Alle inzendingen over overig

Moe en uitgeput, Maar voldaan, Sta jij hier met in je oog een traan, Alles heb je op moeten geven, Alles laten staan, Maar nu het einde er is, Na zoveel ellende en pijn, Kan je eindelijk door met leven.…

*********************** Bevroren lippen, tranen langs je gezicht Ze vertellen me verwarde woorden *********************** Als ik nou een vrouw heb, waarom is zij dan niet hier Waarom zie ik haar dan niet? Waarom voel ik haar zachte hand dan niet in de mijne? ************************…

In de bioscoop achter mijn gesloten ogen draaide ik de beelden van mijn dromen uit mijn parallelle wereld van de nacht en vond uiteindelijk terug wat ik verloren dacht.…

De ziekte van jouw vader schilderde heimwee aan zee papieren schepen op golven van een onzichtbare wereld de aftakeling, zijn dementie het verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde voeten…

gedichten gedichten gedichten richten richten richten wichten richten lichten lichten dichten lichten lichten betichten betichten betichten betichten gewichten aarde aarde aarde gaarde gaarde gaarde baarde gaarde waarde waarde geaarde waarde waarde spaarde spaarde spaarde spaarde baarde lopen lopen lopen slopen slopen slopen kopen slopen…

in een hoek van blauwe lucht zijn mijn dromen scheep gegaan de sterren brandden bij volle maan de wereld bestond louter uit golven ik sprak tot de vissen in een stille zee die in luchtkastelen woonden tussen reuzengrote bloemen ik floot met de vogels die alles verstonden briljante gevleugelde schepsels toen hoorde ik een zachte stap…

De fietser tegen de wind sprint tegen een vervelende opponent die hij goed kent, maar wennen doet het niet. Hij heeft huid en haard verlaten en koerst af op een nieuw zijn op zijn new- age fiets, een tent achterop en twee lichten. Wat is de nieuwe bestemming? Een beter leven. Langs koeien en industie rook droomt hij over verlichting…

Nerinkie handelswaar halen briefje met betaal volgende keer kon je vader niet? nee Meneer moest jij weer? ja Meneer volgende keer dank U Meneer iedereen wist het dat kon je zien nog mazzel het was in een andere buurt er is niet veel lucht boven een smalle steeg dicht langs oude huizen scheve muren over stoepies…

Was hij het juist niet, die haar zijn liefde had verklaard? Hij had haar bewonderend bezongen, aanbeden en toegedicht, haar latente talenten tot leven gebracht, iets wat zij in eerste instantie zelf nooit had durven denken, was zij nu totaal verrukt, en in de wolken. Dat zoiets, na zo vele jaren, toch eens waar zou kunnen zijn? Hij had…

Haar woorden vielen hem als rijpe appelen in het hart, de een na de ander, en als beloftes vermomd. Alle deuren ontgrendelt om maar niets van al dit zaligs te hoeven missen, zijn knellende boorden afgedaan en weggeworpen nam hij alles tot zich en in hem op, als zuurstof, in zijn poriën, in elke ader. Het onwapenende van twee lichtblauwe…

Waar de nachtegaal de merel vervangt een uil de koekoek doet verstommen een sikkel maan het water grillig bleek verlicht kun je verdwalen tussen vroege uren en de laatste tijd wanneer je aldoor de stroom moet volgen omdat de brug ontbreekt…

Lang heb ik op die kracht gewacht de inhoud van een woord geeft denken diepe zin aanvaard niet altijd de eerste mogelijkheid graaf dieper en besef dat juist de moeite en het zweet een woord die kracht die spanning geeft dat in gedachten verder leeft als nooit gedacht en nooit gehoord DE OPLOSSING was juist dat WOORD…

De tranen zullen paden kerven In het gezicht van de liefde In mijn huid, het brandende gevoel De hel schroeit mijn zondes op aarde Gezondigd zijt gij Die lieft maar niet trouwt Een doods gevoel bekruipt mij En maakt zich meester De pijn wordt een gewoonte En de tranen een gezicht Ik zie mijn tranen terug Op mijn linker onderarm…

verplicht zie ik de beperktheid van mijn hand ik ga er aan links van de gever…

in verzwegen sonnetten van 14 zinnen leemte schrijven dichters zonder woorden over het chagrijn en het gebrek aan mooi lopende woorden…

Met de snelheid van licht overdonderd slaat hij in een zwarte dag Maar ik open deur en van violengeuren En achter een ieder Een zonnelach Dus beklim ik mijn berg verscholen Achter nevelige mist En stort me in pieken en dalen Als een ware alpinist dan wordt ik wakker verwarmd Door het morgenrood In staat van euforie Overspoeld door geluk…

op weg naar het morgenland reist het verleden met ons mee evolutie als bagage de nodige brandstof voor onderweg van dolend en dwalend zoekend naar het pad naar onderscheidend en verkennend de schaduw omarmend verwondering bevrijdend onze reis naar het licht…

Ik schrijf weer een dag lang in het vergeetboek vruchteloos valt alweer het doek voor de artiesten die we spelen het publiek versteent in haar applaus handen stukgeslagen verlangen vult hun dagen naar het zinloos van het leven zo vluchtig neergeschreven op maagdelijk wit tusen de lijnen punten komma's accentueren wat liefde…

o grote moeder wieg me in je armen en zing een lied van zon en maan van zee en aarde van leven, dood en leven…

De noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

Ik heb het, jij niet. Ik heb het, maar ik verdien het niet. Ik vraag iets, ik krijg het. Jij vraagt niets, want je weet, ik krijg het niet. Ik zie je wordt vergeten, mensen schijnen het niet te weten. Ik weet, ik moet jou iets geven, ik zal je nooit vergeten.…

Bezijden de waarheid bezag hij de leugen, ‘t zal hem lang heugen dat die altijd in ‘t midden ligt.…

De Noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

Soms begint het dan te stormen in mijn hoofd word ik van mijn rust beroofd wil ik naar voren of naar achter naar omhoog of naar opzij steeds weer sneller dan weer zachter beetje depri beetje blij zo vreselijk onrustig weet totaal niet wat ik wil zo loop ik maar iets te schreeuwen volgend moment ben ik dan stil ik ga nu meteen…

Een foto zorgt voor een portret het brengt een mens tot leven En in het orkest zal de trompet gezicht aan de klankkleur geven De zon heeft zelfs een gezicht glimlachend met twee ogen En een boer geeft het weiland veel meer smoel hard werkend, kromgebogen Maar blijft een bladzij onbeschreven dan is dat geen gezicht Het heeft toch iets onwerkelijks…

smeulend vuur opvlammende aanwezigheid…

ik zag het slissen onder de punt van mijn pen. Een slang kroop weg en krulde zich op de grond en toen weg onder het tapijt. Sindsdien heb ik hem niet meer gehoord.-…

Je bent lief, je haat niet. Je bent trouw, ik vertrouw jou. Je bent geliefd, dat hoort gewoon bij jou. Je hebt veel vrienden, ze houden van jou. Maar iedereen die dit ziet, ziet je bent jezelf niet. Je doet alsof, je haat, je bent niet trouw en eigenlijk geven mensen niet om jou, ze geven om wat je doet, ze geven niet om jou…

Soms zijn er van die dagen, zo donker en zo zwart, die stemmen je zo somber, zo weerloos maar ook hard Soms zijn er van die dagen...je durft niet op te staan, ja die bekende dagen...waar komen ze vandaan! Soms zijn er van die dagen, zo zonnig en zo blij die stemmen je zo vrolijk, zo sterk en zo vrij Soms zijn er van die dagen, je wilt niet slapen…

Jij bent de drager van de sleutel van mijn hart in de donkerste der dagen denk ik aan jou jij was de zondvloed die mij een uitweg bood door jou verdween het zwarte gevoel jij gaf mij rijkdom inzicht en een geweten en mijn grootste kunst is dat ik zélfs nu kan spreken met het hart van eens mijn grootste vijand…