Alle inzendingen over eenzaamheid

Heb vandaag een man zien huilen, keek geschrokken stil verdwaasd, zag, hoe uit zijn lege ogen tranen vloeiden, traag verglaasd. Raakte langzaam diep bewogen bij dit stil inmens verdriet, maar, hem troosten, ik durfde niet.…

oh nee, mama is weer boos. ik ben haar doelwit, ik ga alvast in een hoekje zitten, ik bescherm mezelf met mijn handen, maar ondertussen weet ik dat het niks helpt. wie komt me redden? wie is mijn held? waar zijn de mensen gebleven die mama altijd belt? komen ze me niet redden? interesseren ze zich niet voor mij? of bedreigt mama hun ook,…

Wat ben je eenzaam, als je naar iemand verlangt en je kunt haar niet bereiken. Wat ben je eenzaam, als je over je gevoelens wilt praten maar niet tot haar door kunt dringen. Wat ben je eenzaam, als je droomt en fantaseert zo ver van de werkelijkheid. Wat ben je eenzaam, als je je gedachten alleen op papier durft te zetten.…

Mijn zwarte roos, waardoor ik altijd bloos, waardoor ik altijd glimlach, al vanaf de eerste keer dat ik je zag. je gaf me zo'n fijn gevoel, misschien was dat ook wel je doel, ik zal het nooit weten, je moest weggaan, het is nou eenmaal zo dat rozen verwelken en vergaan.…

hier en daar iemand die beweert dat het vandaag allerzielen is alles gaat verder zo zijn gangske de krielen zijn van slag omdat reinaert de vos ronddoolde en het miezert ikzelf ben meer uit mijn doen omdat het gat tussen jou en mij nog steeds niet gedicht is na dit gedicht..…

huizen vol lichten het leven verscholen achter muren niemand die er doorheen kan kijken maar ik sta daar in het lantarenlicht nog steeds wachtend op jou midden tussen de twee bermen tot je uit het donker durft te komen je samen met mij naar ons licht durft te wandelen tot die tijd blijf ik staren naar die huizen vol lichten…

Verdrinkend in de rivier van tranen, Pijnen die dagelijks een grotere invloed krijgen, Eerst wegduikend achter een klein masker, Waarachter ik nu zelfs mijn verdriet niet meer kan verzwijgen. Al zolang vechtend tegen de harde waarheid, Elke keer mijn buitenkant een stukje verder harden, Smachten naar die betere tijden, Zoals voor al die problemen…

Half vier vanmorgen, ik schrijf de nacht weer van me af zit alleen vanmorgen was weer kort vannacht. Niet bij machte de zoete slaap te slapen een lieve droom te dromen, gewoon tot rust te komen. Ik schrijf de nacht weer van me af droom mijn gedicht dicht langzaam mijn ogen dicht.…

Wanneer ik je zie kan ik vertellen wat ik wil. Wat me dwars zit, hoe het is om zo te zijn. Tegen dit meisje kan ik zeggen wat ik denk. Ze praat toch niet terug, ze luistert alleen. Ze luistert alleen en daarom kan ik haar vertrouwen. Vertrouwen dat het bij mezelf blijft! Het enige wat ik voel van binnen is leegte, zoveel pijn. Ik kijk haar…

Het bed bedekt tot zij gewekt. Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

Meer stilte, meer wit tussen de regels, bladeren die vallen. Hoe kan je voor allen goed doen en toch jezelf blijven? Verlangen wordt eindeloos maar niet de vervulling.…

Zwijgend loog hij Zwijgend bedroog hij Zwijgend leed hij Zwijgend vermeed hij Hij plaatste zich als een pion in het spel van Hoe Het Hoort Zo heeft hij zichzelf elke dag een klein beetje vermoord.…

zwijgzaam vergaan de dagen gevangen in eenzaamheid in de schemer van haar leven huilt zij vergeten tranen tot de nacht ze verstilt met een vredig slapen…

Ik voel me bekeken, bespot, bewaakt. Ik voel me zo alleen. Met alle alle blikken om me heen.…

Geen zin meer hebben in het leven Eenzaam zijn Beginnen met denken over jezelf Raken wat je dierbaar is Oog hebben voor jezelf Eenzaam zijn Niet in jezelf geloven…

ik lach vanbuiten mijn mond die lacht ik doe leuk mee ik heb het leuk ik lach heel veel denken jullie, maar mijn ogen huilen, iedere dag, je denkt dat het goed is, maar dat is het niet vanbinnen huil ik, ik voel me alleen, zonder jou.…

speels en bedaard schrijf ik jouw geest, in ieder lied dat mijn hart verlaat. ik schrijf alle dingen die ik aan jou lief heb, maar voor iedere symfonie waar ik jou in voel krijg ik een stilte terug... ...waarin ik verdwijn vroom en bedeesd schilder ik jouw gelaat in iedere wolk die te zien is. alle dingen die ik aan jou lief heb maar…

Als jij niet bij me bent dan is de nacht lang, dan moet ik alsmaar aan je denken en aan die keren dat je in mijn armen lag. O, de warmte van jouw hartje, de zachtheid van je wang. Dát, keer op keer maakt dat ik naar jou verlang. En dan, tegen de morgen, de verlossing! Weg ermee, weg met die gedachten! Mijn wereld op zijn kop, weg met die…

De lege ogen zijn een verhaal van woorden die werden en haar leven schreven. Stil en anoniem met een pijn van dezelfde woorden die ook namen kunnen zijn. Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

De poorten die staan open maar er komt niemand door En als er iemand aanklopt Dan geef ik geen gehoor Ik wacht op een boodschap Die komt uit het vuur Ik kom er wel doorheen ieder moment, ieder uur En als ik dood ben liggend in mijn kist Dan zullen mensen zeggen Daar ligt hij die niet weet, die niet wist…

Zoveel mensen die je kent. Zoveel leuke dingen om te doen. Mensen weten niet wie je bent. En het is nog steeds, net als toen. Er verandert niet veel. Dingen blijven zo. Het doet je zeer in je keel. Schor en stug, zoals ’n stuk stro. Zaterdagavond, alleen op mijn kamer. Nadenkend over van deze dingen.. Ik probeer gedachten weg te slaan…

Mijn benen willen niet meer mee en mijn handen beven. Heb geduld met mij, jullie wereld is zo snel. Mijn oren zijn verzwakt en doof van het lawaai. Spreek niet te zacht als je met mij praat. Mijn ogen zijn niet meer zo helder, ik zie niet alles meer. Wees niet boos als ik mors, of ergens iets omgooi. Ik heb nooit de kans gehad om te studeren…

Het is donker Slechts hier en daar een licht Het einde van een lange nacht nog niet in zicht...…

Heej, waar ben je nou? Je zou er toch af en toe eens voor me zijn? Heej, waarom is je hand er niet nu ik ‘m nodig heb? Heej, ik reikte mijn hand toch ook naar jou? Heej, ik heb jouw hand toch ook genomen en bij me gewarmd? Heej, mijn dak lekt, het regent en ik heb zo’n kou. Heej, waar ben je nou?…

ik leg mijn vleugels stil; het praten, moe, verzwijgt de lage vlucht naar rouw de appelboom, vol van schaduw, schudt druppels op de nacht wanneer mijn huid, nog wit omrand, bogen vouwt omheen de tijd ik zie jouw naam in het gras geschreven hoe bladeren vallen, bruin en rood mijn stem kent slechts het schreeuwen, zwart,…

eenzaamheid eenzaamheid is dat ene lege plekje in je hart waar nog best iemand in past.... januari 2007…

Haar gezicht is haar ongeluk van oude tranen die beginnen en hoopvolle woorden die volgen waar ze liefde zoekt en elke nieuwe leugenaar haar vindt en alleen haar eenzaamheid verwarmen zal.…

de afwezige man zit er verloren bij, maar er is niemand die hem mist pas als hij zichzelf vergeet ziet men hem eindelijk staan in de ochtendkrant…

2 tassen in haar hand de trein staat klaar ze draait zich om zegt ik moet gaan een traan op haar wang ze verstopt zich in haar kraag ze loopt van me weg een leeg gevoel in mijn maag haar trein vertrekt want hij moet gaan ik kijk hem na blijf te lang staan Kijk naar de grond weg van het perron ik pak mijn fiets draai nog…

nachten wachten op de dag stilte in een huid van ondoordringbaar stof afgewend kruipt traag een vage angst naar later als water likkend oevers van het onbekende…