Alle inzendingen over afscheid

ik laat niets achter wanneer ik wegga geen vrouw, geen kind geen boek waaruit men wijsheid kan putten in slechte tijden niet eens een spreuk die inspireert ik laat niets achter geen symfonie die een open hart tot tranen beweegt geen voltooid gedicht dat even doet stilstaan zelfs geen handig hebbedingetje, een flutding dat je cadeau kan geven…

Ze huilt nog wat zachtjes niet om een eenzaamheid maar om het geluk van een hard leven het maakt haar staren naar de eindigheid wat zachter ze vouwt de handen om haar gezwollen knieën duwt haar rug wat dieper in de genade van de zetel en glimlacht niet om een verdriet maar om een trots van het alleen gaan en de pijn die eindelijk…

Een steen valt in het water langzaam dalend naar de schoot van de rivier wat eens zo'n sterke muur leek 'n onneembare vesting lijkt door de tijd brozer dan ooit gestreeld door kabbelend water veredelt sereen licht de luister bomen wiegen geruisloos in de wind ©Lady Love ~* Voor Gabriel die op 26-03'09 zijn vader verloor *~…

Verlaten wacht het spiegelbeeld in het koude water van een herinnering die geen herinnering wil zijn. Gezichten zoeken het licht dat ze niet willen delen of verliezen. Stemmen verstoppen zich in de leegte van een afscheid dat niets achterlaat. Muren blijven en deuren sluiten als waren ze altijd gesloten geweest en waar zelfs de leegte een…

Vroeger stelde ik veel vragen Korte vragen, die niets betekenden, Wachtend op een antwoord Dat ik nooit zou krijgen. Ik schreef mijn vragen op In een dagboek, veilig afgesloten. In de hoop dat iemand het zou lezen Totdat ik het boek verbrandde. Nu lig ik eenzaam onder de grond Alleen gelaten en vergeten Gekend door een heleboel…

De lege plek was snel weer opgevuld door een vaas met tralies, toch leeft jouw gemis terug in de zwaluwen van deze lente ‘k heb er nog geen 't gezien, een zwart met wit bedekte vleugel die al jagend op insecten mijn beeld van jou zal gaan vervagen zes scheppen zwarte aarde een kiezelsteen en een oude spijker en verder niets meer van waarde…

Waarom loop je toch zo langzaam, lief? Zo kan ik je toch niet bijhouden? Zo verdwijn ik dalijk nog achter de horizon En val ik van je platte wereld af. En laat ik je moederziel alleen.…

In een kerk vol mensen Door verdriet omgeven Zie haar moeder in tranen Dit is de zwaarste dag van heel haar leven Haar vader in tranen met negentien rozen gaande langs de kist zich afvragend waarom heeft het lot haar gekozen? Gedenkend aan haar Plaatsten de ouders haar foto Tussen twee kaarsen Herinnerend aan de warmte en het licht…

Bij een afscheid hoort een wens 't liefst van mens tot mens niet zomaar een loze geste ik wens jou het allerbeste…

Parels van het water Zilver van de zee Golven zingen verleidelijk: 'Kom toch met ons mee!' Maar ik ga niet, ik moet wachten Al vergt het al mijn krachten Al onweert het, al stormt het Ik zit hier in mijn grot Ik wacht hier op mijn kinderen Het wachten is mijn lot Zo zit ik hier, vol ongeduld Maar toch, het is mijn eigen schuld De zee…

Ben de wereld verlaten. Ik heb de wereld losgelaten Heb er al veel te veel tijd verdaan. Je hebt al zo lang niets van me vernomen dat je wel denken zult dat ik ben doodgegaan en voor altijd ben heengegaan. Ik zal waarschijnlijk nooit weder komen, er is geen wereld die nog van me wil. Ben van je weg, van je ontdaan, van de je haast…

De leegte die aanspoelt op het stille strand in de vorm van golven met schuimende koppen Laat steeds weer een restje achter van wat ooit in het verschiet heeft gelegen al wat rest is wit Helmgras schudt het hoofd hoor de wind fluisteren zoals grijze wolken de zee kussen voorspellen zij niet veel goeds…

DE ZEE -Het water, het zand, Jij bouwde jouw fantasieen op het stand. DE ZEE-Storm, hard waaien, samen lopen tegen de wind. Jassen staan bol, we waaien bijna weg, we hebben lol DE ZEE-Vacantie, Rockanje, Met jou en je broertje nog even naar het strand, vliegen met Papa, blote voeten in het zand. DE ZEE-Waar…

Daar liep je, Steeds verder van me vandaan, Trots en onbevreesd, Het leven in, Ik keek je na, En bedacht, Je vergat me te omarmen, De leegte bleef achter, Als enige herinnering, Zonder warmte, Leeg.…

Dag lieve schat Gedroomd, gevochten en gezwijmeld We hebben over je gefantaseerd Duizende tranen zijn er gevloeid. Nu is het tijd om afscheid te nemen Ik zal je nooit vergeten Ik sluit je op, voor altijd in mijn hart. Je bent geen jongen of meisje Je bent geen levend wezen Maar je was ons diepste verlangen Die ik nooit kan vergeten…

Voor de laatste keer loop ik langs je heen voor de laatste keer groet ik je voor de laatste keer open ik de deur voor de laatste keer werp ik je een kushand toe voor de laatste keer pak ik de bus naar huis terug voor de laatste keer kijk ik omhoog naar je raam om te weten dat je er niet, nooit meer zult staan, om me na te kijken en morgen…

Ik loop langs alle straten Op zoek naar een lach maar ik kan hem niet vinden omdat ik je mis Als ik aan je denk, vullen mijn ogen zich met tranen. Kan het niet tegenhouden. Mijn hart is gebroken ik kan het niet meer aan waarom moest je heengaan? Een echt afscheid heb ik niet gehad. Ik wou dat ik je nog had. Timmy RIP 03/04/06…

Het langzame leven grijnst als een metafoor en versnelt als de dag zich buigt voor de zonnegod die in haar was geboren bleek gelaat en vingers dun als potloden krassen woorden op ’t behang daar zij als de dood is dat ze haar gaan vermoorden maar ik dacht toch echt dat haar sterven al was geweest en dat ik had gezworen dat de sneeuw haar…

ach moeilijk doen we niet neem een snuifje nederwiet groeit gewoon hier thuis bij robbie en kees in de kombuis stukkie piepschuim vergeetjenie puur lowlands weed company staat onder gezeik garant uge uge hier valt alles vrij rokerij in devote antimagie straattherapie tegen de imagie la propriété c'est le vol tabacco the air staat bol…

zou ik je wel bij naam willen noemen of schreeuwen over de kade waar ijzeren schoenen van houten karren kletteren in een oceaan van lawaai ik vaar de haven uit onder een opgeheven brug handen als geklonken aan het draaituig waarvan het hart niet klopt omdat de richting door vuisten wordt gekozen mijn rug schermt…

Ik droom dat ik ‘n eeuw geleden over oude gladde stenen loop een meisje huppelt voor mij uit schijnbaar uit het niets komen paard en wagen plotseling opdagen Een stem schreeuwt in m’n hoofd Grietje is dood, ze is overreden mannen en vrouwen in het zwart die in de donkere aarde staren beelden vervagen bij m’n ontwaken Een eeuw later…

In een zuivere doelgerichte beweging, dook hij voorover, vanaf 38 hoog, de toren, die hem naar boven zoog, voordat hij zou eindigen in een knallend visueel festijn; in de spontaan felle tinten, rood, met hier en daar wat grijs; hij…

De schaduwkant in rijpe vlucht wacht tot het sterven zijn naam verliest en de dood zich koudt tot het volgend seizoen in deze gedogen herinnering spreken gesloten ogen en nestelt hij zich in zijn laatste vederbos het licht breekt in stukken en valt in ’t zaagsel van dit aardse poppenspel, waar deze marionettenklucht zich verschanst…

pijn is niet erg pijn is pijn dood is erg en onomkeerbaar dood is afscheid nemen en weggaan van alles wat je kent naakt een onbekende weg inslaan alles achterlaten uit je lichaam stappen om dood te gaan heb je vertrouwen nodig je durven overgeven aan vreemde armen de weg terug vergeten…

`s Nachts kom ik mijn gestorven moeder tegen, ik spreek met haar en streel haar stil gelaat. Ik zeg haar dat ondanks ons zorgen, haar liefste kind nu sterven gaat. Dan wordt het stil zo om mij heen..... Tijd wordt voor eeuwigheid verruild. Ik vraag: wie zal dit leven missen? Dan zie ik dat mijn moeder huilt.…

Het leven leek je aan te staren. Het leek alsof je weer verder kon. De zon probeerde je op te warmen. De sterren brachten jou geluk. Toch besloot je weg te kijken. Te vermijden wat je tergde. Donkere donderwolken verschenen in je hoofd. Het bliksemende, het knetterde, het brandde. De pijn was onaanvaardbaar. geen kracht, geen hoop…

‘Tussen deze klamme stenen heb ik nog maar één doel. Mag ik uw woorden lenen, om te zeggen wat ik voel?’ De dichter antwoordde: ‘wat, beste man, is het dat ik jou op je ziekbed bieden kan?’ De zieke man sprak met rappe tong over zijn land dat hij verliet, het lage winterlicht, meeuwen en luchten, een besneeuwde dijk, de open zee, snelle…

pijnlijk traag lossen echo’s van jouw bestaan op in helende tijd…

Duizenden sterren achter dichte ogen Met vleugels stram En snavel in papieren veren Dromend van zon Zoekend naar wat goed is Een boom strekt zijn takken uit Ze vallen Bladeren van vroeger Ze vallen Zomaar zonder pardon…

Waarom koos je nou vandaag precies vandáág om weg te gaan Waarom niet gisteren of eerder dan bijvoorbeeld toen ik nog niet wist van je bestaan…