Alle inzendingen over tijd

houten harten branden metalen harten smelten als woorden kunnen landen slijt zelfs een hart van steen elk hart gemasseerd door vele warme handen tot elke kilte is geïsoleerd de tijd als waarlijk fenomeen…

verdiep me in oude foto’s generatie van m’n grootouders met m’n geest in spagaat overbrug ik heden en verleden geboorte en sterven meegesleept als in ‘n film voel ik de vergankelijkheid en de snelheid van de tijd voel de pijn van weemoed omdat ze er niet meer zijn hun verwondering bewaard gestold in de tijd lees verwachting…

Het is donker langs het water regen golven maar ik wil het Druppels langs mijn haren mijn kleren kleddernat maar ik wil het Mijn neus mijn oren mijn gezicht koud en blauw maar ik wil het Ja, ik wil het!…

waar ruisende regen aarde proeft zullen bomen bossen vogels fluiten op het ritme van tijd in eeuwigheid…

de tijd in chaos is ook de tijd van de onbegrensde mogelijkheden kijken in de onzekere toekomst maar eerst leren van het dubieuze verleden lopen over asfalt langs beton lopen onder de nog wat zwakke zon denken op dit roestige balkon alleen maar goedheid geef ik u in deze sociaal onzekere tijd geef u creatieve spontaniteit geschreven…

uit de warboel van de jeugd groeide uiteindelijk toch orde rust en zekerheid van alles op tijd en op de juiste plaats maar hoe saai die voorspelbaarheid nu blanke dagen wapperen wijzers weifelend de tijd verdrijven blijft mij niets meer te doen…

Ook dit jaar gaat veel sneller dan ik van een jaar verwacht en ga op zoek naar al die vervlogen dagen van weleer Met de tijd zelf is niets mis maar ben niet altijd bij de tijd ontsnapt soms aan m'n aandacht en hij gaat zonder mij voorbij Wat ik niet bewust meemaak en mij niet kan herinneren doet de gevoelsduur verkleinen Doornroosje…

gespot door de strakke voorjaarszon slingert zilverwit het schelpenpad langs zwart en groen geblokte vlakke verten en kent geen tijd twee zwaluwen breken de ruimte maken me nietig onder de blauwe koepel van oneindigheid waarin de grutto roept en de wulp haar snavel krult in hun –nu- is eeuwigheid over de grenzen van de tijd…

Spoel de tijd terug naar jaren geleden toen je nog klein was Want in het heden wil je niet leven Je wilt een kind zijn Vroeger was het namelijk allemaal zo fijn ... Je vermaakte je uren met al jouw speelgoed Verkleedde je als papa In zijn jas, met zijn hoed Met jouw poppen ging je picknicken in het gras En je genoot op mama's schoot…

Mijn weg eindigt bij de hoge populier, die staat te wuiven waar de wereld begint, de tijd vergeten in het laatste schoolkwartier, vliegerpapier versleten in een straffe tegenwind, verwaaide jaren vol geheimen, liet zich de toekomst niet raden, voorspellende tekens zijn niet te rijmen, in de tweespalt van de ongeplaveide paden,…

Alles wat ik doe doe ik uit liefde Alles wat ik schrijf schrijf ik uit liefde Alles wat ik zing is over de liefde Mijn liefde voor jou Maar alles gaat aan mij voorbij Ik gaf een groot feest maar dat is geweest En nu ben ik alleen…

rode raamluiken schemeren door de nog kale bomen een hond blaft achter de deur door de hoge ramen valt het licht op twee rode uien en wat roestige spijkers geleefd stilleven met een mesje krabt hij een dun laagje van de aangebrachte verf weg de poes tilt traag een ooglid op hij struint wat door de tuin kijkt naar de gevel, de lucht…

De vloed nacht aantrekkingskracht het water verwacht dat zij om hoog getrokken wordt Door niets of niemand gestoord de maan heeft alles gehoord Trekt het water omhoog op naar die eeuwige regenboog de kracht van de maan mars brengt evenwicht de contouren van jouw gezicht Jupiter redt lekker draaien samen gek Het is het draaien…

Een steen werp je weg het is een rare bizarre vreemde weg het is de tijd die niet bestaat en ik, die te vaak slaapt Een keltisch natuurfenomeen zegt gewoon laat ze (zij zijn niet 1) verwateren in de aarde vergaan dan kijken wij samen nooit niet naar een volle maan En nooit naar een vol bestaan Draag een kruis op u schouder…

En zie De regen daalde neer Ontfermde zich over Onwetendheid en twijfel Vogels verdwenen uit het luchtruim Terwijl wolken zich samenpakten En de grijze sluier ons allen omarmde In zijn kille barmhartigheid In het hart van deze grauwheid De eenzame zaal, een tombe Een troon van afgebladerd goud Verleden dat nauwelijks meer is Glazen…

De tijd tikt takt Langzaam aan Opengaan Uitgetikt In contact Bewustzijn Ziel lichtschijn De tijd blijkt eeuwig Oneindig Zoals ik In dit Ogenblik…

Vertrouwen is Koning-bij Geduld is Koninginne-brij…

Mensen komen Mensen gaan Even iets Om bij stil Te staan…

Liefde is als een eiken boom. Hij heeft minstens... 1000 jaar nodig om bewonderd te worden.…

Je gaat dood Jouw tijd komt ten einde Jouw hart houdt op met slaan Maar de klok tikt gewoon verder Die tijd houdt eeuwig aan…

Wat is tijd ? - vroeg je verwonderd toen de wolken over dreven en ik streelde je gedachten tot verstillen in mijn schoot waar ik je zomersproetjes telde die een jaar waren gebleven evenals die ene merel die weer van het voorjaar floot En ik verstrooide er de zomer met mijn hand nog wat verlegen voor mij uit - in één beweging die je navel…

waar de nacht de ochtend raakt en de middag de avond naakt daar strijdt de tijd naar een nieuwe morgen…

De zon is ‘s morgens weer mijn wekker, ze roept me voor een nieuwe dag waarin van alles kan en mag. Ik ben er klaar voor, voel me lekker. De lente maakt het leven lichter want met de zon verschijnt een lach, die mij, zo lijkt, bij toverslag met veel meer levenslust laat dichten. Nu is het zaak dit vast te houden, verdringen dat er herfst…

destijds heb ik eens een portie rijpe woorden in weckpotten gestopt ik hoopte op deze wijze nog wat lyrische versjes voor later te bewaren doch er sloop waarschijnlijk een vorm van bederf in de potten (wellicht lekten de afsluitringen) zodat de inhoud aan versheid duidelijk te wensen overliet... daar stond ik dan met een zojuist…

Ooit zijn we op een glijbaan neergezet, een duw en hop, we konden glijden. Eerst leek het leuk. Als wij de armen spreidden dan hadden we slechts lol en dikke pret. Die vaart, die snelheid waren je van het en leken ons van saaiheid te bevrijden. Het onbezorgde leven dat we leidden hield met het glijden nog gelijke tred. Maar dan – het…

De kroon van de vlakke vlakte plaats ik graag op jouw hoofdje dramatische voorbereidingen om lief te hebben liefde te symboliseren om alles te vergeten en opnieuw te leren vrijheid blijheid gelijkheid de tijd in spijt maakt jouw lach als kroon juwelen fluwelen godin van de oogst een schittering in dit leven waar ik nog in geloof.…

Soms wil je iets dat niet meer kan omdat de tijd niet was bemeten van wat je voelt maar niet kunt weten en vraag je eindelijk:'Wat dan?'. Respect voor leven en voor liefde brengt je vaak dichter tot jezelf: wat in jou zingt in jouw gewelf lijkt op wat iemand van je diefde. Dan vraagt de geest die levend maakt om veel geduld en dat vertrouwen…

Het is tijd om op te gaan ruimen overgeven aan de ruimte Het is tijd om puin te ruimen uit te huilen Op weg naar de zon wachten op dit vervallen balkon Het pad dat voor ons ligt tussen donker en licht Het groen heeft zoveel aangericht tussen donker en licht De boulevard van gebroken dromen is mij in de tussentijds zoveel…

Het is normaal het is gewoon Het komt zo uit en is er. Het is gewoon, het komt zo uit Het is normaal dat is het. Het komt zo uit, het is de gewoonste zaak van de wereld. En wie zijn wij dan, om te zeggen, dat het niet gewoon is, niet uitkomt en als klap op de vuurpijl dat het niet normaal is?…

Reikhalzend als een toren, spits ik mijn oren en vang gefluister, als ik luister. Duizenden stemmen, een geheel. Een symfonie van gekrakeel. Dit is ons collectief geweten, opdat we niet zullen vergeten, wat was en wat er komen gaat, ik sta paraat.…