Alle inzendingen over natuur

kil waait de wind schrijft onleesbare tekens in plassen vol regen mistroostig hangt nat na het langdurige bad aan de boom te versterven hol klinkt de ziel van de gloedvolle herfst in het zompig bederf zo lang dagen nog korten zal overvloed rotten naar een vruchtbaar begin dat zal groeien als winters vorstige tekens in ijs en sneeuw…

Het riet spriet vertakt zich niet loten tenger in de winden sierlijke vingers wijzen het oog van de blinde op de schoonheid alom verbinden het wonder buigen gracieus voor rimpels en vlonder In het knisperende gefluister beluister ik het applaus terwijl het zuiden de wangen streelt troostend met hoop in het verschiet dragen zij die…

De volheid van halfslachtigheid vraagt om verbazing, stille verwondering op het schiereiland van genot hangt het om niet en renteloos te leen slechts bereikbaar over een smalle strook geplaveid met de toon en het timbre van volle tintelende klanken en de kleuring van het ongeëvenaarde vleugelslagen geboren uit zebrapatronen ouverture van…

prachtig geweven web met bewoner de eeuwige laatbloeier vlinders die nog vlinderen wilden regenboog met aan 't eind de pot vol goud prikkelbare kastanjes eikels die me om de oren vlogen paddenstoelen in alle soorten en maten rode bladeren zij fluisterden over de wind die toenemen zou zwaluwen die voor even hun heil zochten in de schoonheid…

het is het zachte ritme van de regen dat ik hoor als de golven overslaan in het ruisen klinkt het verhaal waar kom ik vandaan uitvloeiend op het strand spiegelt zij haar herkomstland de witte wolk in het hemelsblauw de zon verwarmt jou al…

zie de meeuwen zeilen driftend op de wind bladerbruin vlaagt knisperend tot het eindelijk luwte vindt weg is de warme lach en tekent kou verbeten trekken op deze bijna winterdag kleuren zijn vervaald takken kalen in de kruin waar bomen buigen voor het stormachtige venijn het botst weer na de zonneharmonie we trotseren voor even…

het gekke is dat we een dier zijn tegelijkertijd zijn we alle dieren in hoe we doen we liggen doodstil op de bodem en wachten of we vermoorden en verscheuren kinderen we fladderen even snel als de kolibrie bij een bloem we eten dode vissen gestrand door laag water we geven een schop tegen het kind dat door moet gaan dat…

Onbekommerd slenter ik door zachte aarde en ritselend blad Laat voetsporen achter en kijk niet om De wind veegt ze met een nonchalant gebaar weg Verdwenen is mijn leven Ik adem witte wolkjes Blaas plagend door flonkerende nijverheid En strijk met een vinger voorzichtig over de kwetsbaarheid van de herfst een geur…

Als de zon verschijnt verschijn ik in zijn zicht en als de zon straalt straal ik als de zon! De zon en ik hebben wat samen en dat noemen we uitstraling Bedankt heerlijke zon graag gedaan Jean!…

heb uit handenvol herfst draden gepakt wilde mijn web ermee weven heb ze geplakt met luwte en zon in de regen glansden ze prachtig maar de druppels werden te zwaar zij scheurden de lijnen aan flarden ik laat ze waaien zoals het hoort maar de kunst van het web heeft mij altijd bekoord…

Hun lichte vaantjes dragen blaadjes fijn van bramenbloesem in ’t omsloten dal; en vedergrassen, wit in zonneschijn, wuivende pluimen van de vestingwal. Langs heel het duin een flikkerende lijn van lichte lansen, op de omgang, al in dichte rijen hooggericht en pal: de helmenbossen, die speerdragers zijn. Boogschutters anderen; op…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

je bloeide aan de beek in een flauwe bocht wat hoger op de kant tegen het groene mos zag je altijd spiegelen in bewegend rood en zwart nooit was er rust en stilte op de lange zomerdag het oogstseizoen heb jij niet meegemaakt in zware regen zijn de oevers los geraakt zag hoe je wortels werden ondergraven terwijl jij trachtte jouw…

De Eik leeft, hij ademt mijn dromen en fluistert mij geheimen in wij staan samen in de tijd nu is een glimlach in het moment, een rimpeling onderweg naar ergens met mijn voeten in de aarde voel ik zijn wezen hij is mij wij zijn één.…

het licht is langzaamaan de volle kleur gaan dragen vloeit trager uit in bezwangerd zijn met vrucht en rijpend fruit streelt met warme hand het graan tot goud na lange zomerdagen speelt transparant met wind in koele tint als de forel weer springt tijd ontlaadt het licht en klaart in strakkend blauw de eerste komst van ijle kou…

uit schijnbaar klare lucht rolt wind ineens omlaag maakt herfstig stemmingen met donderklap en regenvlaag de oogst nog warm van lange zomerzon verschrikt en schikt zich beurzig op de grond gelijkmatigheid verliest in mist de strijd van donker licht in aanloop naar de wintertijd nog warmt de zon met zomersheet terwijl in het open…

Ik houd van het wilde gewentel der zee; Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee: De kiel is met wakkere zeelui bemand - En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land. Ik houd van het dreunend gedaver der zee; De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee: Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand - En 'k droom…

De varens trilden daar; zij kroop tevoorschijn bij de linde, die sluierfantasie, dat elfje. Zie je, zij bestaan! Een elfenkring bij volle maan, dat is allemaal geen waan. Die Godina, sneller dan een kind, bevallig als een hinde. Terwijl ze vliegt, verguldt de zon haar lijf en vleugels. Even rust zij bij water dat kabbelt - een dageraadslied -…

zij verkleurt zich in de herfst opdat de winter haar niet vangen zal armen wijd gespreid geeft zij zich over aan wat komen gaat een blad dwarrelt z'n laatste gang waar het tezamen met haar een liefdevol tapijt vormt dat de wereld kleurrijk omarmt…

De plotseling opduikende mist vraagt aan haar omsluierde bomen: "Heb je me gemist" Een nog wat iele jonge boom antwoordt bedeesd, omfloerst en hees: "Ik heb 'het bomen' gemist!"…

Voor J. Reddingius. Ik kan uren Zitten turen Naar het wiss'lend zilv're spel Van de stippen, Die er glippen Over 't water bij de wel. Ik kan uren Zitten turen Naar 't krioelen door het mos Van de diertjes En de miertjes In het boom-gekroonde bos. Ik kan uren Zitten turen Naar het grillig twijggewoel,…

de zon kust de avond de avond bloost...…

Hangen wolken nu aan de lucht? liggen wolken op de lucht? of zijn wolken lucht? en die donkere is dat gebakken lucht? want als die uit elkaar spatten dan hebben we tijdelijk geen wolken maar wel een opgeklaarde lucht!…

Zou ik de morgenzon niet prijzen: goud en blank schijnt zij de grijze nevels van de heemlen heen en haar goudglans straalt alleen. Zou ik uwe lach niet prijzen, gouden, blank, schijnt zij de grijze nevels van mijn heemlen heen en haar glanzen zie 'k alleen. Donker was om mij en kommer als in bos in 't zwarte lommer bij grijze trieste…

gestaag drupt water van blad op tak de stam wordt donkerder door lange tranen die in stroompjes naar beneden komen wegvloeien in de grond tot die verzadigd is en plassen blijven staan waar in spiegelbeeld de regen weer gewoon in stroompjes terug naar boven lijkt te gaan…

De Nederlandse aarde gevuld met kleurrijke tulpen er fluistert zachtjes een wind tussen de molens z'n wieken vlinders genieten van de zoete nectar gele tulpen zijn net zonneschijn vel rode tulpen wekken vurigheid maar witte tulpen schijnen als een licht vanuit duisternis de Nederlandse aarde gevuld met kleurrijke tulpen…

Jouw kruin zucht onder de zwaarte van zomerse lover. Het dichte groene gebladerte beschaduwt het droge gras, terwijl een lichte frisse bries speelt met minne-gevoel en strelend zacht raakt. Je tekent een spel van liefdesbeelden met elk blad dat versmelt in het lucht-geheel. Warmte-golven deinen over je groene huid en zoenen zacht, net niet aanrakend…

het gras dat zo fris en groen was voorbij… we wisten het natuurlijk wel maar nu de regen meedogenloos valt als een grijs gordijn zwaaien we de zomer weemoedig uit de zondag, het is zeker al bij de klok van elf uur geeft ons vast een voorproefje van wat komen gaat grijs is de lucht opoe herfst komt op kousenvoeten maar toch met…

breekbaar hangen diamanten in een wiegend spinnenweb roze nevelt zon zijn eerste licht op een gegist bestek de herfstdag warmt zijn vruchten langzaamaan tot rijp in oogsten worden de seizoenen van dit jaar afgesloten wat rest is rust en winterveiligheid het wortel bed is al gespreid…

Je slaat verrast een zonsopkomst gade boven een vlakke en diep blauwe zee, je geniet van zo'n prachtige aubade en die muzikale stilte, sleept je mee. Niets van dat feest is mij teloor gegaan en dat bracht bij mij heel wat teweeg, de horizon leek volop in brand te staan terwijl de zon dit hellevuur langzaam ontsteeg. Totaal door dit schouwspel…