Alle inzendingen over actualiteit

mag ik nog even blijven kijken naar de stukjes die me dierbaar zijn die mij al vanaf het eerste moment gebiologeerd hebben door hun warm en vertrouwd voelen een eigenheid die ooit gedeeld moet zijn door mensen die stammen uit de eerste familielijn het diepte ervaren was overweldigend in verbazing en bewondering voor de…

ik slijp mijn dagen aan botte stenen vlak en nauwelijks door te zagen het is geen tijd om te wagen het is van binnen in stilte wenen de lente is vals gestart ondergesneeuwd met wit en zwart een vleugel is al vallend gebroken lijmen ligt niet voor de hand ik heb mijn pols nabij mijn hart gestoken zal moeten wachten op het licht dat landt…

ik zag je lachen in zacht wiegen kaatste gesso alle kleuren van liefde uit basis wit je penselen hand verbond de emoties die wit dartelend zich eindelijk gingen laten zien nog in de vormen van misschien een der prematuren die een eigen leven leidde binnenkamers muren jij danste en zong de mantra’s die kleuren warmte gaven…

nog altijd bewegen je handen in lichte rust als uitvloeisel van het brok dynamiek dat iedereen opvalt die jou voor de eerste keer ziet jouw ogen leggen de stukjes neer die het leven jou brengt jij puzzelt omgekeerd het is geen onvolmaakt beeld dat het bestaan jou geeft het is je lach die de laatste stukjes heeft jij overziet in…

Eenzaamheid omsluit hem, als in een kast zonder deuren. Met geen spleetje licht. Afgesloten, duister, dicht. Hij trekt zich nog verder terug in een andere wereld. De wereld van zijn gedachtegang. Daar opent hij deuren naar een prachtige zonsondergang. Hij hoort de merel fluiten, ruikt nog de warmte van de dag, vermengd met bloemengeuren…

Ik gun het de heer Martin Bosma wel Voorzitter van de 2e Kamer Ik gun het ook zijn partij de PVV Met als enig lid, de heer Geert Wilders Al 18 jaar bedreigd Al 18 jaar beveiligd Met nu 17 kamer zetels Maar uitgesloten van deelname aan ‘n kabinet Bijna ingesloten in een cordon sanitair Daarom gun ik dit de heer Martin Bosma wel Omdat hij…

soms kraakt de lucht in droge dorre tikken niet het vitale geluid van een groep horzels die zitten te bikken het kraakt onverwacht zonder dat er een sprankje leven lacht voelt alsof de dood ook af en toe nog even bewegen mag maar alles is dan al kapot hangt vele jaren in de strop en toch is er soms dat weerbarstige van…

Ze zwerven in stilte om Geen trom om op te slaan Geen poot om op te staan Alleen de klok staat stil De eeuwigheid gelijk Ze hebben geen adem meer Die is opgegaan in lucht Ze hebben enkel hun angst Die hen als een wade omgeeft: Doodsangst voor alles wat leeft…

Het verschil met de mens zoals d’ eerste Adam een gekende uit de eerste volksboomstam men weet van de fruitboom zijn rotte vruchten komen nieuwe boomstammen priemend zich luchten Ik strooi met rotte vruchten maar ’t kletst tegen 't macadam Zie ook ’t verschil met de fruitboom voorwaar het is gooien met rotte vruchten dwang tot routine zelfs…

Door alle kieren breekt het licht dat niet te stelpen is, het beitelt beelden van verlangen, rust niet maar werpt beloften voor zich uit dat eens de dood voorgoed zal overwonnen zijn. Het groen dat nu nog teer en jong zich kleurt wordt sterker, water stroomt vanuit de tempel en zal allen laven. Geen dorst, geen rouw of zelfs geschrei zal…

als ik de halve waarheid spreek is dat nog geen leugen enkel als ik niet zou deugen geraakt mijn geloofwaardigheid week als mijn geheugen hapert zo nu en dan is daarvoor niet altijd een enkele reden soms ben ik blij dat ik vergeetachtig ben, heb zo minder aan het verleden geleden. sinds ik afstand deed van sigaret en sigaar kan ik me niet…

jij hebt mij je hand gegeven die even boven een blauw witte golf leek te zweven glinsterend applaudisseerden rollers in opkomende vloed hun verfrissing in zomerse gloed jij rende lange passen vol courage in nog onbekend gebied ik kende de diepe kou die je zo niet ziet je lachte om mijn voorzichtigheid ik genoot mateloos…

jij hebt weer met licht gegooid het scherfde pijnlijk in mijn ogen ik kende de bogen van je stemmingskleuren maar dit had nooit mogen gebeuren het was geen aanval met een gestileerde protocol juist het onberekenbare maakt dol altijd heb ik je blikken kunnen lezen maar de onverwachte aanvallen tartten mijn leven overal waar…

de dominee praat heel langzaam alsof hij tevoren een slaappil heeft geslikt toch geen goede resultaten dat hij boekt kijk wat zijn kerkganger flikt Jezus verbood het geweld Petrus zijn geliefde vriend dacht hiermee Hem van de marteldood te redden geen verstandige zet het afgesneden oor van de soldaat werd aan zijn gewonde…

jij wist als geen ander de sfeer te verhalen uit de dagen voor pasen in het land van de hoven kon men bogen op het familiair informele familie en vrienden die elkaar bedienden in de eerste avondkoelte bij het genieten van de dis waarbij de afstand het welkome gemis is om gezellig met elkaar in rust van alles te bespreken de…

Ik ben een oude witte rechtse man Ik zit intentioneel vol met racisme Ik lijd genetisch aan conservatisme Ik ben niet inclusief en baal daarvan Vol schaamte loop ik naar de zonnebank Met wat geluk kleur ik weer keurig blank…

de maskers die geld en macht dragen zijn door tal van mensen hagen op parades bewonderd vuisten gebald de knuist op het hart hebben zij hun goden vereerd zwerend in ganzenpas nu heerst er een benauwende sfeer op de plaats delict waar verraad echt manifest gaat worden bij de donkere borders van de hof van getsemane lichtte…

Vandaag zit Rutte in de Tweede Kamer Maar hij voelt het krediet is op Hij moet met de billen bloot Maar dat is hij niet gewend Trekt hij aan z’n stutte, hij Rutte Of wacht hij die motie af Die motie van wantrouwen Hij kijkt naar Kaag Hij kijkt naar Hoekstra Zij kijken weg, hem weg Hij voelt zich zo alleen Hij voel zich zo eenzaam Hij heeft…

ik kijk naar je begrijp eindelijk de woorden lieftallig en rijp ja waar liefde in de tijd nog een warme dimensie is krijgt verdienste er emoties erbij juist daar waar de grenzen in jaren bepaald leken te zijn gaat groei ongemerkt achter een volledig transparant gordijn…

je vraagt je af heeft het nog zin je af te vragen over hoe het was toen bij het begin je vraagt je af waar we nu staan hoe lang zal de aarde ons nog kunnen voeden als we zo met haar blijven omgaan je vraagt je af dat er niemand in die zwarte kerken beseft dat uit hun gedrag niets blijkt van liefde verdraagzaamheid richting medemens…

Het overdonderende applaus van de 2e Kamerleden met voorzitster Overdondert hem niet Hij kent het klappen van de zweep Maar ook de stok om te slaan Hij kent ook Hem En zijn Hosanna Maar vooral ook het krijsende volk: Kruisig Hem, ja kruisig Hem Zonder hapering spreekt hij “Zo waarlijk helpe mij God almachtig” Hij is gelovig en geloofwaardig…

De dominee van Krimpen is vergeten dat ie eigenlijk niks van media wil weten na een aanslag van afgelopen nacht doet ie wat niemand had verwacht: Hij zoekt contact met het nieuws? De dominee van Krimpen meet met twee maten heeft ie eindelijk in de gaten dat media zo slecht niet zijn of: zou ie tot besef komen dat: De media nou eenmaal tot…

Te Krimpen aan den IJssel en te Urk Ging men verhit op jacht naar zondebokken Men reed wat journalisten van de sokken Men spuugde, trapte, zonk en werd een schurk De dominee gaf modder als Spuit Elf Sprak luid: ‘Heb lief uw naaste als uzelf!’…

het waren geen lichte schokjes meer een zacht raken dat warm voelde als thuis ik zag uit je handen de energie vloeien die een ware metamorfose bracht in witter licht klonken stemmen als welkom in ontmoeten na het familiaire begroeten ogen twinkelden ruggen rechtten zelfs met de kleine gebaren werd er heel veel gezegd…

Zelfs Manneke Pis Draait zich om van schaamte Voor het heel onvolwassen gedrag Van 2 grote mannen-sterren idolen Bilal Wahib en Oussama Ahammoud Zich digitaal zomen, streamen, delen Met name met en voor de jeugd Maar Manneke Pis Wil niet meer voor lul staan Wat een pijn, wat een kwetsbaarheid Van meedogenloze aanranding ‘by zoom’ Echt…

Op menig mooie ochtend Zingt merel danwel vink. Dat maakt mij o zo bliede Als ik mijn koffie drink Het liefste in m’n ééntje ‘ K houd niet van veel rumoer Maar dan wordt wordt plots de rust verstoord Door vreselijk gekoer. T “lied” van houtduif of van tortel Maakt somber, deprimeert. Totaal geen variatie Da’s wat mij irriteert.…

het licht van een beangstigende flakkerende zon wordt weerkaatst door de toplaag van grote woestijnen die door reusachtige windsnelheden losgelaten heeft van de eigen domeinen wat niet kon hechten is verloren gegaan in de kleine luwteplekken die iedere zwaarte zelf heeft geselecteerd naast de monumentale gladheden van de hemels…

je weerkaatste glinsterde en dook warm op mijn huid waar kleine stukjes winterwit er wel heel snel uit sprongen in de vol roodbruine glans van het zonlicht voorhanden zonder mijn vel ernstig te verbranden eindeloos goddelijk was het zonnebad dit jaar waarin de koude noorden wind met veel misbaar zijn plek opeiste na wat korte…

Nooit zou ik in een Zeekr willen rijden, Een Zeekr krijgt voorzeker ooit eens pech. Dan sta je met je Zeekr langs de weg, En zeker niemand zal je dan benijden. Vooral maar doen: de goden eerst verzoeken, En dan je eigen Zeekr gaan vervloeken.…

is het een straf of zegen voor de mensheid ons door onze Lieve Heer gegeven? Of is het een koekje gemaakt van eigen deeg of krijgen we uit de pan een fikse veeg? Ach als ik het maar even simpel na ga waarom we zo geteisterd worden door corona is het in tegenstelling tot wat men beweert nog steeds zo dat uiteindelijk de veroorzaker…