Alle inzendingen over emoties

Ruisch uit de hemel van mijn peizen, Zingende gouden pracht, Over de aardse vreugdpaleizen Van een verhoogd geslacht. Twijfel, deemoed en zorgen Scheuren voor zon als grauw gewolk, En mijn dag verstrekt een morgen Aan een trotser volk.…

Hier leeft geen angst niet hier nee, in mijn thuis, gebouwd van hout dat, hoewel oud, haar klank niet is vergeten. Het kraakt en piept enkel en alleen het ritme van ons leven, voor wie luistert en wil weten, hoe stormen te verduren die wanhoop waaien, mettertijd, en hoe te bestaan achterstevoren. Hier drupt alleen…

ik kan hem niet inlossen en breek hem als een dunne tak zo eenvoudig is het dus maar zie de splinters zie het hout het leven dat er was de randen ogen zo ongelijk gewond en niet te lijmen gelijk het hart ooit vol van liefde maar het gevoel toch nooit heeft kunnen rijmen…

Ik heb vandaag een Vlinder vrijgelaten Hij was bij me naar binnen gevlogen Hield zich angstvallig stil achter de luxaflex Wat ik ook probeerde, hij wilde niet naar buiten Hoe ontroerd ik ook was Door die mooie witte Vlinder Die bij mij wilde wonen Ik wist dat ik hem niet houden kon Want Vlinders horen vrij te zijn Ze brengen…

Afgelopen zomer dronk ik sangria met Heather koel en boordevol vruchten omdat we een weekje Madrid deden en we niet alsmaar konden bomen over de hoe's en waarom's van onze lievelingsdichters in het Parque del Retiro hebben we op een bank de poëzie van Federico García Lorca geanalyseerd (ondertussen bestudeerde ik haar ronde vormen…

de zonnebloemen zijn gestorven hun oude goud verkleurt naar grauw en bruin verwerkt mijn wintertuin het huilen van de regen een kleine engel slaapt verkleumd zijn hoofdje leunt tegen zijn arm en warm verlangt zijn hart een moeder in haar laatste uur verschuift haar liefde voor de duur van eeuwig in verbinding nu waait de wind hun stille…

Als reeënsporen in de sneeuw als vliezenvoetjes in vers zand van een witte meeuw zo staan je zolen en je tenen door de olie bij een schijnsel op mijn laminaat dat ik zo nog even zitten laat om, rebels tegen het vluchtige en het luchtige, van de aanblik te genieten tot het ooit weer dooit of stuiven gaat.…

ik herinner me de dag waarop haar muts tweeduizend bloemen droeg ze sprankelde ik zag haar kracht, de fijngevoeligheid omdat -juist nu een klaproos zoveel liefde bracht wat was ze mooi die dag haar hart bewoog van toen naar ooit, ze zag, ze lachte en ze overwon de barrières onder deze zon voor eeuwig zacht gemaakt zoiets raakt je…

Wat woorden Op de lippen die iemand, niemand uit kan spreken ogen met blikken die tijd weg zien tikken en terugkomen dromen over tijden die bleven hangen en niet heengingen gedachten over wij maar zo dun, zo breekbaar en jij was zo dichtbij…

ik had een ster voor je geplukt ze straalde als kristal en vond haar vorm in jouw hart nu ben ik al mijn woorden kwijt ik zoek ze onder tafel tussen hopeloosheid en verdriet het stof vervilt tot kleine beelden die als je achterom ziet zachtjes sterven ze zwerven door de echo’s van vandaag ik zoek ze en ik ren er middenin maar ja daar…

O paradijs, o bomen, Begeerlijk voor 't gezicht, Kringloop van heilge stromen, Dag van ondoofbaar licht, Niet slechts in 't Boek der Smarte Van 't oude testament, Maar in dit innigst harte Waart ge eens door mij gekend. Ook ík moest eenmaal eten Van de verboden vrucht, Ook ik heb neergezeten In doodsheid en gezucht; Maar nu niet meer…

De emotie die de oorzaak is geweest van je gebroken hart is dezelfde emotie die je hart ook weer geneest het is de liefde die ons hart breekt en weer opbouwt heb geen angst om te leven pijn gaat voorbij liefde duurt het langst…

het huis dat staat zo men het achterlaat in een grijs gebied ongewassen gordijnen is er iemand die het ziet... een schrale plant de verfloze buitenkant vertelt het onbevolkt zijn het schamel dak knarsetandt in een verwrongen lijn de zon licht spinseldraden op een zilveren prentje bij een troosteloos aanzicht in een fractie klapt de…

Emoties, liefde, hoop- en haat, toch beter als je verstand werken laat, daar: haat wordt verward met liefde, terwijl de hoop is vervlogen, de liefde vertrapt en haat een voor haar: onbekend gevoel is.…

Een fado meeslepend en zacht als een heimwee naar een voorbije nacht. Een zeurend leven in gevoel; onbestemd en zonder doel. De voortlevende geest die de tekens van de saudade leest. Levensverdriet in heimwee naar historie, dat nog bitter meeneuriet met de muzikale glorie van een fado na een feest dat meeslepend is als een bondgenoot…

Stilte rond de bomen die zich klaarmaken voor de winter en alle bladeren één na één laten gaan zonder verwijt of verdriet. Hier helpt veel uitleg niet maar enkel een dieper verstaan kan zo laten gaan.…

Nu loop je door het lege huis met vele herinneringen ouder en getekend je voetstappen nieuw de pot met verf die zwaar voelt in jouw hand Straks beweeg je de roller over muren die liefkozingen weerkaatsten, haar schaterlach en de pijnlijke ruzies je bedekt ze in stilte achter wit…

Mijn duistere wereld is vol oude spoken. Het lijkt zo lang geleden; toch de deur ernaar staat nog open. Ik treed naar binnen en vind een wereld van weleer. Voor het verleden dat zwijgt leg ik mijn bloemen neer. ik zie in de verte de contouren van een graf. Een kruis door een leven, dat nam toen het niet meer gaf. Ik voel mij voor…

Soms stemt een vlieg mij droef hoeft maar één dag leeft dat voluit zij (want zij is een echte dame) ontsnapt aan die slag van Vader en vliegt naar het fruit van Moeder dat daar op haar ligt te wachten legt vliegensvlug haar eitjes en met dat achter de rug herneemt zij haar vlucht zij is tevreden kijkt niet raar op als zij land op de hand…

dat is dan somberte. melancholie zonder muziek. je doet het op als je de straat oversteekt. in je hoofd slaat plots het weer om en dingen schieten in perspectief. dat wil zeggen, liggen tamelijk roerloos in de baai van onze tijd. plezierbootjes maar dan zonder plezier. ---------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015…

ik heb weer niet opgelet en over me heen laten lopen en je voelt je geplet sommige mensen doen dit vrij makkelijk zonder na te denken kunnen ze zo je krenken hebben ze dan geen gevoel ik bedoel kijk eerst naar jezelf en dan naar ander dat zouden veel mensen moeten doen!…

Witteman die zo bang is voor de dood er geen moment aan wil denken leidt een debat in Buitenhof over oprekking van de euthanasiewet ik ben benieuwd, ik ga kijken Ik heb het gezien, gehoord en gevolgd en met name gelet op zijn krampachtigheid Ik zag een toenemende nervositeit of deze is neutraal standaard hij blijft maar zeggen dat het…

Zo graag: stak ik je een hart onder de riem, maar echt: nog nooit heb ik iemand gezien, lopend met een hart onder de riem. Toch wil ik je laten weten dat ik aan je denk, zonder dat hart, uitstekend vanonder de riem!…

Afscheid nemen tranen banen zich een weg naar het hart het verdriet heeft de neiging daar te blijven alsof het zich vastplakt de pleister op de wonde.…

Ik ben ziek van heimwee naar 't gele huis, In het lommer van groene linden, Waar zongen belovend hun neurie-geruis De dromige zomerwinden. Nu wilde ik wel reizen naar 't gele huis En luistren naar 't suizlen der linden En dromen van liefde in mijn zonnige kluis En omhelzen wie trouw mij beminden. Doch zo ik nu belde aan het gele huis, Wie…

Zo breekt de pleuris uit, ontploffen op scherp gezette granaten met een oorverdovende knal. De schokgolf galmt door kieren en gaten, muren bloeden, het ontspoort en het is nauwelijks nog te stelpen. Dan spreekt de stilte met de kop vol marcherende soldaten. Achter die gedroomde heg, zag men een rozentuin, netjes gesnoeid, ingeperkt en torste men…

Vooruit, komaan, schrijf eens een vrolijk liedje een versje of een opgedroomd verhaal het maakt niet uit, vermaak ons allemaal als je je kriebels krabbelt dan geniet je Het is zo lang geleden dat we lachten o, please, hou op, vergeet je nostalgie die supersnelweg naar melancholie gebruik je hoofd, kies andere gedachten! Zing, dans en lach…

Het schaamrood stond hem op de kaken toen hij daar met een mond vol tanden stond. Hij wist niet wat te zeggen; hoe te raken, omdat de waarheid hem aan een leugen bond. Rood verleidelijk was ooit de liefde die nimmer verzadigde, maar ooit verslond; het hart dat spoedig huwde, maar ontrouw werd aan wat het ooit bond. Met rode ogen…

Het zijn het zwart en het wit die doen voelen wat tussen de oren zit. Zij kleuren het bewijs dat de ogen soms niet combineren met het hart. Het is het rood dat doet voelen wat in de geest gloeit. Het verkleurt het groen van de hoop soms tot het gal groen van de smart. Het zijn het blauw en het transparant die de ogen doen voeden met…

ik mis de wereld in de sprong die ik waag, niet toereikend zijn mijn redenen die ik prevel wanneer de zon mijn hart bereikt ik zend mijn vragen naar dove oren ' k zie een vals gelaat achter het scherm dat mij weerkaatst, ik ben een toehoorder van de stoutste dromen droog mijn naaktheid af met het spel aan mijn geslacht, kus mijn tederheid…