Netgedichten

netgedicht (nr. 7.162):

MEIREGEN

de meiregen valt met bakken
uit de lucht de prunusbloesem
wordt losgeweekt treurt om
snel vergane glorie laat kopjes

hangen ziet op de begane grond
vloed aan regenwater dringen
bij rioolput de merel dempt zijn
gezang minder uitbundig soleert

hij bezwerend naar betere tijden
wisselvalligheid grijpt mijn lurven
neemt me stevig in de houdgreep

meiregen maakt dat ik groter word
boven mijzelf uitgroei het maaiveld
zie stoppels voel onder de voeten