Netgedichten

netgedicht (nr. 15.819):

versteend in de pop

tijd vertraagt
mijn groene vingers

de houten pop
een bomenelf

knoestig gezicht
knokige vuistjes

zijn bruin olieachtige huid
ademt
transpireert stil
en beweegt van binnen naar buiten
in dikke zwellende druppels

tijd vertraagt
ik heb hem geen wil meegegeven

maar
zijn glinsterende oogjes
verraden mij

het is niet hij
het is ik die hem leven schenk

tijd vertraagt
en olieachtig krakend
hoor ik hem zuchten