Alle inzendingen over natuur

Nu zien de grote bergen op mij neder. Ze zijn verwonderd, dat ik al zo lang Alleen geklommen ben, en half nieuwsgierig, Half spelend volgt hun oog mijn trage gang. Nu zien de bergen goedig op mij neder, Terwijl ik altijd verder, rusteloos Naar boven klauter naar hun kale toppen. Niet ongeduldig zijn ze en niet boos Om mijn vermetelheid;…

je stroomt bijna over van wilskracht in de morgen, in de middag, in een kerstnacht verscheep je, en voedt, vrij van weeklacht duizend jaren, zonder maren, dat mag aandacht…

gewapend met graafmachines is het gevecht losgebarsten omheining is niet meer of wordt uit de grond getrokken om de kustlijn te beschermen tegen wind en zeewater mensen worden gezandstraald terwijl zij zich een weg banen tegen de wind in, zand zit overal mascara loopt uit golven beuken op de kust knabbelen zand van het smalle strand…

Grenzeloos versierd als zijde zacht door het ruim is de nacht verlicht als in duizend en één nacht met uitzicht op de zomer.…

Ze staan er al, in al hun pracht misschien iets vroeger dan verwacht in 't groene gras wat wordt op- gegeeld een beeld, wat nooit verveeld narcissen zwaaiend in de wind.…

Ze vertelt over het donker, duister van de winter, dat de heimwee naar de zomer ternauwernood verdraagt; ze zweeft in een soort gedicht over 't bruinverkleurde klimopblad waar de herfst het hart uit at maar de nervatuur vergat en door het frêle raster valt het bleke Februarilicht op knoppen barstensvol lente.…

hoe ik ook tracht om van binnenuit de vreemd ontroerende kracht van een landschap in de regen neer te schrijven in verder glijdende beslotenheid is er enkel mijn ploeterende gedachtegang die op papier verschijnt…

Vogels twitteren elke dag een nieuwe tweed ik blijf een volger…

wolken scholen samen het miezert hemelwater steeds groter wordende druppels die willen raken stuiteren op het wegdek ook in het gras waar vers ontloken sneeuwklokjes het hoofd buigen zelfs narcissenstengels dansen op het ritme van tot er gedonder klinkt de meerkoet duikt onder…

zie hoe zij zich in eindeloze deining wenden en keren naar vrijheid tot het web dat hen in grijze mijmering vasthoudt losscheurt als lichte wolkenvlucht na de hel hun hemel gaan ontdekken…

zondag 13 september Hemel en aarde het planten van planten zaaien in kleuren oogsten van geuren tussen de bomen midden in lucht en licht vormen samen de mooiste start om zo tot de Schepper te komen ze spreken goddelijke woorden die liefde omranden in het hart gericht dat noem ik pure Liturgie met het…

Ode aan de Zon, geschreven op de muziek van 'You're my world' gezongen door Cilla Black live 1973 Royal Albert Hall - zie link (herhalingen staan tussen haakjes). --- --- --- Als de Zon vroeg in de ochtend schijnt En de Maan achter een wolk verdwijnt Als de bloemen voorzichtig open gaan En de vogels ons hun lied verstaan…

Er is nog zoveel moois te vinden, te ontdekken zelfs. Zo roepen de pieren mij steeds weer, door de gaatjes in de grond, waar ze op mij wachten. Stil, daar gaan ze weer "wie zoekt zal vinden, in zichzelf of de grond."…

Een storm in een glas water is vaak een les voor het leven later. Stormachtig gaat er een olifant op en neer door de porseleinkast van het oud zeer. Storm breekt de korte termijn van het ongemak van een leven lang ongelukkig zijn. Stormachtige gevoelens als schokbrengers in een routineuze levensdag.De dagelijkse schijn schittering zonder…

Het gebarsten eelt van hun te droge voeten leek op de diepe scheuren in de verdroogde grond de planten gingen dood bomen vielen al meer uit ze dansten in het stof voor een beetje regen dansend op hoop van zegen onder een blakerende zon dronken hun laatste druppels offerden hun vloeibare geest onder een genadeloze zon o El Niño waarom…

Hoor hoe mijn schreeuw, die de overkant nooit raakt, kabbelt aan de oever waaraan zij ontspringt. Op zoek naar een echo die weerkaatst hoe het galmen gaat. Hoe klanken terug te drijven heel erg zacht, over het water naar waar zij ontstaat.…

Zij is de bode bode van lente de wilg met haar katjes Aan oever en wal beemd en kant waar water gulzig is Zij is nieuw leven leven aan takken als zon scheutig is met schijnsel en sneeuw plots voor zon verdwijnt Liggend groen komt overeind zoekt hoogten toppen van kunnen in stengels en stelen doen ons delen in 'n…

Daar lei een scheepje gemeerd in het Diep. De wind was ter ruste, het watertje sliep En 't scheepje moest liggen tot later; Het spiegelde intussen voor tijdverdrijf Zijn mast en zijn want en zijn ranke lijf In 't klare kristal van het water. Geputst had de schipper, gegutst had het nat En gangboord en stuurboord en alles was glad En…

toch blijft die donker winterse waanzin me vreemd door grijze schaduwen die ’t bestaan trachten open te breken met eigenwijze levensdrift raadsels en geheimen als zelfzekere waarheid oplichten lentelicht met zweempjes zomerzicht midden de contouren die ikzelf aangeef…

storm in dansende golven die bruisend wit schuim over geribd strand blaast woest stuivend zand waar meeuwen vluchten schreeuwend in grijze lucht harde wind bespeelt stoere vlaggenmasten met klepperende lijnen striemend zand verblindt half dichtgeknepen ogen onder een wollen muts voetstappen verdwijnen onder een verse laag opgejaagd…

Een laatste restje winter smelt weg Besuikerde besjes Ze dragen fier hun witte hoedjes Op de laatste winterdag van deze maand Geen idee wat Moeder Natuur volgende maand voor ons in petto heeft Haar ritme lijkt wat verstoord Dat komt door ons onnozele gedrag Nu zit ze in een soort van overgang waarin alles ontregeld is Die Elfstedentocht…

Gemaaid gras dat er pak ‘m beet anderhalve dag ligt, zon te vangen, uit te drogen. En dan een zomers windje dat vleugen draagt, die en passant je neus passeren. Geuren vol beloften van blauwe lucht, het weidse en groene vergezichten, waar ik dan met mijn ogen dicht zwaar aan zit te snuiven voordat zij vervaagt.…

zacht is het gras voor voeten die dansen voorzichtig bloemen ontwijken om hun kleurig hart te bekijken wind vlaagt muziek fluistert woorden uit een eeuwenoud lied op een nooit te vergeten melodie jij bent geen ballerina maar een natuurdanseres die in gebaar lach en ogen met haar ziel de wereld verovert…

Ik kwam tot u met vlokjes in de nacht uw slaap werd niet verstoord bij 't weven. In één nacht tijd het kleed zo wijds gespreid en al uw beelden nieuwe vorm gegeven. Stilaan gewend aan dit bestaan maar smeltend uit uw tuin gegaan. Naar poldersloot en groot kanaal herboren om in vrijheid heen te gaan. Als water van kristallen fris en rein…

Een drukte van jewelste in mijn witte tuin en ik, ik zoek er woorden bij de wintercollectie is uit wat berken en een populier met wolgemutste kruinen de treurwilg oud fit naast een slanke den oogt witter dan de witste sneeuw een paar bomen van letters spreken mij aan het zijn zes essen op een rij zij kennen geen alfabet ik plak…

Ik weet van een oude beuk die er al een tijdje staat, met wijd gespreide armen waarmee hij de lucht streelt. In de zomer fluistert hij noten op het kloppen van de zon, zijn huid draagt een groot hart met daaromheen een M, een E. Groeide hun liefde met de seizoenen mee? Weerstonden ook zij storm en wind als aan de grond genageld, en hebben…

vol verlangen me laten vangen door de regen kwam haar plots tegen zo op de fiets voelde ik nog niets eerst een spat toen zeikus nat vol verlangen laat ik me niet meer vangen want vanaf nu ga ik naar buiten met paraplu…

Van olie lekken Krijg je olievlekken. Het is een ramp voor de natuur Met nare gevolgen op den duur Op allerlei kwetsbare plekken. Maar het is ook weleens fijn Om “ in de olie ” te zijn.…

Wanneer blad verkleurt Van groen naar geel, naar rood, dan bruin. Lees ik weemoed in de nerven van het leven. Hun kleurrijk afscheid vult het bos met regenbogen. Een laatste groet glinstert na, nog heel even.…

verdriet verstikt vanaf vandaag schrijf ik de zon terug in mijn leven jaag donkere wolken opzij maak plaats voor wat geluk en zie vroege lentebloem toont haar kostbare inhoud hoopvolle bode…