Alle inzendingen over tijd

Ik kijk in het water dat ooit hoogtij was, Bang om in te verdrinken klampte ik mij aan mijn moeder vast. Nu jaren later weerspiegeling van dorre takken mijn aangezicht, Niets om aan vast te klampen hou ik mij aan de brugleuning vast. Weerspiegeling van het water verdwijnt mijn gezicht in de rimpels van de cirkels... De tijd van…

De rust vroeg aan de klok waarom raak ik je kwijt wat is het dat ons scheidt het was de klok die schrok stond waarachtig even stil zei rust weet je wat ik wil iets meer van jouw vrijheid jij hebt altijd de tijd…

ze wrijft grijsheid uit haar ogen terwijl de klok twaalf slaat krult de fauteuil om haar heen vergroeid, één met het heden spint er in haar schoot een lapjes met wie ze lieflijk de tijd dood…

De maar gelaten kamer lijkt altijd groter dan ooit, net als het op rommelmarkt afgeboden gordijn, gehangen in het kleine venster boven het begijn en de nauwe keuken, tooit zonnestrepen op ruw gebeitste planken, verzet tegen alles en - de met jazzportretten – beplakt behang, stille klanken in een kleine leegte, vol doortrokken van idealen…

voorbij de stad loop ik op een stoffig pad de waarheid in het oneindige gat maak alles zo zwaar het verhaal in mij zo zwaar als een steen in een oneindige rivier vier wijn vier bier batavier kelt held tijd bederft tijd ijlt geilt op de proef der proeven hoeven luister maar naar de grond a white horse and hell fought with him come…

Vroeger is geweest en al die dagen zijn voorbij gevlogen, Het is nu eindeloos verleden tijd, De volgende dag is een voorspelling, maar het geeft je geen zekerheid, Morgen is een nieuwe dag, maar de herinnering aan gisteren blijft. Als klein meisje heb je een eindeloos gevoel, zo een die je in de zon en sterren leest, Ze droomde, zoals een…

de klokken luiden hun lied de zon gaat weg verlaat de dag als deze is er ooit bewezen dat ie opkomt opnieuw opnieuw opnieuw voor ieder wezen opnieuw leren leven in ruimte en leegte luiden de klokken hun lied en op de straat en in deze steeg een lied dat het leven draagt op de schouders van geesten een traan klinkt er is nooit…

Wat helpt het al te denken hoe de tijd zal rozen baren? De mensen blijven mensen, zo ze vroeger mensen waren. Nen nieuwe tijd nu dromen ze al; zo droomden ze ooit voordezen: vandage een kwade dag is 't,... en, 't zal morgen beter wezen. Verbeter eerst u zelve, daar 't en moet en kan geschieden; help ander' mensen volgen…

De tijd gaat snel achteruit als je maar kijkt naar de tijd die voor je ligt…

Standbeelden, stille getuigen van een verloren verleden; versteende gedachten, staand in het nu, het heden Feilloos weggevaagde geschiedenis, rondwarend in een oorverdovende stilte, zichzelf aanhorend bij gebrek aan aandacht.…

Stappen, in het water, Stappen, in de zee, Stappen, in de oceaan, Stappen, die verdwijnen of voor altijd blijven staan, Stappen... Stappen, in het water, Stappen, in de zee, Stappen, in de oceaan, Stappen, groot of klein, zonder jou zullen ze nergens zijn, Stappen... Stappen, in het water, Stappen, in de zee, Stappen, in de oceaan…

Ik ben verdwaald in mijn verleden, ergens op een plek ben ik gaan zitten, en staar afwachtend voor me uit. Vandaag zit ik daar nog, zet nooit een stap opzij, en ik ga ook nooit een stap vooruit. Mijn toekomst vindt zijn weg, en ik ben nog altijd op hetzelfde plekje, ben hier blijven zitten zonder zorgen. De dag dat mijn einde dichtbij…

kies je waarheid uit de rimpels de werkelijkheden uit het verleden waarvan er teveel zijn vertragend gecamoufleerd door restauratie loert altijd het verval verfraaid maar onontkoombaar als de laatste adem…

Iedereen wordt ergens naartoe gejaagd om niet in het verleden te blijven steken; je gelooft je eigen ogen niet, wanneer je het heden even uit het oog verliest, als je er even bij stilstaat, omdat je even niets beters te doen hebt, blijken de anderen al lang van de aarde verdwenen: de geur van dood en aarde, vredig voorovergebogen, toevlucht…

het kan elk moment gebeuren nu of om kwart over twaalf morgen of volgend jaar maar een ding is zeker ik moet wel opschieten…

Hoe kan ik in godsnaam nu stoppen de knoppen zijn geknapt de klaprozen zijn betrapt op hun ware aard zij zijn gespaard draai maar u majesteit de aarde in een onwaarschijnlijke tijd het schip is rijp door tijd van spijt gekapseisd door een vuur van ijs nu smelt het bewijs langzaam maar zeker gaan de geesten in ruis spreken en zij de…

nooit stop ik met dit het snelle zilver de bar aan de oevers de wil hij hoort mijn gil de wind die zingt de engel wint bemint vindt…

Zijn we meer dan een gedachte een ademdamp in de koelte van de nacht een passeren zonder te zien wonen we in illusies in onverwachte huizen ongrijpbare dimensies zijn we gekleed in vormen van ver weg? Maar we gaan stilaan verder de tocht nog niet volbracht op wegen die nooit meer kruisen langs zwijgende schaduwen tastbaar…

de nacht valt ik drink nog wat rook nog wat om hoger te gaan door de lucht een schrijversbestaan ik denk vaak na waarom wij bestaan alleen maar vooruit gaan waarom vergeet ik haar niet het gaat toch goed zo krijg alles kado in dit leven valt alles op zijn plaats rustig aan of juist gehaast ik doe maar wat in het grote geheel…

de oude dichter droomde zijn bestaan hij rook de roze nevelen – van het leven een traan, ’t was hem aan het ontgaan de geur van ’t leven, deed hem angstig beven zijn ziel ontsloot zich, de vervagende droom des dichters geest begon te ontwaken, glinsterende gedachten, sijpelde als ’n stroom water weg uit zijn handen, ’t deed ze staken ’t…

Zoals je daar nu ligt in je warme bed Ver van deze wereld dankzij je slaaptablet Knieën opgetrokken en ademhaling loom Ver van deze wereld ergens in een droom Geluidjes die jij maakt zijn lief en onbewust Ver van deze wereld je nachtrust is een must Ik kruip tegen je aan jij slaapt diep en zacht Ver van deze wereld verdoofd door…

hoe is de tussenstand, vroeg zij toen hij de kamer binnensloop om tussentijds te innen ik weet dat je verloren hebt sprak hij, als ik de keren tel dat je het lopen liet verlies genomen hebt of teruggegaan naar af zoals ik zie niet tot het uiterste je best gedaan of opgekomen bent voor wat je dierbaar was ik vind je dus een loser maar…

mijn benen beginnen te bewegen uit de hemel valt de regen voor eeuwig en altijd het geluid van ruis boven alles uit de beat vloeit door op naar dat geheime woord verstopt aan de oevers van jouw hart we bewegen voort dansen door de beat is hard in het magische bos van smart dit gaat er gebeuren de bliksem slaat in als een bom de bomen zingen…

als weer de tijd heen en weer rijdt je er naar blijft kijken gebeurt er niks ben je een stilstaand beeld op een wit doek een dood beeld zonder zin of bloed en dat is mooi, als je dat wilt.…

de nacht als lunapark spookhuis spiegelzaal hoofd te klein voor zoveel gedachten uitvergroot door twijfel over teveel over alles over niets…

verborgen in een zacht, borrelend aquarium - men hoort noch ziet het - maak je in wachttijd trage wentelingen het verloop van de tijd neemt je mee naar het ongekende licht en een aanzwellende kakofonie je oerschreeuw - bitterzoet - is de geworpen steen die het water tot leven wekt en zie: de dag is verstreken het verloop van de tijd…

de wind zucht de wieken bewegen het hout slijt, en de tijd draait er als altijd omheen.…

Onbekende wegen Je zal ze ooit inrijden Want men kan nieuwe dingen Toch niet blijven mijden…

sporen die ik achter laat doorheen heel ‘t verleden het fotoalbum toont de tijdspoor van m’n lichaam oude agenda’s verslaan de historie van m’n geest gaandeweg de tijd stroomt de kennis binnen die m’n oude vragen beantwoordt als de geest groeit naar grote hoogte slijt m'n lijf tot ‘n onbewoonbaar huis onbegaanbare denkpaden…

Ik verschiet in woorden als ik een vreemde tocht verneem die aan mijn been blijft hangen en ik in kilheid versteen jij zegt maar spreekt ook buitengaats dat onze reis zich verlaat maar lieve zeg me nou waarheen jouw gepraat gaat slechts achterwaarts aan mij voorbij en stapelt rotsen op de helling waar we staan wankele tonen schuren…