Alle inzendingen over jaargetijden

onbewogen staan de bomen als skeletten hun takken een smeken hemelhoog gericht zonder schaduw werpend op in het naakte verstilde land waar de lucht van dode wintersloten ons beroert als wij de grijsheid weerspiegeld zien in een zwarte omlijsting van vergangkelijkheid.…

Winter. Je ziet weer de bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws onder de zon En toch is ook de nacht niet uitzichtloos,zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is, is er hoop.…

Winter pleegt verraad; schoonheid ver beneden peil, mooi tot op de graad.…

Grote mooie witte vlokken gesmolten voordat het de aarde raakt triest en donker is het buiten de grond zo zwart en naakt. Hagel, sneeuw en regen de winter komt eraan zullen we het straks beleven dat er een sneeuwpop in de tuin zal staan ? Muts en sjaal weer uit de kast gehaald de schaatsen uit het vet strooizout en sneeuwschuiver alles…

ik zag de knoppen botten je prille lente was zo groen je bloeide open keek verwonderd naar al het nieuwe bloosde diep om het te doen mijn handen streelden in een zacht gebaar je haren je ogen zomerden volgroeiden lente en in de warmte van onze armen verstrengelden we heel teder tot een paar we herfstten in het rijke rood dat…

Ik zie haar zware zwarte kop drijven op de grijswitte nevelzee ik zie haar grote glanzende ogen droevig, haast meewarig, naar mij staren. Ik zie de wollige gerafelde oren en de nat glanzende zwarte neus ik zie de flauwe bolling van haar rug als een donker eiland boven de lage mist. Ik zie hoe kop en eiland als door een trage hand bewogen…

Wanneer komt de Westenregen? En de zoele zonneschijn daarop? Honderd wonderen winterlijk verzwegen Wachten hartediep in knop. Zoveel jaren die almeer ontvankelijk Uwe bodem murwden voor Gods zaad, Stelden u te hulpelozer afhankelijk Van dit aardse getij en zijn verraad. Wat in liefdes hartdoorzonden morgen Tierde tegen weer en wind…

De tijd was daar gekomen Waar hij eigenlijk niet mocht zijn Opgenomen in de grote horde Het fiere verlaat vergetend Van volwassen tot heel klein Eens was hij het leven Aaneen gesloten in het geheel Nu tot last van velen Starend in de leegte Achterlatend het schraal…

Hoge golven Snijdende wind Tranende ogen In mijn mond, mint Koude handen In mijn ogen zand Een grijs gevoel In dit koude land Paarse lippen Rood zijn mijn wangen Ai Ai Kapitein Een gloed van verlangen Was het maar altijd zomer Op het strand Zodat je soms even kon vluchten van dit koude land Aan zee…

Gegrauwdoekt is de grond der kimme en, allenthenen, vol damp en duisternis; de bomen, half verdwenen half zichtbaar, hebben, daar ze stille staan en stom, van wolkenweefsel elk een grauwe tabbaard om. ‘t Hoogmorgent en, zo ‘t schijnt, ‘t en wilt geen dag meer dagen: daar moet iets ongesteld of los zijn aan de wagen der zonnehengsten, dat…

vroege vlinder zomaar op mijn hand gevlogen tovert warempel een jonge lente, ontluikt vanbinnen het prille besef van broos geluk in huppelpas en zonder jas ren ik naar buiten waar mijn vrije kind weer toeft in zomerse tijdloze dagen, speels nog onbevangen aan de einder wieken ganzen naar verre oorden, ruist langs nevelig avondrood…

Daar valt december met een diepe zucht op de mat, schudt wat met zijn veren gelijkend wit als een dik boek dat bladert van verlangen. Ik doe niet open, lig lekker en lui als garfield voor de haard. Geen wisseling van de wacht, nacht en sterren voor even, geven gemoedsrust en een moment dan gaap ik naar buiten en knipoog een (eigen)wijze…

Handen diep in mijn zakken Kraag over m'n oren Geknisper bij elke stap Voeten bijna bevroren Halve meter zicht Krakende kou en ijs Adem witte wolkjes Een winters paradijs.…

wind waait om mijn kop houdt niet op niet over wapperend lover tovert grillige vormen afgetopt door daklijst op natte straat verlepte bladeren treuren gehaaste passanten keuren ze geen blik waardig maat voor onverschilligheid ritmisch bepalen voeten vertrappend het wroeten van de hond die herfsttijd pootverheffend van geur voorziet…

Wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als versteend staat in de lenteknop een jonge tak staat in de lenteknop wat zijn de dagen arm maar teder wat is de aarde toch een lege plek wanneer de middag grijs en koud als en april zijn eigen weg gaat ------------------------------------ Uit: 'Van gelijke duisternis…

Hoe winter waakzaam is voor alles wat beweegt en keerpunt is: de aanslag van een karabijn, het knappen van een tak, de hoefslag van het everzwijn. Hoe winter weerloos is voor alles wat verdwijnt en zichtbaar blijft: de voetstap van de jager, de stervende sneeuw, het eeuwig brekende water. Hoe winter zwijgzaam is en weifelt in jouw…

’t Winterkoninkje heeft een klein bedrijf Helemaal is hij erin gedoken Van luxe was hij lang verstoken Voor zijn groen en zacht verblijf Met zijn smal en hitsig lijf In een bruin verenpak gestoken Zijn oogjes fris ontloken Zoekt hij wormen voor zijn wijf Hoe komt hij deze winter door? Stel dat het gaat vriezen Of de tuin die wordt gesnoeid…

Een wolkje dartelt boven de polder en verdwijnt even in het niets Honderden vogels met de kolder verzamelen zich wat later boven mijn fiets met een vrolijke bui want plots rolt er over mijn jas een smerig iets…

De bomen zijn arm maar de wereld is rijk Nu het blad goud is en de zilveren lucht kleine diamanten strooit…

ik blader door de bomen en lees een bos in rust verblijf ik hier in dromen of droom ik haar die kust verkleur ik rood in stilte de moederschoot ontgroeid… er wacht mij slechts de kilte totdat de bloesem bloeit ik tel het jaar in ringen en schrijf de boom mijn lief draai rond in heksenkringen en wens mijzelf naïef een holte om te schuilen…

Naakte bomen kleden zich weder aan. Winterslaap is nu gedaan lente kan weer dromen. Zomer in de lucht terrasjes schuimend blond. Zwaluwen in vlucht een blauw wit achtergrond. Een dek bladeren en regen waaronder zomer sterft aan geen mens of dier gelegen het is gewoon de herfst. Een winterlied verhaalt over lange koude nachten…

Herfst is jouw seizoen het lichaam moet nog wennen tenen en pinken krommen zich ik wacht op de groene scheuten of het sluiten van de bast wil deze winter beter overleven bevoorraad met trossen bananen en zo krom zijn en jij zo zacht met al die watten in jouw hoofd het lijkt alsof je jonger wordt…

Met de kleuren rood, geel, bruin of groen weten we; we zitten in een ander seizoen dat gekleurde sprei van bladeren op de grond maken het plaatje lekker rommelig en bont. Ik geniet met volle teugen van dit kleurenpracht dat heerlijk stappen tussen de bladerenvacht en met een zonnetje dat op mijn snoet dan rust en dat zacht strelend mijn…

de herfstbladeren verzamelen zich massaal geholpen door de blower van de overbuurman dicht opeen gepakt verwachtingsvol zonbelicht hopend op mental coach Tabaksblatt hij zegde echter goed ingelicht af waardoor er ongedurige ruis ontstaat in het bijeengeveegde kleurenbad sonoor autogebrom wordt hoorbaar onrust gepaard aan bladergefluister…

‘Hoogste tijd’, zo dacht het blad - al turend in de grauwe lucht - ‘ik heb mijn seizoenen nu gehad ben klaar voor de finale vlucht Krijg kramp in al mijn nerven mijn huidje wordt al droog val ik nu in duizend scherven of zweef ik naar de regenboog ?’ Beneden dreigt een modderbad of de klauwen van een hark egels, muizen, zelfs een rat…

Zwart geaderde beuken, glimmen in een druipend mistgordijn. Ze blozen met hun wijnrode kruinenkop als een mimefestijn van Chinese nimfen. Populieren priemen hun naakte zwepen in de iele lucht. Nog enkele blaadjes wisperen met een diepe zucht hun laatste fezelverhaal. Kraaien roeien stil door de mistrivier. Ze enteren knoken van een…

Gekleurd gekruld en okergeel Pronk je voor mijn vensterraam even nog genietend van je laatste uren voor de fatale val tussen kastanjes en verdroogde blaren in een plas of op het kort gemaaide gras nog niets vermoedend van de lange tocht schuilend voor de koude wind onder hopen lotgenoten... in de grijze deemstering hoor ik je ritselen en rillen…

je had mijn herfst kunnen zijn maar toonde slechts venijn liet de bladerentooi snel vallen die jou de zomer deed vergallen jij wilde rechter zijn dan krom jouw waarheid ook op anderen meten, ze weten amper wie je bent ik heb de echte vrouw in je gekend we maakten lange nachten en de uren klein, wisten wat we van elkaar konden verwachten…

Op een te vroeg vergeeld tapijt statig en majestueus, machtig en muistil door lengende nachten en de morgen kil grotendeels het blad al kwijt Een mistige blik over het gesluierde park een vijver werpt het spiegelbeeld de twijgjes hebben hun elan verspeeld vallen dor in de tanden van een hark Zijn makkers in de bomenkring zien zwijgend de…

Ik trek al krom, zo broos worden mijn nerven De strohalm zal mij niet lang kunnen dragen Ik hunker naar het zijn in aardes lagen En velen zullen- weet ik- met mij sterven Wat was de lente fris, de zomer drukkend Velen van ons zijn daardoor vroeg bezweken De wolken hielden zware donderpreken Het loof, met twijg en al, van bomen rukkend Zelfs…