Alle inzendingen over overlijden

O, laat mij sterven onder sterren laat smelten mijn ziel in eindelijk geen mens meer zijn ik hef het glas op verlaten leven laat mij zweven op het hoogpolige tapijt van herinnering rusten in serene verleden tijd van stilte geboren uit de golven van liefde nu gedragen door de onzichtbare handen van de dood…

hoeveel tijd men is vergeven om hier op aarde te vertoeven te mogen genieten van het leven het is aan géén van ons maar aan god 't staat namelijk geschreven in het boek genaamd 'het lot' -------------------------------------------- *~ Voor Hans 4-9-1960 - † 24-12-2006 ~*…

In de schaduw verdrongen Verlangen. Naar een antwoord wat niet komen zou. Diepe gedachtes aan jou. Gedachte aan herinneringen. Treurwilgen buigen, Auto’s die stoppen, Voetgangers kijken om, Alles stil en licht. In een zwarte lange stoet waarvan, De bestemming bekend is. Achter een raampje weggezonken, In een ruimte van emotie Treurwilgen…

Er is geen berg zo hoog Er is geen zee zo diep Als een moederhart Dat tot je riep door het leven ben je geslagen En was je vaak alleen Toch houd ik altijd van jou Door alle jaren heen Hoe moeilijk het soms ook is En ben je ver van thuis Er is altijd iemand bij je Die je kracht geeft naar kruis…

De zon ging onder in onze ogen toen duisternis de jouwe sloot en schemer over dagen daalde het waarom blijft antwoord smeken aan de stilte van jouw dood maar echoot slechts ons onbegrip…

Mariska Veres (1947-2006) uit de krant vernomen dat Mariska Veres na een korte ziekte onverwacht is overleden... het moet in 1968 zijn geweest dat ik haar mocht aanschouwen bij een optreden ergens in Den Haag een mooie meid van wilde schoonheid en een stem die er mocht zijn later ben ik haar uit het oog verloren even was er nog de kortstondige…

Als de zon dooft, en de sterren aan de hemel staan. Dan kijk ik naar boven en zucht, want met de avond komt ook mijn herinnering aan jou terug. Eerst was ik jouw beste vriend nu zijn de maan en de sterren dat. Maar toch… Als ik zo in de avond naar de hemel staar. Dan denk ik nog steeds aan jou. Ach was je er nog maar.…

Het erbarmen smeekt de wereld nu ten einde. Als alles anders zal zijn blijft weer dezelfde hoop. Jezus wil nog wel roepen maar God is al verdronken in een kil wiel bij Leerdam vlakbij mijn vaders dood. Ik heb altijd het gevoel dat ik toeschouwer ben niet redden kan uit angst hier zelf te zullen sterven.…

Het is zo stil zonder jou, Jesper je kamer leeg je bed onbeslapen geen teken van leven alles onbewogen stil en jouw stem rennend, lachend of ravottend klinkt niet langer door het huis aan tafel een lege plek vier werd zomaar drie stuurloos machteloos de smaak van pijn een maandag nooit meer een alledaagse dag zie…

op de plek waar wij vroeger samen speelden staat nog altijd de grote oude eik in herfstig bladerdek zoek ik naar herinneringen die jij en ik hier achterlieten vandaag raap ik gevallen blaren, waarvan kleuren verbleekt door de zon, waarvan kleuren verwaterd door de tijd met beide armen vol loop ik langzaam om de boom mijn passen worden…

hij is te groot gegroeid de kleren van zijn vader passen al lang niet meer pa blijft nog even groot eens 's nachts klopt hij aan op de kastdeur van binnenuit in het maatpak van zijn zoon mouwen, broekspijpen omgeslagen vraagt om een degelijke riem de broek kan niet meer dicht verzoekt dan om mee te gaan samen naar het verre licht…

Ik zat op de huisbank van een Zuid-Afrikaan toen jou alles afgenomen werd verder was ik nooit van jou vandaan Terwijl mijn gastheer krakend koersen controleerde en zijn dikke dochter zocht naar gave popmuziek wat zag jij toen, in je laatste val? Dit gedicht even duidelijk als de dood een open boek, een afgesloten hoofdstuk, woorden weggevloeid…

De regen valt Bijna geruisloos maar meedogenloos Op jouw kleine grafje Jij bent een deel van mij Maar zonder jou moet ik verder En ben ik vergeten wie ik was Wat is dat toch? Waarom houden de tranen niet op? Houden ze ooit nog op? Bitter is de kou rondom mij Ik kijk op naar de kale bomen De lucht is grauw De grond is vochtig en koud…

dode ogen spreken boekdelen in hoofdstukken gesneden kost voor kenners, brood ontzettend Leids komijnen kazematten ik beleg heel weids voed de korsten aan mijn katten nodig uit, heel blood melkwit gesneden dicht ter lijk kan het niet bevatten…

je wilde niet geschreven staan had uitstel in gedachten toch werd je laatste wil bepaald door hoog’re machten elke strijd wordt ooit beëindigd het laatste gevecht altijd te vroeg zeker als je had kunnen winnen en slechts tijd de kansen droeg berusting is wat over blijft met doorgaan in jouw geest het levenslicht is nu gedoofd de laatste…

Papa. Sinterklaas is voor velen een gezellige dag maar voor mij, een van de laatste dagen dat ik jou zag. Het was nog erg vroeg, en donker buiten Toen ik jou stem hoorde kon ik de angst erin niet uitsluiten ... Je ging samen met mama naar beneden van de trap Ik kwam jullie achterna, maar je zag me niet pap. Jullie waren in de woonkamer…

Als in dromen verloren kinderen verschijnen -levensecht mooi- vertellen zij hun dromen en als tranen voor hen zijn laat ze vloeien! want weer verschijnen zij nu in tranen -loslaten doen handen niet het hart. en Tranen willen zeggen ‘ma, pa huil maar even als ik de pijn verzacht.’…

mijn lieve opa, zo vroeg van me vandaan. mijn lieve opa, waar naar toe? mijn lieve opa, ik zoek je. mijn lieve opa, is in de wolken. mijn lieve opa, kom je nog terug? mijn lieve opa, zo ver van me vandaan. mijn lieve opa, kan ik je nog zien. mijn lieve opa ik hou van jou!…

Je bent gegaan naar waar geen mens kan komen die niet het leven hier achter zich liet. Wij zien dit land nog enkel maar in dromen en jou te missen is ons groot verdriet. Mar wij geloven dat het licht zal stralen en dat de vrede die jij vindt je dekt; wij willen graag aan iedereen verhalen hoe liefde steeds opnieuw weer leven wekt. Jij bent…

Het kan niet anders je ligt hier stil te zwijgen sinds de laatste julidag De dodenakker minder doods vandaag dag van Allerzielen Een ster was je in woorden rijgen aan de rode draad van je bestaan Ik deed er vaak 't zwijgen toe zo boven thee en cake Wat onlangs bleek is dat ik je stem begin te missen.…

de graven maken zich op als toevallige tafelgenoten een blij weerzien tussen schoffel en chrysant bedrijvigheid boven de stilte als woordenloos gesprek van zorg en troost…

Herfst ruist met wind rond 't ouderlijk huis Voorgoed ga ik 't huis verlaten Zal geen enk'le muis meer betrappen Van geen geluid -als 'r voetstap vertrouwd- meer weten En grappen... ze zullen geen echo meer vinden Verstomd de meezang met 'r draagbare radio Rond 't ouderlijk huis loopt wat verweesd 'n oud kind.…

dat bij de wisseling van het seizoen terugkomt wat eens was dat heeft men niet gezegd jouw naam in spinrag bij de deur jouw adem vochtig op de ruit men heeft dat nooit gezegd wel van de gordijnen weer vroeg dicht en iedereen gezellig thuis maar over de eerste brokken speculaas geen woord…

overleden de 15 jan. 1605 Groot van geest en klein van leden, Groen van jaren, grijs van zeden, Lieflijk zonder lafferij, Goelijk zonder hovaardij, Rein van hart inzonderheid Was zij, die hieronder leit.…

Dit veel te vroege einde doet zoveel pijn niet langer dromen van de toekomst steeds groter groeien van kind tot man wat rest zijn slechts herinneringen aan jouw zijn en later, later is zomaar voorbij troosteloos zoeken naar een nieuwe weg wijs jij ons de richting krachtig als een ster want soms Jesper zijn wij de…

stil de nacht van kil en donker waar het oog geen licht meer ziet dat je morgen niet weer binnen sloffen zult begrijp ik niet…

In rijen zitten wij voor haar kist. Zij leefde haar leven met ons. Een foto laat zien wie zij was. En toch heeft iedereen zijn eigen herinnering aan haar.…

de olijke kapster schaart met ogen wandelt tussen takken rozenolie fleurt het zwerk rillende kraaien op de grassen de dood is opgeruimd netjes in de pul op het dressoir de dag zit in de knip fladdergons verlaten de geruchten appeltaart staat op de stoep thuisloos woont de witte waterroos het marmert aders blauwglans de tondeuze slikt eiderdons…

’t Is al geruime tijd geleden dat ik jou voor altijd verloor ik zie jouw gezicht nog in scherpe beelden en jouw woorden die ik met jouw stem hoor Je was zo alles, zo sterk en lief er bestaat gewoon geen alternatief wat jij gaf kan niemand geven Ik probeer te leven met die pijn soms kan ik heel even gelukkig zijn ik vecht nu voor een ander…

Doof nu het licht en sluit je ogen en vergeet de strijd. Jouw leven hier is omgevlogen, maar je liefde ja die blijft. En waar jij gaat zijn ze allemaal gelijk. De kleinste bloem is daar als de hoogste eik. Laat nu die laatste droom maar komen en wees voor het licht maar niet zo bang. Jouw nacht van vrede is gekomen, na een heel levenlang…