Alle inzendingen over filosofie

De beste wensen voor hen die me nog niet ontvielen! Dag oud, welkom nieuw, dag 2010- welkom 2011, dag oude dagen, welkom nieuw begin, dag geliefden die ik verloor, welkom nieuwe vrienden, afscheid doet vaak barstens zeer ’t went niet, geen enkele keer. Afscheid van het oude jaar bevestigd nu alleen nog maar: dat we ook dit jaar…

Wij vogels in vervoering vliegen naar de zon wachten op de roffel hoe de ochtendtrom het nieuwe jaar inslaat.…

de liefste banden wonderverdiepte vrede aard op vrije geest…

Noordenwinden gieren zoals ze meestal waaien en zaaien twijfel in het hoofd, spoken sluipen door de kieren, magere lijven gekluisterd aan ketting van de tijd, glippen langs de gekozen paden om de daadkracht in te lijven, slierten wierrook waart langs vagevuur en blinde hellegaard, dooft de gulle lach om al té vastberaden lippen,…

nooit speel ik poker, bridge of klaverjas mijn schijnkaartgezicht schud ik soms uit de mouw in het spel dat leven heet…

Leven ontstaat omdat eigen- schappen van het atoom het technisch mogelijk maken,de aardkorst zit vol leven; het kruipt over het oppervlak tot diep in de aardkorst, stroomt met rivieren mee, zwemt in zee, zweeft op de wind hoog in de lucht; 't aardoppervlak is 'n gelei van leven, mantel van Gaya, godin der aarde.…

Het lijkt allemaal vreemd, ideeën en wetten gespeend van naam, ongrijpbaar, wie zal weten hoe het er voorstaat, vervreemd van sterren, daglicht dat in het avondrood opengaat, in gezicht van goden die verdwijnen, overdaad in verholen stilte, vergaat weer in een nieuwe vraag, hoe zal deze in een andere vorm verschijnen? De tijdelijkheid van…

Kijken naar mensen verstopt achter pul omhult door nevel tussen sparerib. Genot van´t leven met eindeloos gemak op terras in fauteuil klagen over-gewicht. Vrij zicht over zee jongens van Jan de Wit klachten over gebak omdat er kersenpit in zit.…

Je vraagt me stilte, maar hoe kan ik je die geven als woorden nodig zijn om neen te zeggen, om weer te weten hoe we niets bezitten, enkel maar de rentmeesters zijn die de wacht betrekken? Hoe kan ik stilte dragen, koesteren, als steeds opnieuw de drukte komt en ’t moeten draven van hier naar daar, vergaderen en plannen? Is er nog niet genoeg…

Waar is het basisboek bedrading waarin staat wat zich hier boven afspeelt? Wie kent de werking van Ontslapen ogen? Doden sluiten van binnenuit Dit is waaromheen gedacht wordt. Dit is waaromheen God wordt.…

Met dagdromen ontvlucht je de werkelijkheid... je kunt de mooiste beelden op je af laten komen. Je vergeet de wereld om je heen en bent dan het liefst alleen... Dat niemand je uit die sfeer zal halen en terug brengt naar het werkelijke bestaan. Laat me nog even gaan...…

Ze drinkt, klinkt, verdrinkt in te mooie mane-"schijn", toch doet dit haar pijn want 's ochtends zal het er niet meer zijn. Zonneschijn zal het waanbeeld verbleken 't wordt van een heel andere kant bekeken.…

Als de tijd en maat vol is het seizoen rijp en de uren gunstig staan, werk ik een aan een symfonie, in een wervelende universele ouverture wat onmerkbaar de vervelling van natuur en de verveling van de mensen tegenhoudt, compositie uit de achterkant van mijn repertoire, noten van melancholie, ontsproten uit de couleur locale, een roes…

Ik heb het beloofd aan mijn verlangen. De dag zal komen, dat ik het verlangen zal opbergen. Zolang het daar nog is leef ik in afwachting. Zie ik alles door een roze bril, niets houdt mijn verlangen tegen. Ik vertel het tegen me zelf vandaag en ook morgen. Vannacht droom ik van jou vertel het aan mijn gedachten. Maar verlangen vervaagt…

Gedachtenstromen lopen niet parallel met de getijden, lijken stil te staan, kosten kracht om tegen moraal en mening in te zwemmen, als drenkeling - op nog te ontdekken kusten - te vondeling gelegd. Drijfhout van onmacht ebt mee naar open zee, waar de verstekeling uit ervaring leert dat gevoel en wijsheid zich niet onder een…

kan ik naar waarde worden geschat overgoten door kristallen draai ik in mijn element zien mensen mij voor wie ik ben knikken vol bewondering naar mij, de ijskoningin…

WIE KAN SPAREN, SPAART ZICHZELF…

wat rijmt stilte toch vaak op schaduw ook al hebben ze onze taal niet gemeen of storm die weet heeft van mijn luwte terwijl ik wolken beeldhouw uit steen zo adem ik grijs naar binnen ervaar de heerlijke smaak van genadeloos vergif ook al heb ik vaak verloren het kleurt toch de geur van overwinnen zo kan ik ook borsten…

De ernstigheid het kille het koude het serieuze het staren naar iets of niets de naive onbevangenheid de ogenschijnlijk dodelijke vermoeidheid straalt van de gezichten van de mannen en vrouwen van het publiek af waarvan de ogenschijnlijk fysieke schoonheid ver te zoeken is of het moet de gerijpte rijp zonder schittering op hun gezichtsgelaten…

Zinnen, geef mij je woorden terug, huid van perkament een lege slaapzak op de rug, om inzichtelijk te worden blindheid op het papier, het wordt me aangepraat misschien, geblinddoekt naar een einde streven naar gelijke strofen en ik de inhoud nog niet zie en me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in de maat- en…

Als je het niet wist, als je het niet zocht, als je het niet zag, riep, voelde: laat het zingen aan de wind, laat het deinen aan de golven, maar zachtjes, om de stilte heen. Om de stilte willen woorden, zoeken mensen, is men eenzaam. Laat de pen de hand proberen. stilte om de schrijver heen. In stilte stilte dichten. Het schrift…

Met altijd 1 voet aan de grond ligt zij te dromen, tot aan de morgenstond. Ontwaakt zij met goud in haar mond. Gouden woorden sprenkelt zij uit over ieder die het horen wil. Zij haalt haar wijsheid uit de nacht, zo stil, zij haalt haar woorden uit het leven die haar zoveel leerstof geven. Vervolgens, het denken weer moe wandelt zij naar haar…

Eenzaam voel ik mij In een aparte zin Opgesloten en wachtend Op het gedicht Dat de wereld zal veranderen Tot ik erbij kan Het kan aannemen En beseffen dat ik leef Ik besta Voorzichtig kan gaan proeven Aan machtig puur geluk…

men beperke zich tot de gebaande weg der oude tao-chinezen men schuwe innovatie alsmede eigen inzicht men sloffe door het stof van de reguliere orde tot bijzetting naast Marx en Kouwenberg…

ergens in de bodem kwelt een stroom met wrede wending niet altijd beheersbaar, de kolkende golven slaan bressen in oevers met zachte kanten, welke er niet op bedacht zijn ze worden weggevaagd blijven beschadigd ergens in de bedding welt een bron van liefde zij zoekt haar weg in rust, met stille kracht omarmt zij de oevers die vruchtbaar…

mijn levenspaneel is uiterst grondig in de verf gezet de penseelvoering verandert voortdurend tijdens de schildering er wijkt veel af van de blauwdruk die bij mij hoort als de dood komt rusten de kwasten mijn "werk" is voltooid…

Ongeëvenaard in aard, stuwen oceanen bloed door beddingen, gedenktekens zonder bestemming, merkstenen van tijd, geërodeerd tot stof, gedragen tekens vloeien door de argeloze dagen. Het ‘zijn’, heeft een nieuwe betekenis en woorden nodig, om te bekeren en de leegte te omarmen, de hemel taant in kracht als ze veroudert, vingers…

"En God zag dat het goed was" maar nergens staat dat het niet beter kan laat staan best!!…

Mensen willen genieten van hun leven heerlijk is het om meer moois te mogen beleven en ondernemen MAAR de grootste zegen blijft steeds wat gewoon schijnbaar vanzelf gaat elke dag opnieuw…

Schrijf mij vrij, schrijf mij blij ken en herken mijzelf een versleten ontevredenheid geketende geest in alledaags lichaam innerlijke eruptie´s leiden tot inzicht verkeerd begrepen overdracht het lijden door het leiden van onbegrip naar begrip het leren door belering met de handen om te straffen te zegenen en lief te hebben het opgeheven…