Alle inzendingen over emoties

Daar zit ze dan, gans alleen niemand, nog geen zeemeeuw om haar heen 'k vraag me af, of bij de oceaan ook zeemeeuwen hun slagje slaan? Daar zit ze, in gepeins verzonken golven komen rap naderbij, da's niet zo vreemd want nog even en 't is toch echt: hoogtij. Daar zit ze, krijgt natte voeten golven maken haar benen nat ze lijkt 't niet…

Ik bouwde een huis van steen met één deur en geen ramen een huis van enkel muren waar niemand binnen kon gluren. Ik bouwde een huis van hout met kieren tussen planken zonder meubels of bed zelfs geen ruwe banken. Ik bouwde een huis van glas waar doorheen zon kon schijnen daarvoor een zonneterras men zei dat ’t overbodig was. Toen heb…

Zonder terughoudendheid, maar met het volle hart kent mijn vreugdedans iets van een passie die niet met een wispelturigheid mag worden verward. Met mijn danspassen twee voorwaarts en één pas opzij kom ik telkens weer een pas dichterbij. Een pas die wel gekozen lijkt te zijn overwogen op weg naar mijn doel met iets van een nieuwe vurigheid…

Door een zandwoestijn zoek ik leven een schaduwplek een koele bron luwte van een rots die mij rust kan geven bevrijdt van pijn en brandende zon. Ik zoek een koele wind als streling een zachte bries als levenslucht een verfrissende stroom ter verkoeling veilig voor geen kwaad beducht. Ik zoek die plek tot over de horizon waar hemel en aarde…

Als water in stromen tussen oevers van beken door vlakke velden glijden gedachten van dag tot dag regelmatig en ritmisch klateren als bergstromen over rotsen in waterval onstuimig bruisend door diepe dalen tot waar rust keren zal naar vredig stromen.…

Wat is er mooier dan puur geluk. Een vrolijke glimlach opent de deur naar de vriendschap. Vestigt een gunstige impressie; in een eerste stap zonder regressie. Is een eerste voorzichtige poging met de hand aan de kruk; van een aspect in het leven dat veel vreugde kan geven op de gezochte weg naar geluk. Laat de teleurstelling je niet bedremmelen…

Sinds Parkinson de baton overnam slaat hij de maten van muziek met ledematen stijf en stram op de geestkracht van thermiek want van het concert des levens krijgt niemand het program…

Soms weet ik heel goed hoe het met mij gesteld is en staart de leegte mij aan als een executie-eskader. Terwijl ik dan de nieuwe Facebookvrienden tel en bedank, bedenk ik allerlei slimme ontsnappingswegen voor deze nieuwe eenzaamheid. Ik probeerde zelfs eens met een brief koningin Maxima te versieren, maar de Rijksvoorlichtingsdienst…

Hij strompelt wat in het rond. Totdat hij valt op de grond. Met zijn kop in het zand. En zijn hart in zijn hand. Vol met barsten en scheuren. Levenloos zonder kleuren. Hij voelt zich zieker dan ziek. Het is te zien aan zijn mimiek. Hij haat zichzelf soms zoveel. Het grijpt hem dan naar de keel. Er loopt een traan over zijn wang. Omdat hij…

hoe vloeien angsten uit bevroren lichamen? hoe pompen harten de gejaagdheid uit lijf en leden? hoe bannen bange hoofden demonen uit oren en ogen? hoe spannen spieren samen tegen spinsels in de kop? bezwijken we voor de Elfenkoning die ons lokt naar de andere zijde?…

Vandaag stel ik een derde kerstdag in Reflectie schrijf ik erboven. Dit initiatief is een nieuw begin van hoop op vrede waar we in geloven Alles wat niet goed was op 1e en 2e kerstdag bezien in mijn spiegel met een glimlach…

Soms, als gij zwijgt en uit het venster schouwt grijpt mij uw schoonheid als een wanhoop aan, een wanhoop door geen troost te blussen, niet door te spreken, niet door te kussen, even groot als mijn bestaan, en even oud. Dat ik u zien moet en u niet kan zijn, van u gescheiden door mijn eigen ogen, dat gij daar zit, zo buiten mij geboren, het…

Mag ik lachen, als ik wil of heb je dat liever niet? Zit je hier liever eenzaam stil zodat geen mens je huiveren ziet? Mag ik schuilen bij je, als ik wil of laat je me zitten, heel alleen Kijk je opzij en denk je stil 'k weet nu echt niet wat ze wilt? Mag ik huilen op je schouder want ik voel me zo alleen en jou schouder lieve schat '…

alles alles wat ik nodig heb is vrije adem om te leven te spreken ook mijn longen willen wel de tralies echter van verstikkend geweld dat zich vlaggen laat als vrijheid van mening korten mijn adem knutselen ademloos mij puilend de ogen uit huiverig siddert mij sprakeloos de kou een traan denk ik heeft geen zuurstof nodig een bloedend…

Heb mijn ziel onder de arm genomen en dans door de straat droom de dolste dromen kijk wel hoe het verder gaat voor leven is het nooit te laat zie mij dansen door de straat de klok tikt achter mij de seconden weg voelt als jaren vol tegenslag en geluk maar ik probeer en ben de winnaar met dit toneelstuk.…

Naar buiten met die woorden! Alsof ze vertaald zijn, misschien niet zo best maar wie weet dat, zó moeten ze klinken.... De straat op met je waar! Wind staat om de monden en oren! veel gaat verloren, flarden zijn verstaanbaar, afzonderlijk- heden nu treden naar voren Olie op het asfalt, hier stond een auto, smeulende peuk op het trottoir…

Zijn gedachten stromen, zijn tranen vloeien, zijn verdriet blijft komen, zijn pijn blijft groeien Zij wil zo graag helpen, haar schouder geven, met troost overstelpen, de rouw samen beleven Maar hij zoekt de stilte, de rust en het groen, en zij laat hem begaan want ze snapt zo goed waarom haar liefste dit alleen wil doen en haar zo voor…

Gegroet jij die dit leest omdat je eenzaam bent en even je zinnen wil verzetten. Gegroet jij die dit leest te midden van veel drukte en graag wat rust wil vinden. Gegroet jij die dit leest omdat je treurig bent en graag getroost wil worden. Gegroet jij die dit leest omdat je blij bent en geen woorden vindt om dit aan anderen te zeggen…

Ik bereken afstand niet als een vogel wanneer ik vlieg ontbreekt mijn verstand in een onbezonnen droom maar dat zegt niets over de oevers van mijn onkunde   wanneer ik jouw bloem kus ben ik als de kolibrie   een onbevangen kind met fladderende vleugels nog alles te ontdekken wil ik je leren kennen.…

Er bestaat een plek waar alles reeds geregeld is, waar iedereen dezelfde kant opkijkt en waar verteerd wordt zonder dronkenmanruzies. Een oord waar na-ijver en geldingsdrang de grote afwezigen zijn, waar niemand uit het gelid springt, elke glansrol vergeving spreekt, man en vrouw gelijk zijn. Die vredesoase is niet eens ver weg, slechts…

Weet je hoe het eens was hoe groen was niet dat gras eikenbomen die tot de hemel reikten paddestoelen oneindig veel dat alles was ons deel weet je de zon was gewoon geel de sterren flikkerden in de nacht en de maan helder als glas weet je dat als ik naar je kijk hoeveel het me spijt dat jij part noch deel had aan dat verleden dat jij…

Tijdens de preek in een kerkdienst zogen we op witte pepermuntjes, als je er op kauwde gaf moeder je een por, kreeg je een giechelbui, dan gaf moeder jou een boze blik en een venijnige knijp in de bovenarm. Het was de kunst om de Kingetjes flinterdun op je tong uiteen te laten smelten. Of als ze heel scherp waren met de rand in je tong te…

ik verlies de blik in je ogen ze dwalen ook verder af niet dat ze naar de einder worden gezogen ze hellen eerder over naar de nacht helder daglicht schijnt bedrogen de warmte van de zon trekt verder de herfst is thans uitzonderlijk stil gevoel ebt weg, is minder zacht en het strand verdubbelt het zand de zee droogt langzaam uit meeuwen…

Geen angstgreep maar een warme bedding, een nestelen, een houding vinden in de vluchtigheid van de klaagzang. Dan, samen over de glooiing, tristesse in het brandpunt, maar bovenal levensbalsem, een uitgesponnen samenvlucht. Gestuwd door de kracht van gescheurde zielen, oude verhalen van slapeloze nachten, grimmige straten, afwezige vrouwen…

Het is de combi van bewegen en muziek Dansen maakt je blij…

Koorts in een seizoen van kou in graderingen van het niet vermoeden. Een visueel verleidelijk spel van andere ogen die niets van een innerlijke onrust vermoeden. Die onrust van het hart, dat niets van ritme met gevoel verwart. Een spel dat een speler niet kan behoeden; en deze tussen geest en hart een nieuwe start geeft van het niet vermoeden…

Aan het vervallen huis hangen nog de verveloze luiken en haveloze voordeur in verschoten donkergroen aan het gebint wapperen spinnenwebben in de wind de tuin ligt er chaotisch bij emoties hangen als druppels aan de struiken hoe vredig was het leven toen de notenboom draagt nog steeds haar vrucht door de takken kijk ik naar de blauwe…

achter schuilgewas weerklinkt soms 'n schaduw over hemeldiepe krochten is kaalslag begaanbaar, het oneindige verwantloos, zou dit haar gezicht zijn engel die over mij waakte, mij bewaarde, loodste langs boomloze bosgronden gaat dit pad naar denkbeeldig dolen zonder houvast aan touw of steen om niet te staan met voeten in land zonder…

Het is de speling van het licht Door bomen en hun kruinen van naald of blad Het is het spel van zon die laag staat lijkt tot op de draad versleten maar wacht januari februari, maart zon niet langer vergeten Wie aanbad? het duister, de schaduw op z'n langst? We weten nu al van terugkeer van het daglicht Mede dankzij…

Het licht is weer verdwenen in de vroege avondlucht. De wolken dekken toe, verbergen wat schijnsel gaf en vreugde. Maar weet dat elders zon is en hoop en vertrouwen. Verlies de moed niet, het duister zal niet winnen.…