Alle inzendingen over filosofie

de schemering oogverblindend is vaak de waarheid doofstom, tot dromen toe bereid hoeveel huizen zijn er al ingestort eer de oerschreeuw werd gehoord de dageraad pak wat stenen van het grindpad in niet verklaarbare vormen gevat een wereld op zich met vele kanten net als ik of mijn hoogbejaarde tante…

Als niks, niets is en we kijken niet verder, zullen we nooit onze blik verruimen, dus laat niets altijd 't voordeel van de twijfel!…

Prijs hen de hemel in maar doe dit tijdens leven zodat ze weten, dat men daar een plekje heeft te vergeven.…

Geboren worden, ongevraagd bestaan maar met een oproep om te leven; soms vol verrukking, ooit van pijn vergaan, de zin begrijpen, zien – soms even. Vol aarzeling en vragen, levenslang ’t geheim vermoeden, zingend zoeken en voor de avond en de nacht weer bang. Is er dan wijsheid in de boeken? Is er een antwoord dat voorgoed volstaat of…

de mens leeft in geleende tijd die terug moet naar de eeuwigheid zonder een spoor van enig belang achter te laten…

Kind ernstig ziek. Niets meer een probleem focus op wat belangrijk is. Ik loop op rechte paden, niets leidt mij af. Ik weet, mijn kind is ziek, Maar 'k heb vertrouwen en richting. Als het echt nodig is Wonderbaarlijke rust, van weten wat belangrijk is, en wat niet. Ik ga op een pad, naar een bestemming, zonder gids, maar met…

Iets moois natuurlijk is geluk het raakt je en je hecht eraan maar wordt ook kwalijk genomen het geluk is immers gewetenloos Gelukkig gaat het geluk ervandoor als een nest jonge koolmezen in mei want wat blijft over van een mens zonder zijn zeurend schuldgevoel…

Stel je eens voor dat er geen hemel is het is gemakkelijk als je het probeert geen hel beneden ons boven ons alleen maar lucht stel je eens voor dat alle mensen leven voor vandaag. Stel je voor dat er geen landen zijn het is niet moeilijk te doen niets om voor de doden of te sterven en geen godsdienst ook stel je eens voor dat alle mensen…

in mijn droom vloeit tijd over mijn kussen het druppelt warm over de rand de klok wijst nog maar vier wijl het seconden lekt in de straling van vormen en in de cohesie van lichtgeraakt laat het zich langzaam uit mijn geheugen stromen terwijl mijn oog waakt en speurt in eeuwigheid van ruimte…

Seconden verstrijken minuten gaan voorbij uren kun je kijken met je handen in je zij dagen kun je wachten weken duren ‘n eeuwigheid kwartalen in gedachten al jaren geen benul van tijd momenten van bezinning kwartiertjes van rust pauzes vol beminning in ’t vroege uur gekust vervlogen tijden dat is verleden toekomst vermijden leef…

Ik loop door het bos. De wind ruist door de bomen die staan in een dichte rij te dromen. 'k Ga er stil aan voorbij en luister naar hun gefluister. De bladeren ritselen. Ik wou dat ik ze kon verstaan. Maar kan er toch alleen maar naar gissen. Misschien zijn't verhalen van hun belevenissen.…

Schrijf wat ik niet kan eten, kan bezitten, niet kan schilderen schrijf wat niet stil blijft staan, schrijf wat ik niet kan kweken, niet kan vangen, niet kan vergeten schrijf wat niet te raden is, begrijpen om zelf maar te weten, schrijf over wat ik niet omhelzen kon, verwennen of verwijten, schrijf over verwildering, betreuren van herinneringen…

Het stormt in de schaduwrijke nacht ik bezoek een joods kerkhof; sterren en stenen dit is mijn droomachtige dronken wat dan ook werkelijkheid en ik denk: te weinig plaats voor zoveel joden ook al zijn ze dood ------------------------------- uit: 'Passionate' jrg. 6, 1999…

Nee Ik zoek je toch niet op Hoezo dan zoek je mij op Ik drink geen koffie Dus die staat niet voor je klaar Nee Meestal wanneer ik op bezoek kom Breng ik een bosje bloemen Of kom ik met iets lekkers Maar jij geeft niet zo'n gebaar Nee Je komt Meestal onverwachts Je brengt al je zorgen en je ongeluk Blijft nooit al te lang…

Vroeger is een huis waar ik later wakker wordt gefilterd zonlicht laat kleine stofjes dansen in kleuren van glas... en ik voel mij weer thuis een zachte bries van herinnering blaast nieuw leven in de leegte waar ik woorden vind uit de tijd van het kind in de tuin... op het zuiden strooi ik ze uit op de wind een…

wie ben ik - is de vraag die hopeloos mijn buik bevolkt navel-diep daal ik af naar die plek aan het water waar mijn bron ontspringt het rijk van genoeg en vervulling daar waar ik mij verloren heb roep ik mij terug fluisterend waaieren lichtgroene bladeren in kronen van zacht wiegende bomen mijn naam die ontspringt uit de diepte en…

Ik vlucht in stroken lucht omdat ik even niet wil dat men mij ziet met tranen op en zonder lach. Ik vlucht in iets maar niet voor niets ik laat een ander in waarde en schep een lach al is het niet op het gezicht maar wel in het hart het is het waard ook voor mij. Ik vlucht in iets maar niet voor niets.…

gelijk een beeld reeds aanwezig in gesteente wacht een tekst op verwoording van wat al is…

het heden vergeet het verleden dat over de toekomst fantaseert morgen is het leed de grap van gisteren als het vandaag niet meer deert altijd die kreet die nooit heeft geroepen dat de dood niet meer keert…

Wat is er nu zo geniaal, Aan de uitvinding van de liniaal. Je kunt, zonder je te vermoeien een rechte lijn niet verknoeien. Voor lijntrekkers daarom ideaal.…

een tijger ontploft in mijn hoofd klauwen grauwen in het denken katrollen worden aangetrokken hersenspinsels rafelen uiteen wilde spinazie wordt geserveerd met dwarsgebakken frietknispers het vuur brandt eeuwenlang in het zwartgeblakerd fornuis knekels en schedels glanzen op het vierkante aanrechtkastje de tijd verpulvert mensenlevens…

Vervlochten drijft de enkeling, tussen uitbundige bladeren van wit op ruime afstand, de schrijver... zit hij diep vervlochten in gedachten weet plaatselijk uitbundigheid met de andere heesters te mengen woorden in exotische kleuren, slingerend aan mythevolle gedachtelianen, want de kunst van schrijven is rijk talrijk en sierlijk doorgesneden…

Alléén in geest is weinig gegeven wat bij géén wezen lukt, blijft maar even, onbeschrijfelijk rukt de smart aan tintelend vel, de essentie van verliefdheid, aangeboren, tussen heelal en de hel, zit veelal tussen beide oren, paradigma om bij de soort te overleven, wat ziel en lijf niet scheidt, meer kon Descartes ons…

Ik heb wel eens vragen En ik weet zeker dat iedereen ze heeft Er zijn wel eens dagen Dat je alles opnieuw beleeft Je hebt me nooit overal antwoord op gegeven Gelukkig verwacht je dat ook niet van mij Want al zou je alles voor een tweede keer beleven Schiet de dag en haar waarheid wederom zo aan ons voorbij…

Uiteindelijk raak ik verzeild in afgesloten kamers, door zinnen, stuwing van het bloed door aderen waarin het hart te groot de geest te nauw, ritme van zin en woord verstijfd in mijn roman, de plaats verkrampt in grijs en groen, in tijd niets meer vernomen, het laten een constante druk van wurging als ik binnen kom, tussen aarden…

alles kunnen ze staven maar ik rijd op een vleeshaak kauw klaver en mompel 'Bewonder de lucide boreling die zich met diatonische zang ijlings aan de navelstreng verhangt' vergeef mij, Spinoza en Heidegger maar ik hoor liever proza van een wauwelende kasseilegger --------------------------------- uit: 'Stil de grain jaune', 1989.…

Deze edele rotting bereikte het rijke volle veld, rijker als elke andere druiventeelt, voor de wijnbouwers, een behoorlijke zoetheid de brave paarse landelijke schapen wisten het wieden net niet te halen, dankzij het speciaal afwezige microklimaat omdat de wijngids de bevallige concurrentie, de aanwezige schimmel moet laten begaan, persen…

Op de snelweg Waar het rustig rijden is Rijdt achter mij, steeds achter mij Het verleden Op dezelfde afstand Rijdt er voor mij, constant voor mij De toekomst, steeds die toekomst Langs lange vage lijnen Op deze weg Precies er tussenin, Daar rijden wij, steeds wij, Langs bijna voorbije strepen Omdat ik zie Dit kort moment, dit…

Als gevoelstijd bij het verouderen alsmaar sneller gaat, de natuur de innovatie van lijf en geest staakt, ingeschapen jeugd-illusie van een eeuwig leven als een kaars uitgaat, dagen naamloos en gelijk worden, woensdag herkennen aan ‘t lawaai van de afvalbak en zondag aan de grote stilte waarin ik je naam snij, generaties een flikkerend…

Ik ben zwart Zo word ik genoemd Ik ben er trots op Ik zou in geen enkele mogelijkheid bleker willen zijn Wel zou het voor mij zwarter kunnen Ik ben zwart, maar geen neger Zoals jij wit bent, maar geen bleekscheet!…