Alle inzendingen over algemeen

struinend langs herenhuizen het glas in lood al in 'n boog boven de voordeur van weleer het huis zelf drie lagen hoog mooie balkons met sierlijke krul getuigen van ambtelijke vlijt in waaiervorm het stratenplan liep Lindo voor op zijn tijd daar is schoonheid nog te plukken hebben velen er hun tijd voltooid voor altijd rustend op de…

Ik loop te gapen, ik ben moe. Ik wil slapen, doe mijn oogjes dicht. Mijn snaveltje toe, hond in de mand. Uit dat licht... En nu op naar dromenland!…

Ik was net op weg naar mijn werk toen een verwarde man onberispelijk gekleed met koffertje en paraplu zich losrukte uit een stroom forensen 'Heeft u het gezien-' scheeuwde hij me toe, haast wanhopig zich tegen de stroom aan me vastklampend ik wist niet wat 'De voortdurende vernieuwing van alles wat leeft- het ontspruiten, bloei en…

Ik stop ermee, ‘k vindt het genoeg bovendien, ’t was één januari men zegt dat het dan moet Ik stop ermee, zoals ik al zei alleen ‘k weet nog niet hoe doe ik het ineens, of beetje voor beetje eerst alleen in de morgen, dan de hele dag ik twijfel over de lengte, de hoeveelheid houd ik het wel vol tot aan de avondstond ik ga denk ik maar mondjesmaat…

Wat is geluk? Als je je beter voelt als de dag ervoor, ben je dan gelukkig? Als je alles hebt wat je hartje begeert, ben je dán gelukkig? Wat is liefde? Is liefde onvoorwaardelijk, en zo niet, is het dan wel liefde? Als 't liefde is "tot de dood…

Ik reikte ver over naar wolken in water zag hoe ze deinden dichter bij mij om nèt buiten bereik van mijn hand te vervagen mij bleef niets anders dan leegte te dragen in verlangen naar dichter bij jou…

de jongen veegt melk van zijn gezicht af dat bloedt en trilt als er een glas bier wordt neergezet het is mijn broer van hem heb ik het geleerd niet tot moeders te wenen het maakt de hemel zwarter en daar wil ik naar hier heen…

vind van zinnen het gekleurd gezag dat gestold in woorden aan de oever lag met het rijmende rhytme van de tijd die de diepste letters uit de golven snijdt…

Alles was hij langsgegaan zijn werk zijn vrouw zijn kinderen zijn hobby's- alles was in orde.…

breek de botten van uw wild belang wanneer ik met bloed de muur bezweer de muur behang met de levende kwasten van een lege tijd die ons in rode tekens van de angst bevrijd…

Als we de snaren in ons hart afstemmen op het lied van de liefde zal er altijd zuiverheid klinken…

besuikerde cherubijntjes spreiden hun vleugels sparren door ijspegelende ruiten op poederend tapijt maar later veel later na oliebollen en wafels pruttelende ketels en glimmende ballen engelenmomenten later de stilte voorbij zullen hyacinten en krokussen dwars door de witte pracht de hemel in komen steken kleuren verspreiden een…

reclame Reclames komen en gaan. TV beelden spelen op je in en blijven bestaan. Soms wil je het niet zien of horen. Je kan je kop niet omdraaien of het wordt alweer geboren. Reclame borden in overvloed. Maar de boodschap is bankroet Internet was de uitkomst. Met zoveel boodschap dat je er niet uitkomt Gemak dient de mens. Maar zoveel…

Niet dat ik mij met Bloem wil vergelijken, Niet slapend denk ik heus niet aan de dood, Maar toch lastig, mijn nachtrust wordt verkloot, Door het zijn op niet-zijn te laten lijken. Het niet-zijn is in mijn geval het wapen, Het slaat veelal iedere aanval neer, Toch slaat mijn hart niet rustig meer, Helaas, de woorden laten mij niet slapen…

soms heel onverwacht, zo midden in de nacht zou ik , al was het maar heel even stiekempjes bij je willen zijn je kietelen in je bedje of samen spelen met je trein lieve lieve kleine man hoe lijkt je zo mijn plan om samen eens te spelen te lachen en te knuffelen en jouw geheimpjes te delen lieve lieve kleine man ik zou - al was het…

Mijn leven is als schuimend bier in een sappig glas Net als ik me erin wil gooien slaat 't dood…

Dat ik een koekoeksklok in huis haal met elk uur dat vogeltje uit zijn hokje ik zal op hem wachten met een glimmend pistool zal ik zijn leed verzachten.…

terwijl ik zoek naar verse lucht adem ik alleen maar letters in om ze daarna in jouw mond te leggen je slikt ze in zonder vragen zou dit ook poëzie zijn?…

het flamboyante strijkorkest dat binnenskamers hoge noten scoort deelt bij node mee dat de curve die twee lijnen tot cirkel musiceerde het houvast aan de dagelijks patroon zal moeten onderbreken de dirigent wat klein van stuk kan het maatwerk niet langer inzoomen naar de behoefte van deze tijd een culturele dood die zwijgt in tegenspraak…

Het wonder waar ik steeds op wacht is ongetwijfeld rond en zacht Het komt – zo heb ik het bedacht precies om half negen En anders pas na middernacht…

Ik zag je daar staan en was het vergeten aan de rand van de oergrond de ijstijd bracht heuvels van hei daar in het oergeweld geboren vluchtte de horizon in haar schoot de schotsen drongen diep het land binnen sloegen voorgoed een eiland van stilte ver van de bossen waar het verdwaalde een stad zonder geboortegrond lokte de stille aanbidding…

is levenslot de gang naar het spektakel waarin onze vingers haken in het steengruis van onze verbintenis, die een deel van ons leven herinnert in hoop en vrees monumentale gedenken, de hoeksteen van ons tweeën kunnen we dichten in een perkamenten boek, want oud worden is een keus maar het gerezen verdriet watertandt in een drieluik van besef…

Een gat graaf ik in de aarde dan kom ik tot bedaren niet om te zijn of te beminnen het verzet alleen mijn zinnen de stenen keer ik om en om leg ze op elkander zonder reden stapel ze ergens anders weer op om ze weer te keren,andersom. ik veeg mijn reet af met mijn handen smeer de stront op alle wanden laaf mijn dorst in een fontein ver…

zo weet ik niet wat ik nog moet gedichten gingen liggen en stemde ons met rijmen goet tegen de nieuwe dagen van een zwak bewind ik ben verder in het duister waar niemand wat nog vindt…

breek de zang met het stille woord als de lucht zich opent in een wit accoord dat sneeuwend onze verten ziet op een wit omlijnd en traag gebied…

donker brand het woord op zijn stilletroon waar ik wakend zit en dromend woon om u te vatten in een breed gerucht opgeschreven in de woeste lucht…

nu stopt in mij het klagend lied dat zonder schaamte in uw ogen ziet om u te strelen met een slap akoord duister als het laatste licht het laatste woord…

Zo verwarrend als het genot is van een vrouwelijke tandarts die zacht en onnadrukkelijk tijdens haar pijnlijk nauwkeurig werk even een borst op je laat rusten zo gemengd is ook de troost die je ontleent aan het bericht van weer een redactie die meldt dat je werk het nèt niet gehaald heeft.…

In de schelpen van haar oren ruist ruwe zee een levenslied waterorgels van tenoren waarin een zoute traan vervliedt dagen tellend als een meermin die van zichzelf niets meer verwacht bezingt ze onze levenszin vanuit oeroude zielenpracht ze verkleint het allerliefste de branding van het bang geluk onder het zaagsel van de piste waar ik…

een morgen van nevel en twijfel een uur dat hangen blijft tot tussen de kieren van wolken wat licht ontsnapt de dag verder uit wandelen gaat…