke eik, zwijgzaam in hun vredig dromenrijk, wordt opgeschrikt door een luidruchtig zoeven. Een woerd poogt wild een eend te paaien doch deze gak-gakt er vandoor en noopt, met een spoor van bladeren onthoopt, de amant ontgoocheld af te taaien.…