inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 64.230):

Soms zie je beren op je pad

Ik luister naar het knirpen van het grind
de wind en haar lange zuchten
beide laten mij ademen
er zingen vogels die ik niet herken.

Ik loop in mijn eigen tempo
begroet de oeroude bomen
de rivier waarin ik denkbeeldig
elke druppel een naam geef.

Hield ik niet juist ook van het leven
de melancholie verweven dageraad
hij vergat mij immers zelden
gaf dagelijks zijn kleurrijke ideeën.

Dat weemoedige geluid achter mij
kan ik echter vandaag amper duiden.
Zelfs het linnendoek, mijn palet
helpen mij de dag niet door.

Ik voel de melancholie die striemt
het weer, het landschap, deze dingen.
Het wemelt zelfs van de herten hier
mijn jeugdherinneringen praten te luid.
© 19-11-1999

... mijmeringen nu een sterfbed nadert ...

Schrijver: annemieke steenbergen, 19 november 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 103

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
20 november 2017
Rakend geschreven Annemieke, mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)