Alle inzendingen over natuur

zij vertelt mij alle dagen in jubelen en klagen haar wederwaardigheden wij delen het verleden altijd op pad naar iedere uithoek of hooggelegen oord overal wordt zij gehoord stuwt met vaste hand haar bagage vliegensvlug over zee en land barrières kent zij niet geniet soms even in de luwte van mijn tuin dwarrelt wat met bladeren ritselt…

een blik naar buiten we zien hoe de avond zich langzaam ontvouwt lente regen zo zacht zo mild… we omhelzen de komst van de nacht (en elkaar) fluisteren dingen in elkaars oor die bij aanvang van de ochtendstond alleen wij beide zullen weten met op de achtergrond altijd Fairouz www.fairouz17.123website.nl…

een verre donderslag terwijl thee onverklaarbaar uit de glaasjes spat verschrikte kindergezichten die angstig kijken bij het volgende weerlichten een kleine scene in een handomdraai geschapen vlak voor het gaan slapen pas veel later keert de rust weer terug als de emoties zijn gesust toch blijft die donderslag een leven lang verbonden…

grijsgroen antwoordt zee haar golven slaan kapot in een aanhoudend ja en nee wind geeft ook geen krimp waait langs de kust in een strakke lange zucht opening komt eindelijk van boven wolken gaan de zon gedogen zijn oplossende vermogen breekt de lucht en brengt de zomer op het strand weer terug…

In de tuin is onze verhouding begonnen aarzelend zat hij naast mijn voet zijn vertrouwen had ik snel gewonnen iedere dag kijkt hij wat ik doe Hij huppelt zo naar binnen kijkt even om de hoek dit heet toch beminnen als je elkaar steeds opzoekt? Op frêle pootjes tippelt hij rond het roodborstje kwiek en teer hij maakt het nu wel erg bont…

de tekenen liegen niet uitbundig klinkt het zomerlied maar in refreinen worden dartels van vlinders al kleiner vervangt de kleur van vrucht het fraai lokkend bloemblad in zijn zucht tot rijping door de nog warme lucht licht buigend wuift de oogst haar groene zwaai wordt geler door de wind die drogend minder weerstand vindt het zondoorstoofde…

heb de koelte van het bos gezocht open plekken gemeden daar brandt zon vrijwel loodrecht haar hitte naar beneden grote kronen filteren licht met lage struiken in het zicht zij houden koelte vast met hun lichtgroene bladerpracht stilte schemert tussen smalle banen zon schaduw danst vertraagd rondom…

de oude kastanje raakt steeds meer vermolmd nóg waakt hij over huis en hof met breed gespreide armen naast hem in de houtwal groeit een zoon voorspoedig in het voorjaar tooien beide zich met witte kaarsen ik hoor zijn langzaam sterven nóg staat hij ferm en fier…

ik schilder in mijn hoofd het erf van mijn ouderhuis een rechthoekig veldje gras met afgemeten rode rozenperk de strook aarde met geurende floxen en dikke dotters om mij daarin nog eens te kunnen verliezen…

zacht vlaagt een eerste koele wind langs de verdroogde haag het donker stapelt zich ontlaadt in felle bliksemflits nog is het drukkend stil de laatste vogels vluchten met een verbaasde gil dan opent hemel in opkomend suizen haar grootste sluizen het begeleidend gedonder overstemt al snel dit regenwonder waar het droge land…

de populieren zenden lange ruisende seinen berichten over lijnen die ik kan horen maar de betekenis van de ver geschreven muziek moet me ontgaan rijen hoge koren over de hemelbaan het zijn serene vissen druipend groenwater klissen zuchten spiralen naar houvast dwalen opgeschoren hagen tuinen van sierlijke pluimen een bewegend…

Een grijs wolkendek boven een verlaten landschap omgeven door sloten vol kroos. En aan weerskanten rietstengels, sommigen gebroken. Op een waterlelie zit een kikker in alle rust en een reiger vliegt op zich van de kille leegte bewust. In een weiland koeien die hem na staren. Terwijl in de verte een boer zojuist met zijn hond in een praam…

Twee vlinders smetteloos wit, dansen door mijn tuin rond en rond, cirkelen zij om elkaar heen. Ik zit hier stil alleen sla hen gade en observeer en bezweer zonder vergis dat dit het leven is " flowen", is al wat er is. Na deze dans, vliegen zij weer heen ieder, voor zich, opnieuw alleen.…

Zij bestaat op gratie van... Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon. Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor. Als…

Jij bent mijn schaduw. Mijn smaakversterker. Mijn eeuwige tenor. Jouw glinstering. Schittert als oase. Mijn eeuwige metafoor. Door dik en dun. Waar wegen scheiden. Besta ik door jou. Laag in het gras. Verkoeld mijn geest. Verfrist door ochtenddauw. Door jouw stilte. Door jouw bezieling. Leef ik mee. Het is een berusting.…

ik loop van boom naar boom cirkels uit mijn groene droom voel hun verbondenheid in ondergronds netwerken de kroon heeft hemel in bereik met zonne-energie groeien zij harmonieus tot bos er is plaats voor struik en mos zij geven terug wat wij gedachteloos verkwisten hun dood zal ons ooit kisten…

milde avondzon op de bosvijver een waas van zaden en stof stilte tussen zomergroen waterjuffer rust op blad Tanka…

zachte zomerbries tussen raam en kozijn wiegt versleten spinrag…

Oceaan blauw. De zoete smaak van tropische vruchten. Een kalmerend gevoel tussen oranje en blauwen luchten. Avond rood. De eindeloze horizon in vuur en vlam. Dat uniek gevoel bewaakt mijn fundamentele dam. De smaak van kokos. Herinnerd aan het gezang van de nachtegaal. Wanneer de dag maalt hebben we elkaar altijd nog digitaal. Oceaan…

voel hoe warme wind het leven doet exploderen met snelgroei zonder vruchten onder wolkeloze luchten in verschraling door hete ademhaling die verschroeiend langs rotsen tocht het eens zo vruchtbaar land is uitgedroogd en weggewaaid kaalslag heeft een prijs vernietiging van leven is ook voor ons einde reis…

Alles is vergankelijk ook mijn droomplek De natuur gaat zijn gang, doet zijn plicht Leven en de dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden Dat is een waarheid die niet te onderbreken valt Gelukkig ook maar Dag droomplek... PLOF! (zie ook mijn Hartenkreet nr: 41806)…

onverstoorbaar tegen blauwe lucht recht de meeuw zijn rug en slaat in regelmaat de vleugels uit op warm zand krioelt de mierenhoop geeft winters wit met mate bloot en smeert tegen verschraling in herhaling kuiven golven wit van rollers in de branding bij een door wind gestuurde landing zon en zee een meeuw en blauwe lucht ingrediënten…

Het gezicht van jouw bevrijding. Is denkbeeldig geïllustreerd. Jouw silhouet tegen het zonlicht. Het gezicht is jouw bevrijding. Je bent donker uitgedrukt. Met fijne contouren van je gezicht. Het gezicht is jouw bevrijding. Zacht van aandachtige aanraking Zoals een vlinder haar bloem bestuift. Het gezicht van jouw bevrijding. In een…

zacht koelt zee in rode tinten de zonsondergang weerkaatsen hogere sferen hoe kou zijn warmte neemt in diepe duisternis blijft toch het noorderlicht zijn fraaiste straling geven…

Ik geniet van je woorden, je lijvige bestaan mijn vingers betreden je broze huid mijn aandacht kriebelt je wezen mijn adem blaast als de wind ik voel haast je knisperend blad zuchten oude tijden herleven de regen tikt een oerdans de aarde omarmt onze voeten ik voel me even verbonden met de wijzen van de wereld.…

Dampen die gretig Hun weg naar boven Vinden, walmen die Het zicht zo waar Beletten in het Drukke spitsverkeer Van deze zon-gegoten Morgen, en de roek Die zich van dit Alles dat wel waanzin Lijkt niets lijkt aan Te trekken - zij trappelt Geduldig op de groene Aarde van de verkeersheuvel Die ondanks alles een Prieel lijkt…

Ik zie naar buiten En ontmoet op het raam Nog zweetdruppels Van de eendaagse hittegolf Ze gedragen zich monogaam Verspreiden zich over het glas, Wensen zich niet aan te sluiten Allee, roept het gras Het is zomer, dat komt ons In stromen beter te pas…

'k Zat bij nen boom te lezen, al in mijnen brevier; de zunne kwam gerezen, gelijk een kole vier; de blijde vogels dronken de dreupels van de mei, de morgenperelen blonken en brandden in de wei, lijk vier: 'k zat bij nen boom te lezen, al in mijnen brevier. 1859-60…

ik wil de zon begroeten, want de kilte zit nog steeds in mijn kleren de wereld een half kleurloos geheel de zomer het nestelt niet het is moeilijk, moeilijk haar aan te raken ik zie er zelfs scheel van en verlies mij in deze muizenissen van jaargetijden die niet meer gelijk lopen…

Een hommel tikt zachtjes tegen het raam. Ik bewonder zijn vlucht, zijn hommelig wezen. Zijn zoete zinnen de beleefde brom voelbaar tot aan je tenen. Ik gooi de deur wijd open en laat de hemel binnen.…