Alle inzendingen over kunst

‘Wie van de aanwezigen houdt er van kunst?’ ‘Ikke.’ ‘Prachtig! Dan kunt u mij vast wel even helpen met het ophangen van de schilderijen.’…

voor Jan Fabre een vleesgeworden kunstwerk de pilaren beplakt met gandaham vliegen hebben massaal de weg gevonden naar de Volderstraat in de universiteitsstad Gent bij bosjes strijken ze neer op het gewillig vlees bedrijven er de liefde leggen er hun eitjes en danken de god der vliegen op hun blote knietjes voor dit paradijslijke…

Het morgenlicht opent het schetsboek van de dag Ach, winter toont zich meester in het vullen van vlak en vlokje leest er over toegepaste kunst.…

Rimpelig maanlicht van de tijd Wind fluistert een mooie melodie Huiverende artiesten onder floodlight Kunstenaars in het land en kolonie Ogen die de diepste pijn verzwijgen Breken toekomst open met licht dooraderd Van kleur vorm weer gevoel energie krijgen Gevoed leven wij door boeken gebladerd Goddelijke poëzie die als een symfonie…

morgen start de zevendaagse neen, niet op de fiets of te voet het is bedoeld voor menig dichter die dan extra aan de 'poiesis' doet . dat is in het grieks het woord voor "dichten als kunst" nu weet ieder wel zijn hemd te lichten zoals men dat in de volksmond zegt maar in dit geval "schept" men iets met potlood op papier letters die woorden…

Mocht ik ooit nog het geluk van mijn beste jaren, van '88 tot-en-met de vroege ochtend van 27 september 1990 gaan mogen ervaren graag, wees dan mijn getuige deze tijd leerde mij vrouw en wereld liefde ten opzichte van haar en haat jegens mijn levenslange ziekte kennen in een bedrijf van een machtsbeluste dictator* die puur voor eigen…

Hoe komt het dat jij wel dicht en het mij totaal niet ligt ‘t Is een ingegeven idee een zin een enkel woord een opgevangen beeld iets wat je hebt gehoord En dan na een aarzelend begin vallen de ontbrekende woorden en zinnen je soms zomaar in zo simpel ontstaat een gedicht Misschien is het een golflengte die ene perfecte wave die zo…

het regent katten hier en daar een hond beestenweer is het weer ik maak een grote gele ronde zon van spiegels en lampen ik creëer ochtendmist zelfs het zonlicht breekt de bui het is warm werkelijk warm als ik baad in het aanzicht van mijn mooie onbeschrijflijke zon ik ben buiten als ik binnen ben stralend…

Van Gogh had inspiratie gezocht en was direct verkocht aan de mooie bloemen in het geel, hoog reikend op hun sterke steel. Rank van lijf en mooi van kleur werd voor hem een primeur. Een boeket in een vaas niet alledaags. Nu een beroemd schilderij de zoveelste in een rij. Iedereen kent de schilder zijn naam. Hij werd beroemd door de zonnebloem…

Wat deed dat fris gelaat, dat hoge voorhoofd slinken, Gij schepper met paneel, en lier en marmersteen? Geen traan vloeide immer langs uw bleke trekken heen; Als Dante deed u nooit een glimlach de ogen blinken. Ach, al te zwaar een melk deed u de Muze drinken! Uw liefde voor de Kunst, zij vergde uw hart alleen, En zonder ooit een bruid vermoeid…

als dit roestige paard een naam moet hebben zal het er één zijn van lichtvoetigheid doorluchtig vooral zoals fragiele paarden zich door 't leven begeven en hoog op willen springen tot pakweg de zevende hemel…

nog is het glas niet gebroken maar de breuk spiraalt grillig omhoog jij hebt kunst uit je mond doen ontvlammen in vorm veelkleurig neergezet het groeiproces bleek te gespannen toen is de kiem voor een barst al gelegd we keken en beefden hoorden het scherpe geluid van verscherven hoog boven ons uit de top was gelukkig onbeschadigd…

De logica van het modern Het licht en duister van de grote meesters De zachte romantiek De schilder en zijn ezel Het is muziek stilte en concentratie Voor de momenten Van puur zijn in vrije expressie bevochten altijd met de tijd gevlochten de schilder op zoek naar zijn vorm de worsteling enorm alleen in zijn ziel doch begeerd is hij…

Eerst dacht ik bij het woordje kunst alleen aan schilderijen, die stilletjes gevangen zijn in lijsten aan de wand. Ik vond dat zielig en ik wou een schilderij bevrij'en, maar ach, ik mocht het zelfs niet eens beroeren met mijn hand. Toen dacht ik bij het woordje kunst ook eens aan beeldhouwwerken, die doodstil staan gevangen op een sokkel in…

ik vang gedumpte zinnen die als protest in bomen en struiken zijn blijven hangen lente en zomer hebben geschreven maar zijn voor het oogsten door recensies neerbuigend weersproken weg uit een groeiend behagen omdat anderen hun bloei en succes niet konden verdragen in een laatste dans gaan wij kleuren herfsten ik hoop dat mijn…

ik ben geen meester geworden in edele kunsten ook het schoonschrift der poëzie ben ik nooit machtig geweest kon wel schrijven maar de magische vonk wilde niet brandend blijven vaak heb ik gebeden ben uit mezelf getreden maar miste pen en papier die bleven hier in hun grondstoffelijk verschijnen konden niet zomaar verdwijnen…

in de uren dat hij naar haar keek wegkeek en weer keek zonder te zien wie zij was kneedde en schiep hij tot haar figuur van elke individualiteit was ontdaan slechts haar contouren resteerden in de uren dat hij naar haar keek verblindde hij de ogen met klonten gips duwde hij de armen strak naast het lijf dat hij…

Laat kunsten maar groeien en schoonheid ontbloeien, de wereld verrijken; dat wij ze bekijken en voor en door zichzelf laten spreken zonder de volheid ervan te verbreken, eerlijk proberen om ze te doorgronden zonder de schoonheid ervan te verwonden, galant te bevatten in heldere woorden zonder de waarheid erin te vermoorden. Laat alles…

Zij bruint in het licht van de maan van de zon wordt zij tot stof omdat zij eeuwig leeft, nou ja zo lang als het bestaan dat op de eeuwigheid beschouwd verdomde kort kan duren Voor mij is dat lang genoeg maar ik vraag niet van haar dat met onvoorwaardelijke liefde verder te borduren * bij een brons van Leny Franken…

ik wil helemaal opnieuw beginnen een eigen wereld van de grond af opbouwen mijn krachten vrijmaken mijn zicht veranderen de ruimte anders ervaren weerstand ontmoeten ik ben Sisyphus de man die een steen tegen de heuvel op blijft duwen ik ben een werkwoord alles wat ik doe is absurd maar ik vind er geluk in…

het is een blanke slanke piste die vertrekt uit haar schouder en over teder vel leidt zij mij naar benee, in een slalom van lange opgelegde stromen, het is sierlijk waarover ik vertel en zie toppen van vingers in het verlengde verschijnen om zo uiterlijk gedwee van kijken in illusie te komen ik heb niets meer nodig. stel dat de fantasie…

Aards geworteld ontbindt hij hemels duivels Met de schwung van hoekige elegantie herschept de forse dandy bont en strak zijn en onze literaire wereld Wellustig dartelend schilderen zijn schrifturen dat grimmig pretpark tussen hemel en aarde Met beeldende taal smeedt de lettersmid dagelijks lood tot lezersgoud In zijn jeugd reet de oorlog…

Ziehier ons uitgewerkte plan. U begrijpt dat wat vroeger mooi was, nu echt niet langer kan. Wat Gaudi kon kan echt niet meer. Wij ontwerpen met rechte linealen. Wij bouwen prachtige blokkendozen. Wij scheppen de modernste idealen. Bouwers kunnen niet zonder visie of een plan. Dichters hebben echt geen verstand van zaken. Gebouwen en steden…

Vijf tuinkabouters stonden stijf van schrik Een grote steen die plofte keihard neer Op het gazon, net naast de conifeer Ze kregen ’t bijna aan hun rikketik Verroest, zei ééntje die was omgedonderd Het is een voetstuk voor dat bruin sculptuur Zodat de hele buurt het ding bewondert Men groef een gat –in ’t late middaguur Er werd gepraat…

we spreken over de oude bus uit een vorig mistig leven in een door mij nog niet ontwarde lus zij keuvelt in die tijd met de stuurman voorin, de lijndienst is later opgeheven nu is ze in beitelen bedreven iets in haar beroert haar handen met ijzer brengt zij het doodse tot leven schept ruimte voor een ziel die langzaam uit het universum…

De verf kwasten lijken al op een kunstwerk jij hoeft alleen maar met schilderen te beginnen kleuren uit te zoeken en te vegen op het schilders doek, dat geduldig wacht terug duwt, wanneer te hard geraakt Met het paletmes trek jij strepen accentueer met de penselen het doek beweegt, begint te leven laat zien dat schoonheid is zoals een vorm…

figuurlijk zet het stenen lijk de toeschouwer op het verkeerde been... letterlijk de dichter die de nadruk legt op woorden die getuigen van een groot mysterie…

lenig als een spin de handstand achterwaarts laat sporen na in het brein van de kijker ogenschijnlijk o zó simpel maar ik zou het maar laten als ik u mag raden…

Hoe lang kijk jij al mee over mijn schouder, ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt, maar met de jaren word je mij vertrouwder, hoe vaak heb ik je nu al zachtjes aangeraakt. Het ene jaar stond je in onze serre, een ander jaar naast het bureau, van tijd tot tijd kom ik je plagend tegen, dan duik je even onder mijn plumeau. Vandaag was ik je…

Jacob's ladder hoge monoliet uit één blok gehouwen geboetseerd door het ijs geworteld in oude aarde halsreikend zoekt hij een raakpunt met de hemelse breedte eenvoudig is zijn moeder aarde taal onverzettelijk is hij en fier onbeduidend ben ik mijn ogen omhelzen hem urenlang naakt tegenover elkaar een geduldig…