Angst.

Angst.


Nooit heb ik gedacht
aan de dood,
zo ver en zo onwezenlijk.
Maar nu het einde
haast geweven is
aan de tijd die ging
en ik hier sta
met lege handen,
met grijzend haar
en zonder het beminnen
van toen het jeugdig zong
in eindeloze weiden.
Leg ik mij neer
en kan alleen nog teder zijn,
en al de liefdes die vergingen
in de schaduw van mijn hart beleven.

En weten dat het avond wordt.
En trachten niet te beven.


Pierre van Laeken.

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/pierrevanlaeken

Schrijver: Pierre Van Laeken, 1 mei 2007

pierre.van.laekentelenet.be

Angst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 453