Netgedichten

netgedicht (nr. 26.619):

Mild ( voor buurman Gerard )

Gelaten in het wachten, van wie
het grijze stof wordt verstrooid,
waarmee de aarde is vernist, in
een met druppels getooide mist,
worden beelden opgefrist, winden
verscheuren, de in zout vervilte zee
verbleken of kleuren zon en maan
naar gelang ze ver of dichter bij
ons staan, belichaming van troost,
stuwt levensap van wortels naar
een mensenkroon, omkranst een
zacht gezicht van verwondering over
de trek van vogels in een laatste
vlucht, dat is meer dan stof alleen,
dat moment even in tijd verstilt,
uitgezwaaid in een omhelste
zucht, maakt afscheid mild.