Netgedichten

netgedicht (nr. 16.661):

ouderdom

er zit een oude man
op een bank in het park

hij kijkt rond
hij ziet jeugd
heel veel jeugd

jeugd,
dat was hij eens

ook hij zong, sprong en genoot
van die zekere onbezorgdheid
die jeugd heette

maar nu…
telt hij niet meer mee

hij is immers oud
zijn wilde haren kwijt
droevig is zijn blik

hij denkt:
waarom wordt men eigenlijk oud?