Geen einde

Mijn lieve zwager
ook jij bent nu gegaan

Je kraakte weerbarstige noten
in de tijd die je nog was gegund
lege doppen zie ik liggen
waar jij ze moedig hebt gekraakt

Ik heb je leren kennen
gesproken woorden voorbij
in de stilte achter de sluier
waar altijd jouw waarheid lag

De vredigheid van de natuur
maakte jouw voetstappen lichter
afdrukken onzichtbaar in het zand
door de wind in bewaring genomen

De feniks zal herrijzen
vliegend over velden en bos
de dood is bedwongen
jouw nabijheid kent geen einde

Schrijver: Sylvia van Hulzen, 4 juni 2007

svhulzenhotmail.com

sterven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 1.644