Alle inzendingen over afscheid

Moet ik dan tussen de treinsporen zoeken naar jou? Heb je van je broodkruim een touw gewoven zodat ik je weer kan vinden? Is het beter voor mijn verlamde geest jou met rust te laten? De daken schreeuwen van wel De straten laten een dood spoor zien En ik verdwaal in mijn sliert van wanhoop Door het vlies van mijn verdriet zie ik een schaduw staan…

Ieder afscheid is een stukje sterven, door al de stukjes die ik vandaag gestorven ben en morgen nog verder zal sterven is alle energie en vechtlust verdwenen. Morgen blijft er niets meer over……

Als alles verloren is, alles voorbij alles waar je voor vocht, doelloos gebleken, je er bij ligt, alsof het leven uit je is geknepen, hebben wij het gevoel de verliezer te zijn. Alles is verloren, alles is voorbij, alles lijkt doelloos gebleken want het gevecht is gewonnen door de ander. Het eerste eerlijke gevecht moet…

Jij liep de deur uit en ik zag verdriet aan je manier van lopen. Je ging de gang op dat ik riep, hoorde jij niet meer Tegen vreemden zei ik de woorden, die bestemd waren voor jouw oren hoeveel ik van je hou. Misschien de kans niet om ooit nog iets te zeggen. Niets meer te vertellen of uit te leggen. Ik hoop dat je weet dat jij was wat…

Rituelen delen de streel jouw warmte drukte het wederzijds begrip troost trouw Milo….. deze klemmende tranen samen machteloos op een wit kille vloer wil ik delen ‘Milo….. voel je mij nog ?’…

De laatste sprong was niet toereikend om je leven te verlengen toch sprong je hoger dan ik dromen kon daar zie ik je weer van ster tot ster voorbij leven en dood leven, leven, leven ik wens je in vrijheid en in vrede.…

De onnaspeurlijke lucht van kruiden en verre melancholie vormden het latere verlangen naar dat, wat in woorden nooit goed kon worden gevangen. De eeuwenoude rust van dat tropenland, 't klonk als een havanaise die nimmer werd versneld; de koele bergen waar de thee reeds toen met zoveel geduld werd gesneld. Traag en loom kronkelde zich…

Een moedig besluit Beslist in harmonie Genomen uit liefde Doorweekt van verdriet Maar gedragen met respect. Geven Door juist te nemen Vasthouden Door juist los te laten Dat is de kunst Van het dragen Van verdriet.…

~ laat het maar zweven geef het geen naam het recht van bestaan heeft zich al bewezen jouw lippen dicht ik met een laatste kus die eeuwig zal leven in geklaarde lucht ~…

Te bang om het je te vragen, maar toch die twijfel bleef was het waar, wat ik daar zag? durfde het risico niet dragen een nieuwe afwijzing te horen, nog meer willekeur voorzag, ach het werd nooit als tevoren maar was er wel die ene dag stil, alleen, verloren, ben zacht en sluipend weggegaan, zonder ooit antwoorden te horen op vragen niet…

Zus, hé zussie lief… kom laten we gaan waar naartoe? dat zie je zo in elk geval maar hier vandaan kom geef mij je handje nu ik laat niet los, beloof ’t je het is zo kil hier en verdrietig moet je blijven zeggen ze? kom ik weet een heel mooi plekje gewoon om even heen te gaan ‘t was van mij maar wordt ons stekje mocht jij straks niet…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

de wind jaagt over de golven omlijst hen met bleekwit schuim aan de horizon kleurt de avond jouw dode masker nacht vervaagt de zee laat branding hoorbaar breken herhalend ritme van stromen eeuwenoud daglicht onttrekt de zee aan het duister aan de horizon kleurt de ochtend vaag herinnering…

Onleesbaar Geschreven bladzijden Op een blanco schutblad Haar armen als een Omslag om hem heen En in haar handen het slot Of lag dat in de zijne? Om alles heeft zij gehuild Die nacht. Om hem, om haar Om de krater die geslagen was En waarvan zij de diepte Voorlopig nog niet peilen kon Was liefde een tijdbom? Of toch chemie? Mijn…

Uit mijn longen verdrongen uit mijn lichaam verdreven verban ik jou nu voorgoed uit mijn leven Je hebt over mij niet langer de leiding mijn geld gaat nu gewoon naar de kankerbestrijding Dus dure dodelijke ex vergezel mijn laatste woord aan jou is 'vaarwel'…

volmaakt is alleen de leegte een niets zonder gebeuren toch betreurt de mens zijn werken zonder kroon volhardt hij om te slagen in eeuwig ongerede taken tot aan zijn eigen dood pas nadat hij voor het maken de kansen nam en heeft gehad wordt zijn uiterste prestatie op juiste waarde ingeschat elk leven blijft bij streven…

Waarom moest je mij verlaten we hadden het samen zo fijn en nog zoveel om over te praten maar helaas, het mocht niet zo zijn te jong en zeker veel te snel ben je van me heen gegaan maar het was voor jou een hel om zo verder te moeten gaan vaak voel ik me eenzaam en verschrikkelijk alleen dan verlang ik naar jouw armen heel zachtjes om me…

Een doelpunt kan wel vallen winnend, gelijk of verliezend zijn De tijd tikt, komt erom Niets kan het einde nog uitstellen wat zelfs het licht aan het eind van de tunnel niet kan Men heeft ruimte nodig om afscheid te nemen men kan niet tegen elkaar blijven staan geplakt Er wachten woorden en zinnen de werkelijkheid moet…

Voor de broer van mijn schoonbroer, die nu overleden is. Kijk ook naar het gedicht: "applaus voor mijn zus" van 20/04/2008 ++++++++++++++++++++++ André is gestorven, André is gegaan, hij mag daar nu leven een heel nieuw bestaan, want al wie hier klein is en vaak zonder eer, ze worden geheven in 't licht van de Heer. Ze mogen…

net thuis en al jouw spullen in de gang het doet me pijn verdriet en ik ben bang echt..een leven zonder jou is het laatste wat ik wou m'n hart huilt ..m'n hoofd is leeg ik ga je missen dat is wat ik weet hoe verder..ik weet het niet voel alleen nog maar verdriet wat was ik stom om niet te zien dat je te jong bent voor een man als ik ik…

Je lag daar in dat veel te grote bed Jouw handen waren daaraan vastgebonden Zo bang dat jij jezelf nog zou verwonden Maar al je kracht was toen al stilgezet. Jouw lege ogen waren al gebroken Ik keek naar je en zocht het beeld van toen Hoe graag zou ik het nog eens overdoen Maar het verleden had zich al gewroken. Ik streel je wang; het is…

Wanneer zij de trap opgaat vangt vroeg morgenlicht haar spaans rode haren voorzichtig maar verbeten neemt zij de laatste trede alsof de zolder gevuld met haar stralende lach alles kan wissen dozen, gestapeld met vergeten jaren verbergen niet maar weten muren verdwijnen uit het zicht alleen haar diploma hangt nog aan de muur…

Voor mijn lieve dochter Die als het elfje dat zij was, is heen gevlogen Naar een mooie wereld, vreedzaam en sprookjesachtig Omringd met alle liefde, die wij voor haar voelen Dag mijn kindje Dag mijn elfje Later zien wij elkaar weer terug mama…

Ik moest mij vernieuwen, hard worden volgens jou, m'n succesvolle vriend wilde ik een gezond bedrijf realiseren Je zag een 'kleinigheid' over het hoofd ik hoef op die manier geen succes en die nieuwe 'ik' mag ik al helemaal niet I did it my way en ging op m'n gezicht jij test een hangglider en verongelukt tabee vriend, excuus voor mijn geluk…

Ik heb gewacht tot het geluid jouw hartslag overtrof gekeken door de kruinen naar de wolken Ik vond het zachte van je boezem terug in de contouren van het mos waar ik je heb genomen in de horizont van het groen Minnen was de deugd die onze zielen deed spreken in de gang die deurloos leek te zijn maar die aan het eind de trede was…

ga maar fluistert mijn innerlijke stem had je niet meer moeten roepen je bent door de verstreken tijd gekropen aldoor een mengeling ademend van afstoten en hopen mijn handen raken nog even aan jouw huid de ziel ervaart met tegenzin een afwezig geluid ga maar zwijgen mijn lippen * ik heb niet geleerd een…

Altijd vertrouwd op een volledig herstel Een wonder was nodig Nooit enige twijfel Dat wonder krijg je nog wel Het lot had een ander idee Besloot dat voor jou Hier geen plaats meer was bij mij En nam je op zijn eeuwig lange reis mee Het besef, voor weken al in mijn hoofd Drong niet door tot in mijn ziel Ik kon niet, het niet geloven Dit…

koude handjes in de mijne knijpen harder bij elke stap dichter bij de rauwe waarheid op het betraande laatste pad verloren is het kleurenlicht uit zijn zachte kinderogen nu er alleen nog leegte wacht groter dan de hemelbomen…

Zo moeten gaan zonder dat je leven af lijkt, zonder dat alles is voltooid, maar met het besef dat hier het schip vertrekt en elders weer gaat aanmeren, dat hier de ogen moeten laten gaan om aan de overkant te ontwaken in licht en immense vreugde terwijl er hier getreurd wordt om wat niet af lijkt, niet voltooid.…

Het is die hardheid van de beelden die de tijd deed huiveren. die ogen vulden vol ontzetting maar waarvan geen prenten in de lege lijsten staan. Waarvan de stemmen schril weerklonken en de schreeuwen einderloos weergalmden waar ze de stenen van de straten met hun rode modder kleurden. maar werd doodgezwegen tot een niet bestaan.…