Wieren en blauwe algen,

De noorden wind orakelt in
voordurende en duistere vlagen,
het getij is haar zekerheden
kwijt, vergeten de bekende weg
naar het strand te vragen. Er was
een tijd dat ik de zee verstond,
dat de golven wisten waar ze voor
stonden, ze redetwisten konden rij
naar rij, die oude tijd is voorbij,
het stuifwater roept nieuwe vragen
op uit het diepe van de gedachten.

Gevangen uit de wieren en de
blauwe algen, bollen tranen op
het zand van beide wangen, ze
verbleken als de zon verrijst
uit een lege schoot. Verlangens
versmelten in de nachten tot
echolood en waar enig houvast
nog te vinden is wordt minder
toegankelijk voor mij, wat achter
bleef wat ik op de vloedlijn vond.

Uit de bundel:
"Wat ik op de vloedlijn vond".

Pama

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 13 augustus 2011

pamapoemskpnmail.nl

Wat ik op de vloedli

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 181