Alle inzendingen over ex-liefde

Tijd, tijd talmend groter Cyclische spijt met cynische boter Oh vuur onblusbaar in lengte en breedte menig uur in duur meer eeuwig dan alle vrede Gebroken in geile geeuwen Tedere tirannie van trots Kwijning van koldervreemden Irreële ijzersteen maakt interkots Bladen zorgen beroemen zich op een dag Doch parabels zijn er voor morgen…

De tijd heelt alle wonden Dat wordt altijd gezegd Nooit is uitgelegd Wat daar meer aan is verbonden Al de pijn, diepe gedachten Gepieker, open vragen Wanhoop, angst en slechte dagen Eenzaamheid in lange nachten Functioneert het weer nadien Beter voelend en soms sterk Deed de tijd zijn goede werk De sporen blijf je altijd zien…

me en vind me jaren later terug vouw me open als was mijn huid van papier en de stad van je nachten lees wat je kwijt raakte, wat achterbleef in de binnenzak van een oude jas terwijl onder een brug de regen wacht op de laatste bus en op de tijd die ons ontbrak en weer samenveegt als een hand de kruimels van de tafel maak me weer onmisbaar,…

Ze keek ijzig, naar opzij ze keek naar hem niet naar mij. De ijzige blik trof volop doel 'n ieder die 2e vrouw is: weet wat ik bedoel. Ze keek ijzig naar opzij heel even ving ik haar blik: toen was ze voorbij.…

Toen een ex bij me kwam logeren had ik mijn teveel aan lijsten wat maar schimmelde en voedsel werd voor zilvervis, weggedaan: twintig jaar herinnering en ik twijfelend of dat geen spijt... Hij eenmaal bij me, ging het over werk, over liefde en die tijd, het vulde mij met zoveel dankbaarheid, waarin al die lijsten pasten. 's Morgens…

Het kleine dorp is als een zee van rust Ik dobber vredig door de stille straten In mijn geheugen vielen flinke gaten Al lang ben ik op hun verhaal belust Als van de kerk de zoete klank mij kust Verminderen ze plots, alle hiaten Ik duik de diepte in; jouw doen en laten En word me van je inhouden bewust Je had vast ook een njai in je verleden…

Ik wist van sleutels die op sloten passen..... Die openen met groot gemak als aan 'n sleutelbos op kleur te vinden Ik wist niet van roesten niet van sluiten ...en gesloten Ik wist niet van ruiten ongewassen niet gezeemd Geen blik in het hart meer en langer .....gegund Ik wist niet van deuren die me buiten ....sluiten…

Ik klaag, want alles wat zo mooi begon ging langzaamaan naar de verdoemenis, wat immers niet meer te verbloemen is hoewel ik soms gedaan heb wat ik kon. Wel hebben wij elkander op het laatst bedonderd en constant te veel gezopen, dus dat het heel ellendig af zou lopen lag voor de hand en heeft geen mens verbaasd. Het leed is niet van gister…

Wanneer zal de ure zijn, dat gij als bruid Met mij zult staan in wit-satijnen kleren? "Wanneer de stromen naar hun bronnen keren, De raaf het lied der nachtegalen fluit." Had gij mij dan niet lief in vroeger tijd, Was dan Uw hart niet naar mijn hart genegen? "Mijn hart was vól van U, maar heeft verkregen Tot loon alleen leed, leed in eeuwigheid…

Die ochtend was zij doodgewoon van huis gegaan in een metallieke limousine met een rozenkrans van schedels en trompetten stekend uit edele delen, om ze te bedekken tevens; en ’s avonds was zij nog niet thuis Ik heb die nacht in onze gemeenschappelijke stilte rondgewaard maar ditmaal bleef zij zwijgen Ze was er wel, ze was zelfs overal maar…

ik schreeuw nog en dit moet jou aanspreken maanden later, is het niet? alsof alles dat was niet ook met jou te maken had alsof ik ergens niet ook gewoon gewoonweg weggetrapt wilde worden; door de bevestiging van wat jij dacht; door waar jij bang voor was het was liefde! voor mijn eigen leven en mijn hoop dat jij zou weten…

Rauwe randen aan het woord Zo geroepen Noch gehoord Verneder mij tenminste dan met enig passie Laat je woorden snijden In plaats van je daden steken met compassie Gestoken vol eerbied en venijn Vind de comfort in de pijn In wat je nu nog niet bent Maar wel had willen zijn…

Jij maakte een selfie op een golfbreker schuimspatten in vlokken omhoog jij leek uit alle macht te schreeuwen Maar ik kon je niet verstaan, hoewel met mijn middelvingers in de oren kwam jij via de neusgaten naar binnen Daar stoffeerde jij mijn holtes en bijholtes met een hoogpolig, sneeuwwit tapijt van aaneengenaaide ijsberenvellen…

Omdat ik nooit één vers verzonnen heb dat zich om jouw schouders leggen liet als een warme arm of als een sjaal, maar je pover in mijn taal onthaalde, waar het altijd tochtig was, omdat ik door de eerzucht werd verteerd om 't plechtige verdriet van dikke kinderen of 't sjofele gesjacher van een meisjeslijf te spellen met een overspel van…

Hij dacht: er jaren mee weg te komen zij dacht: wat doet ie vreemd Hij dacht: elke dag een andere schone zij voelde zich ontheemd. Hij liet zijn mobiel onbeheerd dat kon hij makkelijk doen want zij zou toch nooit, nee nooit iets raars zoals ' gluren' doen? Maar een mens zit raar in elkaar zeker een wantrouwende vrouw want toen hij ontwaakte…

Ja, so geht es in der Welt Alles fühlt man sich entgleiten, Jahre, Haare, Liebe, Geld Und die grosse Trunkenheiten. Klabund: Morgenrot, Klabund, Die Tage dämmern Waar kraait nu weer de haan? Want 't is de tweede maal Dat ik door de welbeminde werd verraân. Nu zal mijn levenshardheid harder worden Als ooit te voren;…

lieve schat ik mis je ik mis je elke dag ik mis het fijne samenzijn ik mis je lieve lach ik mis de warmte die je geeft ik mis je in mijn bed ik mis jouw lieve zachte stem en ook mis ik de pret ik mis je hand in die van mij en ook mis ik jouw kus ik mis je naast me op de bank ik mis het lekker knus ik mis je steun door dik en dun…

Het schoonste woord wat ik mij wens dat me licht maakt en tevens zwaar een vluchtige mens tussen de planeten je bent de schepper van een wereld ik ben slechts de buit, vertrouw me toe aan de toegevoegde aarde, beleef de tijdloze zin in dat ene woord, het neemt bezit van alles met een ziel, de vaste kern van eigenwaarde op een vroege…

Ooit had ik Een iel vriendinnetje Van amper 100 pond Ze vrat haast niks En snoepte nooit Was mager maar gezond Een slablad hier Een wortel daar Ik kon het niet meer aan Nooit meer gebak Of zakken chips Nee, zelfs niet een banaan Ik werd het zat Naam haar toen mee Naar Scheveningen Naar de Pier Vertelde dat ik dankzij haar Ontdaan…

Tekst geschreven op de muziek van 'Let it go' (James Bay), zie link. Van dansen tot 't ochtendlicht Tot huilen naast je tot diep in de nacht Van slepen met tien kratten bier Tot boeken gooien als ik op je wacht We geven 't 'n laatste kans Weten dat 't niet meer gaat We schreeuwen nog 'n laatste keer 'n Schreeuw die alleen…

stap in de trein neem plaats ga naast me zitten vind ik fijn bepaal het doel ik volg jij beslist waarheen jij weet wel wat ik voel we komen daar terecht waar wij elkander dachten te zien in de jas waarin we samen passen in de kas waar onze bloemen onenigheid verzoenen op de uitkijkpost waar jij je schoten loste om aandacht…

Herinner jij je nog onze uitspattingen op het strand? Sierlijk geschreven in het zand Een kwarteeuw bijna doen wij nu alsof toen onze wegen scheidden 23 jaar doen, alsof wij er niet meer zijn Jij spleet mijn hart, terwijl het net in gruzels was bijeengeraapt Vertrapte zelfs het laatste restje liefde gekleurd als magenta, als wijn Herinner…

Het is zo koud De belofte we worden samen oud Gaf zekerheid die verblijd Het brokkelde af met de tijd Ware liefde is in het geding Zoveel gegeven dat er twijfel rest Liefde die overblijft is niet gering Het leven delen is iets moois en kent een test Het is niet een ieder gegeven Eenzaamheid doet zijn best Om het vertrouwen te doen herleven…

In de nacht komen herinneringen terug ongrijpbaar als vlinders in gestolen tijd aan hoe het ooit was, die liefdesjaren lang geleden, toen we vlinderden vol liefdesdrank in wereldsteden en nooit waren we dichter bij elkaar dan in die amoureuze nachten toen we verder dwaalden in kroegen van het duisterlied aan de kade bij de rivier in het…

Zal ik op je gaan lijken gewoon door naar jou te blijven kijken zal ik hetzelfde loopje krijgen zal ik zal ik dezelfde schotel bestellen in jouw vaste restaurant zal ik jouw verhaal vertellen zou het hetzelfde zijn.…

Ik kijk naar je op een foto een warme gloed van verlangen gaat door mijn aderen heen verlangen naar de lust naar je naakte lijf verlangen naar de warmte van je hart verlangen naar de schoonheid van je blauwe ogen verlangen naar de hand strelend over mij het is misschien beter als ik geen aandacht aan jouw foto schenk maar mijn god ik word…

Met diep zwarte ogen zag zij mij aan die stilte van die grauwe herfstnacht Geen ster scheen in de hemel te staan ik huilde zacht, daar ik aan jou dacht In ijzige stilte woekerde een woord; die toezegging jou nooit te vergeten Ik riep je, en wachtte op je antwoord jij die altijd in mijn hart had gezeten Met roestige woorden wees je mij af…

Het kon allemaal zo mooi zijn. Wij met ons tweeën, samen genietend. Samen lachen, samen de wereld ontdekken. Onschuldig zouden wij ons leven samen voortzetten. Samen zouden wij ons donkere pad belichten. Geïnteresseerd en nieuwsgierig, kwamen wij ten einde. Angst, stond ons geluk in de weg!…

ik heb haar gemist de herinnering knaagt aan mijn geweten besef thans,rechtop in bed gezeten dat die herinnering nooit vervaagd. ik heb haar soms echt gemist mijn oude liefde van zo vele jaren toen ik de gehele wereld kon klaren haar adoreerde, begeerde en; haar plotseling de rug toekeerde ik heb haar af en toe gemist als ik me verschool…

je stem, buiten bereik, net als de smaak van je lippen, overstemd door het lied van de man die niet meer op jouw boerderij wil werken ze kusten ooit de grond waar ik op liep je ogen, toen gevuld met vurig verlangen daarna kwaad ontstoken van jaloezie nu vol van de liefde die wij toen bedreven eenzame uren worden zo draaglijk. je hebt me…