Alle inzendingen over filosofie

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil, daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige, op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten een niet te vangen gril.…

met poëzie bouw je geen versterkte burchten, noch ivoren torens waarin jij je kan verschuilen om vanuit de hoogte meewarig neer te kijken op het gewroet of geknoei van nietige mieren. wel zorgt poëzie voor kleine stapstenen naar anders en beter, waar minder dan meer wordt voor de onverzadigbare proevers. het zoeken en vinden van mooie…

Door het kleinste hoekje van de kamer kruipt een kriebelend klein beestje misschien wel onwetend van het feit dat zijn oude boomgaard is vervangen door kille stalen buizen voor ons, o, zo warme huizen waar we eten, drinken, lachen en huilen voor hem, vlakten zonder horizon, kilometers lang, met daarachter een Berlijnse snelweg de muur…

Kun je naar de wereld kijken zonder vraagtekens in je ogen? Is sterfelijk erfelijk? Is een tapijt vol pindakaas kunst? En een pindakaaspot vol tapijt? Wilt u gewassen worden? (de kapper) Is dit een gedicht? (de lezer)…

Altijd denken aan morgen Tussendoor, denken aan wat is geweest – zorgen, zorgen Druk maken om wat je vergat Altijd net-niet en goed: nooit niet De kleur van nu is nooit van morgen Rondom het huilen, verdriet soms glimlach – zorgen, zorgen Laat ik nu duidelijk zijn, vooral Dan rest daar nog een flink streven Duidelijk helder en nogal Gooi…

Een landschap, je kunt er niet bij. Je bent er, het is om je heen. Je laat je ogen lijnen trekken in je hoofd. Je zet ze op een doek. Je zet dat op een vel papier. Nooit is het hier.…

ik lees het in je ogen, ik hoor het in je stem. jij loopt op regenbogen, je bent verliefd op hem! hij is voor jou de ware, zo sterk en stoer en trouw in woorden en geboren de droom van elke vrouw. de toekomst rolt breed open voor jullie allebei geloof en blijf vast hopen: ware liefde gaat nooit voorbij!…

In de slapende zee was een golf te zien Een golf maar vlak voordat het zo genoemd of voor een bruinvis die de kop opstak kon worden aangezien was het niet meer de golf Het was ondergedoken aldus de man in de veerboot die in een kromme lijn van het land op het eiland aan schommelde Het was dag en de man in de boot zag de maan als de glimp…

klim nooit in een boom om een vis te vangen. ga nooit in zee om noten te slaan. je vindt geen draaiorgel in gewijde kloostergangen daarvoor moet je beter naar de walletjes gaan.…

zoals in het land der blinden één oog met harde hand regeert niet met een witte stok maar met de strop, zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde op het naaktstrand in bredene bij oostende. zoals het eerste citroenvlindertje meer opvalt boven een handvol witte bosanemoontjes dan boven een forsythiastruik in…

zijn bril rust op het puntje prikt een randje in zijn neus hij voelt het niet hij werkt, worstelt, ontrafelt in zijn afzondering krult smook zich bruin rond witte tanden een kostbaar troostvocht gloeit warm in rillerige handen de soesa in zijn bestaan schrijft hij de wereld toe hij slikt het leven niet voor zoete koek het gedachtegoed…

Geboren uit verlangen, een leven dat steeds weer met anderen verbonden blijft, gedragen en gekoesterd, verworpen of benijd maar nooit nog enkel ik. De levensdraden seinen altijd opnieuw verbondenheid; je kan niet los bestaan, niet op jezelf teruggeworpen, al zoek je nog zo ver en loop je weg: je bent één van de velen. Uniek en toch niet…

wat een verrassing! jongen, kom binnen! wat ben ik blij dat ik je eindelijk nog eens springlevend zie. ik hoor je af en toe wel aan de telefoon, maar zien en voelen en kussen is toch veel warmer nog! bloed van mijn bloed wat doet dat me goed! je komt als geroepen, mijn jongen. al is het dan totaal onverwacht. je bent hier, dat weet…

Toen opeens dat herfstblad viel zag ik hoe kort het had bestaan Dit blaadje, misschien zonder ziel, was alleen hemelwaarts gegaan Ik nam het op en streelde ’t stil aangedaan door deze hemelvaart Dit blad, mogelijk buiten zijn wil zocht zijn hemel echter op aard Geroerd door ‘t naïeve blaadje wees ik op de mooie warme zon Hij zei ik bungelde…

zoals goede journalisten steeds hun bronnen checken, zo proberen boezemvrienden of ze mekaar waard zijn en blijven in goede en kwade dagen bij tij en tegentij. eens dat vertrouwen geschonden krijgt die vriendschap een formidabele deuk die is dan nog moeilijk te herstellen ik hoef je zeker niet vertellen dat dit uiteindelijk leidt…

ik hou van open tuintjes zonder heggen en hagen, nergens hekken of poortjes. waar niet alleen vlinders welkom zijn boven bloemen vol geuren en kleuren, waar muggen zich vrij mogen spiegelen boven tuinvijvers, waar blauwe libellen roze verhaaltjes vertellen tegen niet gekooide kooien. waar mensen mekaar rustig kunnen ontmoeten bij…

De wereld, zoals onze geest die kent ligt in de schoot van toekomst en verleden het onvergankelijke toegewend, dat zich voltrekt in haar verganklijkheden. Al wat zij voortbrengt heeft zich opgericht vanuit een aanvang, in zichzelf gevonden, en breidt zich uit en bloeit onder het licht, - en gaat dan in zichzelve weer te gronde. Maar over…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de wintertijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te meer helend het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur om wat wij ooit lieten mislopen opnieuw goed te maken.…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

Vruchtbare akkers, de oogst van aangewaaid zaaigoed. We hebben van alles veel teveel. Het rijke land brengt geluk en overvloed. Hoog in de hemel huizen sterren en God. Er is geen eeuwigheid tussen oerknal en laatste oordeel. In de pan verdwijnen we, dat is ons lot.…

Gezocht en niet gevonden? Misschien verkeerd gezocht. Het einde van de tocht is als de eerste ronde.…

't was doodstil op het kerkhof dat barstte van leven in forsythia,prunus en magnolia. in een grote kring stonden kleutertjes rondom de kleine witte kist bij het pas gedolven graf voor hun speelgenootje. terwijl dat kistje langzaam zonk zong cécile dion :vole, vole,vole! een leeuwerik schoot tierelierend als een pijl de hemel in.…

kakelnestje vol dromen kijkt haar ogen uit voor de etalage van: un jour ailleurs, waar kleurrijke modellen haar naar binnen lokken om zich om te toveren, tot het lenteprinsesje van de buurt en de schoonheidskoningin voor haar droomprins op het witte paard. als weldra de bruidsklokken blij luiden terwijl het roze blaadjes regent…

en als we dood zijn groeit er gras op onze buik! hoorde ik als kind zingend brullen, door lallende ,dronken carnavalvierders in mijn geboortedorp in de toen nog, rotsvast gelovende kempen. nu bedekt gras alles. de slagvelden in de westhoek. de tuinen in de wijde omgeving van tjernobyl, de kerkhofgraven in de concentratiekampen van breendonk…

horen we niet liever overal en altijd de loftrompet weerklinken, dan: je hebt twee linkerhanden! met jou wordt het weer niks! wanneer word jij nu eens eindelijk wakker! altijd bakt jij het bruin! zoals jij er één bent vind je er dertien in een dozijn!?…

voorlopig leef ik nog, zelfs voller dan ooit voorheen met tientallen goede mensen vlak om me heen. voorlopig eet en drink ik nog, niet elke dag moederziel aan een tafeltje voor twee alleen wel af en toe als een orgelpunt met intimiti blij oom me heen. voorlopig schrijf ik nog om iedereen te laten lezen en voelen hoe ik…

In uren van gesloten ogen trekt een colonne van taferelen voorbij. Onder het verleden gebukt of gebogen, aan geen nieuw avontuur beginnen, alle demonen op rij, een mysterie waardoor niemand genas. Het verloren paradijs is alleen te herwinnen door los te laten wat ooit was.…

levenservaring leert mij dat er nooit op aarde een definitief eindpunt is. nergens sta je voor eeuwig tegen de muur. niemand kan je voor goed kisten, hoe hij ook probeert. geen mens kan je voor altijd monddood maken. overal is er een uitweg,hoe smal of moeilijk ook. ieder, zo gezien of verwacht, eindpunt wordt dan het beginpunt van een…

laten we samen bij het begin van deze prille lente, na wekenlange mist van twijfel,wantrouwen en onbegrip, na maanden van koude-kak-drukte en kille verbeten kilte mekaar eindelijk opnieuw recht in de ogen zien, niemand hoeft gezichtsverlies te lijden. we hoeven niet langer de verdorvenheid, de domheid en de zwakheid te promoten. maar…

nooit brandmerkte mijn vader mensen noch zette hij iemand ooit tegen de muur. hij kleefde geen etiketten maakte niemand het leven zuur. hij bleef met anderen dromen: ooit groeit alles wel goed als wij maar blijven geloven en hopen dat echte liefde door hartelijk samenwerken, soms, nu nog, wonderen doet.…