Alle inzendingen over overlijden

"Wat zal van de kindren geworden?..." Zij zat in het klein vertrek En zag ze buiten spelen; Zij hoorde niet hun gesprek. "Zo moeder eens moest sterven," Zei 't oudste van de drij, "De grote klok zou luiden, De kindren zeggen 't mij." Zijn broerken sprak: "Dan zouden Wij nooit naar school meer gaan En al de boomkens verplanten,…

een kind is weg we zoeken allemaal de roos laat moegebloeid haar bloemen vallen we zoeken door en door door struikgewas en zwarte nacht een bloem ligt rood als bloed verloren op de grond we zoeken door en door door 't middernachtlijk uur geen spoor de bloemen worden flets van kleur ze liggen er nog steeds we zoeken door…

waarom ging je nou boos weg ik had je nog zoveel te verwijten ik wilde tegen je schreeuwen en zou met spullen gaan smijten waarom ging je nou boos weg ik had het nog goed wilen maken zeggen hoeveel ik van je hou en het schreeuwen van alle daken waarom ging je nou boos weg en heeft het noodlot zijn werk gedaan het kom nooit meer goed,…

De dood is niets. Ik ben slechts aan de andere kant. Ik ben mezelf, jij bent jezelf. Wat we voor elkaar waren, zijn we nog altijd. Noem me, zoals je me steeds genoemd hebt. Spreek tegen me, zoals je dat vroeger deed. Niet plechtig, niet triest. Lach om wat ons samen heeft doen lachen, denk aan mij, bid met mij. Spreek mijn naam uit, zoals je…

het stormt maar binnenin is het windstil wolken stuiven stervend door de lucht gejaagd en zonder wil het is de rust die aan me vreet terwijl ik buiten chaos weet niets kan me meer beroeren ik kan alleen het leven voeren tot de dood mijn honger krijgt en mij dan prijst in alles wat er is gebeurd, ga liggen wind je hebt nu lang…

je denkt nog: Heer waarom en waartoe je weet het niet meer en je bent doodmoe. je zakt in een put diep en inktzwart vol drabberige drab met een bonkend hart. Er komt geen geluid want je keel zit dicht wie redt je hier uit en waar is nog licht? je weet het niet meer gister is voorbij toen wist je; de Heer is aan mijn zij. de Heer…

Grauwe wolkenband overtrekt het hele zijn emotie verdwijnt weggemoffeld in de pijn dood gehuld in zwarte kant…

Je hoed naar voren geschoven, jouw ogen bedekt Een schichtige blik werp je voor je neer Met glinsterende ogen, soms grof gebekt Breng je het publiek in extase, telkens weer Schuilend achter een Venetiaans gelaat Soms schreeuwend van de daken Geranseld door het leven vol leed, verdriet en smaad Maar niets en niemand kon jou wat maken Mijn…

Ik hoor het tikken van een klok een auto rijdt voorbij Pianospel, heel zachtjes maar verdwijnt al even snel Ik hoor een tjilpend vogeltje een bloemetje verwelkt Het vogeltje, heel jong is het, valt uit de hoge boom En terwijl alles om ons heen verdwijnt ben jij mijn zekerheid Tot helder weer mijn oog bevrijdt en jij verdwenen bent…

Haar plaats is niet meer op te vullen haar plek is leeg, verdriet zo groot geen woorden kan ik nu verzinnen... mijn allerliefste moedertje ben ik verloren door de dood 6 september 2004…

Veel mensen zijn er om hem heen, toch is de oude man alleen, hij morst de as van zijn sigaar en denkt alleen nog maar aan haar de vrouw, die hij elke seconde mist, waarom heeft God zich zo vergist? Waarom nam hij haar in plaats van hem? Heel diep van binnen hoort hij haar stem, ze pakt zijn hand en streelt zijn wang, dat doet ze al een leven…

Wat treurt gij, hooggeleerde Vos en fronst het voorhoofd van verdriet? Benij Uw zoon de hemel niet. De hemel trekt, ay, laat hem los. Ay, staak dees ijdele tranen wat en offer, welgetroost en blij de allerbeste vader vrij Het puik van uwe aardse schat. Men klaagt, indien de kiele strandt, maar niet, wanneer ze rijk gelaân uit de verbolgen…

Ik ben zo moe mijn oogleden zo zwaar Ik wil zo graag slapen En ach, kon ik het maar! Ik lig maar te draaien te woelen in mijn bed Denkend over morgen de wekker al drie keer opnieuw gezet Ik heb het koud, lig steeds te rillen Trek de deken iets verder over me heen Kan toch niet stoppen met trillen Morgen, de dag waarop het voor altijd…

Liggend in het natte gras tuur ik naar de wolken alsof ik echt verwacht dat ik jou daar kan zien zwaaien Denkend aan een dag van vroeger staar ik naar de hemel alsof mijn helderblauwe ogen de tijd terugdraaien kunnen Lachend om herinneringen kijk ik naar vandaag alsof ik werkelijk niet zie dat wolken ook verdwijnen En terwijl ik…

In de spiegeling van haar traan laat leegte zich makkelijk lezen weerkaatst een eenzaam bestaan en wordt pril geluk afgewezen In de schaduw van haar geweten schuilt zwakte en onzekerheid is haar wilskracht bijna versleten en raakt zij de zin des levens kwijt In de kilte van onderbewustzijn is aan angst en verdriet geen gebrek lef en…

Welkom op mijn feest! Er zijn hapjes, drankjes En die mooie bloemen... die zijn van mijn zus! Heren met het beste pak aan dames gekleed voor een bal... Bedankt voor jullie kaarten Kijk: de kaarsjes branden al! Ik ben het feestvarken, dus ja: ik trakteer! Het is alleen te hopen dat ik niemand passeer. Wim krijgt een mooi…

Bij iedere gedachte aan jou voel ik weer hoe rot het is niemand kan die leegte opvullen weet dat ik je iedere dag nog mis Soms vergeet ik dat je er niet meer bent ik zou je dan zo weer op willen bellen of even snel naar je toe op de fiets ik heb je nog altijd zoveel te vertellen Gewoon nog even met je praten over nieuwe mensen die ik heb…

Het leven afgesloten maar de kist nog open wacht ons gezin op wat er komen gaat. we loten: wie zal er naast het lijk meelopen? Juist mij treft weer het lot dat ik zo haat. Want bij een open kist de taal der liefde spreken doet niemand en wat verder dan het obligaat "ze is nog steeds dezelfde" blijven steken dat is wat ik in deze rituelen…

mama je ging weer achteruit sinds ik je laatst zag je hand in mijn hand lei is het voorbij? mama zo hulpeloos is er nog hoop jouw redding hier te koop of laat ik je maar gaan je eigen mama achterna mama hoe moet het met mijn eigen zoon hoe voelt hij dit aan en weet hij ook dat jij nu gaat je koude lichaam achterlaat mama…

Gevoelloos gestorven, gewillig gedood, haar zon was verdwenen, haar licht was verdoofd. Eenzaam verdwenen, vermoord door de tijd, haar blijdschap verdreven door de dood die haar leidt. Eenzaam gestorven, gewillig vermoord, en niemand die haar angstschreeuw hoort...…

Als tranen een trap konden bouwen En herinneringen een brug Dan klommen we hoog de hemel in En brachten je mee terug…

Verzilverd hebben we je zachte lach je milde staren in brons gegoten het stokkend hart voorgoed omsloten en strijden nog mijmerend jouw slag Wat is verliezen of gewin in de leegte van verstilde uren zelfs de balsem kan het schuren niet verzachten in ons gezin Zo onraakbaar dichtbij zo tastbaar ver weg altijd die echo als ik zeg waar…

ik zal mijn vingers niet meer buigen en haken aan wat leven geeft die tijden zijn geweest ik moet ze strekken om de dood het grijpen te beletten anders viert de jager snel zijn feest ik zie het gras nog groener dan het was struiken in hun vol ontluiken terwijl mijn herfst ze moet sluiten de dagen korten maar er is meer licht in…

Heb je het gevoeld, mam heb je het geweten, dat ik, toen je overleed, dicht naast je heb gezeten? Werd je opgewacht, mam zag je het mooie licht? Je had je ogen open, maar, na je laatse ademtocht deed ik ze voor je dicht!…

Hoe schijnt van avondstrand Doods overkant Lichter dan heel dit land van leven: Zo twee jonge ogen sterrestom Zien klaargeheven, Dood, uit uw schemer om. Gij hebt in blind bestaan Uw oud geheim verraên: Geen kan meer in uw duisternis geloven, Nu ge die helle lampen stal, Die heel de reis door schaduwdal Niet zijn te doven. O ik dacht…

ik ploeg en zaai vind mijn draai in het oogsten met de zeis ik maai met korte streken de strohalm is taai een karwei van enkele weken als het gewas zijn bloemen heeft is één zwaai genoeg omdat het leven zich dan overgeeft je lijkt verbaasd als ik je nader kijkt naar omhoog en roept de Vader je bent nog niet volledig uitgebot…

Hier ligt de droge romp Van d’oudste lieve Tromp, Die alle man beschreide, Behalve zij, die scheidde. ’t Lijf was te nauwe kas Voor zulke ziel als ’t was. Wie z’ aanneemt te beschrijven Zal in de arbeid blijven, Het zij de kloekste pen Die m’ in de lande kenn’. Best zal men met beschreien Die zoete naam verbreien. Schreit, Jofferen, uw leed…

Over haar die niet meer worden wil, eeuwig jong kan blijven en verstrooid over het water nog even drijven blijft, in licht- deeltjes teruggaat naar de zon retour naar de moederschoot het grote niets waar elke ster begon Zij hecht zich vast in woorden tekening van een paard dat te glimlachen lijkt de grote tanden wit en bloot…

het beeld gaat finaal op zwart de mond verstart de ogen staren naar het overlijdensbericht dat ongewenste zekerheid verschaft: R. is dood het geheugen trekt zijn laden open herinneringen buitelen over elkaar voetbal verdringt de vakbond het symposium de partijraad: R. is dood in elkaar gezakt bij het biljart dat decennia eerder bij…

De wereld sluit de poorten voor haar daar waar ooit het open boek lag wanhoop vertoont zich in het openbaar haar leven vaart onder een valse vlag Zelfmoord spookt nu door haar hoofd ergens in het donker ligt haar lot de beloning die zij zichzelf uitlooft maakt meer dan haar eigen leven kapot Op een verlaten station rond middernacht heeft…