Alle inzendingen over literatuur

Poëzie is het oud abattoir dat het vlees van de onslachtbaren snijdt het Absolute in de vleesmolen draait de slachter die ontwijdt een oor afsnijdt er een paar onzegbaarheden in prevelt uit ranzigheid zijn mond in kiepert op de verspreking sjiekt waarna hij enige eeuwigheid schendt worst voorschotelt in kerstboomschelletjes een variatie op…

Onbetwiste Master of Suspense King, Stephen Verzint de mooist-spannende fictieverhalen, 'even- though', daardoor met sterke zenuwen zittend op bank of liggend in bed De toon voor de komende dagen is gezet…

een slecht gedicht is een gedicht dat slecht gedicht is door de dichter er stroomt van alles uit: liters bloed en pus en heel veel tranen; krokodillentranen niet die zijn te groot voor kogelgaten maar kijk, daar komt een priester aan hij zegent al dat vocht en maakt er miswijn van en sausjes voor bij bitterballen valt er niets te lachen…

Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Die is voorgoed voorbij nu en vergeeld De trap des ouderdoms is opgedoemd Koningin af, geen dar die om haar zoemt Geen imker en geen korf, geen honingteelt Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Te lang heeft ze haar innerlijk…

Rijp over de velden Boomstronken en takken Handen in de zakken Gaat voorheen beknelde Onbekende wegen Kruist verbeelde degens Tot Holle haar bed schudt Hoe ongerept kun je zijn Al je voet nog boven Onaangeraakt terrein zweeft Kort voor het zwartijs scheurt…

Woorden zijn symbolen. Dichters zijn gehandicapt. Gedichten zijn hulpmiddelen, die schrijvers en lezers samen, helpen zoeken naar de waarheid. Blijf maar heerlijk zoeken lezers. Schrijvers, schrijf maar lekker dóór. Tik al die onbeschreven bladen vol. Gun uw uitgever uw beste sellers. Geef zelf uw allerbeste boekjes uit. Voor de hoogste…

Volk, ik ga zinken als mijn lied niet klinkt; ik moet verdrogen als gij mij niet drinkt; verzwelg mij, smeek ik - maar zij drinken niet; wees mijn klankbodem, maar zij klinken niet.…

Voor 'kussen' lees: 'kussens', Voor 'vliegen' lees: 'liegen', Voor 'van jou' lees: 'van niemand', Voor 'nood' lees: 'wet'. Voor 'nu' lees: 'later', Voor 'later' lees: 'nooit', Voor 'weten' lees: 'vergeten', Voor 'waarom' lees: 'daarom'. Voor 'stenen' lees: 'brood', Voor 'trouwen' lees: 'branden'…

Wij schrijven zo graag over hersens, wij dichters. We klemmen het brein in de handen; woorden druppen op tafel. Het lukt! Een zoemen start in Wernicke, Broca. Liquor klotst in de ventrikels, ionen krioelen in synapsspleten. Dan een toets van beheerst verdriet: de glorie vergaat als wij uitdoven. Tevreden lezen, achterover. Alsof we het…

De wereld in, gij Liedjes en Gedichten der eerste jeugd, en, vraagt men wie gij zijt en wat gij, vreemdelingen, doen komt, antwoord, en zeg met vroede zin, want u ook past het peilend denken, kinders van gevoel en scheppende begeestring: "Wij zijn stralen uit Leven en Natuur geschongen, vonken die onze dichter uit de keien sloeg langs zijne…

Het was de twee lieden gegeven om zich in de mist te verenen op een parkeerplaats van een stad waar na enig uur het bestaan in de ban gedaan, de openlijke liefde het had gehad. Vaccin, corona, of de dood, de vrije Zeeuwse woonde in een dorpje aan zee en bezocht het binnenland om de vreemdeling die bij haar nu aangeland met haar hunkering te…

Dit jaar gaat de wereld als een ziekenkamer open. Jouw februarizon houdt elders huis. Het straatgebeuren ligt volledig lam, slechts een enkele bouwvakker hoor je fluiten. Populieren en vogels verbazen zich: lege pleinen - waar blijven de mensen? De hemel is zo ver je kijkt ontdaan van elk vliegtuigje. Men ziet de ernst in van een lockdown…

Poëzie is geen voer voor een kaste Maar een dronk voor de vrije mens - Tot de kudde die vastte en die braste Zich ophief in dwingend gedrens En de slechte poëten kwamen Van wie zij schijn voor wezen namen.…

Als de dichter aan de toog gezeten door de grote beer gebeten aan het betogen gaat: "Zonder tamtam, zonder blabla ik heb tram tien gezien, voilà." Hij heeft zijn krukken weggegooid en mag nu blijven zitten. Iemand sprak over de hond van de man in de maan, 't is van horen zeggen zou je zeggen. Als de dichters naar elkaars pijpen dansen…

Waardering voor oude boeken, brengen weinig mensen op. Een oude Boekerij in Baarn, is opgehouden te bestaan. Gewichtheffers doen te sportief. Antiquaren heffen oude boeken. Boeken zijn te zwaar voor velen. Velen geven moedig op. Jammer, helaas en toch, heeft oude boeken lezen, nog lang niet afgedaan. Gewichtheffen is me veel te zwaar…

I Zelfdruk, druk van de ziel. Ik hakte en hakte en hakte en ik had een vinger in de inkt, legde hem eruit, rolde met een vinger de druipende vinger over het papier, over de bleke vrede van het uitgeschepte vel. Verzwegen werd mij alsnog het geheim: de ring ontnam elk zicht daarop. Plaats, waar al het zwart belijnde eenvoud werd, en tijd…

Dichters gaan niet dood. Ze gaan heen en blijven. Het leven van Gerrit Achterberg werd door Wim Hazeu beschreven en voor de toekomst vastgelegd. Op Gerrit's graf rust een zware kei, met daarbij een stenen bankje, dat een steenhouwer hiew, en als trouwe lezer schonk. Achterberg is niet doodgegaan. Zijn innige gedachten leven nog. Lees…

Het meisje Vaak dwalen haar gedachten af naar hem Dan staat zij onder schaars lantarenlicht Deels vrouw al, deels nog een onnozel wicht Vadertje Tijd schrijft al een requiem Het is december, er heerst strenge vorst Zij staat wat eenzaam in een stille straat Hoort zij nu nog van schapen het geblaat Gebalk; de ezel die Maria torst?…

Eindeloos doolhof waarvan je wenst dat je nooit naar binnen vluchtte...…

nu de toekomst verdwijnt in de kennis van morgen beleven wij pijn om wat zo zal zijn. nu het verleden begint in een jaar zonder zorgen dat nooit heeft bestaan weten wij stellig (helaas) hoe het zal gaan. de taal heeft geen woorden voor wat er gebeurt ravage en moorden en niets gaat voorbij. verletter het zuchten boekstaaf de luchten…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

Het geheim van de dichter mag niemand zien. Hij schrijft met onzichtbare inkt. Maar als je goed leest dan ontdek je misschien dat er tussen de regels iets zingt. Het geheim van de dichter is niet zo groot. Hij verstopt het gewoon waar hij wil. Hij vliegt als een vogel of vaart als een boot maar houdt zich verschrikkelijk stil. Het geheim…

Als u het hart tot spreken dringt, Zo spreek! Maar wat gij spreekt of preekt of zingt, Hou’ steek! Nooit rake uw bol, wat zeng of zied, Van streek! Kort, krachtig zij uw toast, uw lied Uw preek! Geef nimmer, zonder zin of slot, Geluid! En snoer, beleefd maar vrij, de zot De snuit Zeg, wat gij meent, waar plicht gebiedt Recht uit! De…

Begin er niet voor je eenendertigste mee. Pas dan wordt het niets dat ons allen overkwam sprekend. Denk aan wat je op de laatste pagina van een boek zou schrijven en schrap al het voorgaande en ook dat slot en begin opnieuw te schrijven. Denk zoveel mogelijk dingen bij elkaar uit liefde voor het firmament dat niemand open of dicht zal vouwen…

In dit absurde tijdperk te mogen ademen leven aan te raken met de ernst van een jad onder een hemel vol sterren een witte wolk die ons voorgaat verdrijft het masker van de dood ik heb in een tuin vol met papavers gezeten gekeken naar de gekleurde vogels en de papegaai horen krijsen en ik was bang, maar overal breekt…

Taal, als brug naar ware werkelijkheid. De brug die ons verbinden wil. Ver voorbij de letterkunde, die onze geest niet vindt. Woorden zijn onze ware waarden niet. Wel erhalen die we elkaar vertellen. Wonderen van werkelijkheid. Werken uit geliefde liefde. Dat is het ware draaipunt, waar taal om draait. Draaien doen alle ware schrijvers…

In The Waste Land verbeeldt Eliot het Grand échec, de Grote desillusie van The Great War, de Eerste Wereldoorlog, In de geseculariseerde stad heerst geestelijke leegte en verval in contrast met de heroïek van Rome Maar The Waste Land is meer dan dat: een bewust gewaarworden, gevoelen van een morele grandeur en tegelijk…

Te zijn, of niet te zijn. Dat is een eeuwenoude vraag. Het antwoord laat zich raden. Liever doe ik water bij de wijn, dan azijn te moeten drinken, of dood te willen zijn.…

ze raapt ze naast de rivier op de stenen die traag in de zakken van haar jas verdwijnen ze geeft zich over aan de diepte van het water een bedding voor de dood ze reist uit haar eigen haven de stemmen zwijgen niemand meer tot last ze zei: na het dichtslaan ben je pas op de helft neem de tijd een andere ervaring…

Mijn peinzen drijft mij naar 't nachtelijk uur ik voel hoe donker en wit te voorschijn komen in een wisselkoor van klanken de wijnstok en de ranken gehurkt in ootmoed Zijn adem is levenskracht och levensgeest, liefde mild en puur witte zon in 't hart van de aarde onder de wolken de wensen van mensen Vurig klinkt het gestamp van paarden…