6316 resultaten.
Kom laat ons gaan
poëzie
4.6 met 5 stemmen
802 Kom, laat ons saam de weg op gaan.
Ik weet een bergbeek en een brug,
Daar vindt het hart zich weer terug.
Men kan er uren blijven staan,
Want niemand zal ons vragen doen.
Daar op de donkere terrassen
Groeit jonge rijst in zilveren plassen,
De wereld is er jong, en groen.
De bergen zijn er donker blauw,
Zo hooggestapeld in hun bouw.…
De zon en mijn balkon
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
362 Zittend op mijn balkon,
gezicht
gericht naar de zon, bedenk ik,
dat waar het allemaal eens begon,
de zon altijd opkwam,
’s avonds ook weer onderging,
om plaats te maken
voor de maan
en sterren.
Zittend op mijn balkon,
gezicht
genietend in de zon,
bedenk ik,
dat ook nu ik moet genieten
van de warmte van de zon,
wetend,…
Oplevende natuur
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
349 Lucht bezwangerd van licht
in stralende ochtendkleuren
waar duister der nacht zwicht
tussen droom en dagelijks gebeuren.
Nevel over vergezicht tot wouden
parelen over velden van smaragd
landerijen die daglicht trouwden
zon als bruid die vriendelijk lacht.
Langzaam tooit zij in bloemgewaad
haar bruidsboeket geurige rozen
terwijl haar bruidegom…
Oergevoel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
393 de zeeën zijn oeroud, en wij mensen,
ach, wij komen en gaan. maar het zout
van onze wateren stroomt in ons bloed,
kalk zit in onze botten.
en,
elke keer als wij op het strand lopen
geven we spontaan toe aan dat
oergevoel, zonder schaamte gooien we
ons schoeisel in de ruimte en ontdoen
ons van de geritste en geknoopte
ballast, rennen…
Spel
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
425 Het zand en de wind wilden wat,
wilden spelen met ‘t water,
de zee spelen met ‘t strand
haar herinnering golvend verinneren,
alles wilde het doen met elkaar:
de wind ‘t verschuiven en stuiven van stuifsel,
de zon achter elk schelpje een schaduw verschijnen,
de keitjes kuilden al kuilend een kuiltje,
de steentjes kiezelden keutels,
’t geweken…
Biggesee (Sauerland)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
315 Biggeseetanka
Grillige inktvis,
de lieflijke Biggesee:
verzwolg hij dorpen?
bood hij de ontheemden troost?
de weemoedigen wortels?…
Strandwandeling
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
436 Wanneer ik de boulevard bereik,
de woelige zee zie,
word ik eindelijk rustig.
Als strandtenten met kreten van eten
achter me,
‘k alleen met de vogels ben,
voel ik me thuis.
Kanten randjes van schuim,
sieren de kust,
zeewier, schelpen, flesjes en blikjes
een armzalige ketting.
Grijs-groen wapperen duinen,
welvend als borsten,…
Feilloos
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
310 ik vang de wind in jouw zeilen
en klim naar boven om
van daar af de wolken te bespelen
van mijlen ver en dan weer dichter
zie ik jou vieren, en overstag
de natuur naar jouw hand zetten
trots kleurt de avond geel…
Als bestonden ze niet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
396 Vaal het late voorjaarslicht
Dat zonder verd're gedachten
Plotsklaps van kleur verschiet
In uitbundige zomerzon -
Waarin alle pijn en verdriet
Onzichtbaar versmelten
Als bestonden ze niet…
De kou
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
328 omarmt mij
hoe lieflijk ook
rillend tot op 't bot
beroert zij mij
jaagt ze me aan
tot dingen
waar ik mezelf
voorheen niet toe
in staat achtte…
lente
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
324 als ’t zonlicht zich weerkaatst
op de bast van de bomen
in meeste wezenlijke manier
van zijn op vlinderjacht gaat
vervliet voor mij de horizon…
Pijnlijk in al zijn schoonheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
338 Ontdaan van overbodig leven
Kaal zo op het eerste oog
Minder dan de helft
Van wat je was
Leven doorbloedt jouw
Ledematen en je mist
Het weggehaalde niet
Pijn die voor nu
Onherstelbaar lijkt
Verwelkomt latere
Schoonheid toegelachen
Door de tijd…
Pijnlijk mooi
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
365 Met een bitse glimlach
Ontdoe ik jou van
Overbodig leven -
Te veel, te groot,
Te langgerekt in
Ruimte gegroeid
Licht ontnemend aan
Mijn horizon
Gevederde vrienden
Vluchten onthutst
En wat overblijft is
Pijnlijk mooi in de zon…
Wandelmeditatie
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
336 Schaduwen van kleine blaad’ren
spelen op straat.
Ze sieren, kleuren de stenen,
vullen het vlakke met diepte.
Vrij fladdert
een vlinder erdoor.
Het riet, dat groeit en dat groeit,
wuift wild en het ruist
tussen vogelgetjilp en gefluit.
De wind waait door
m’n haar.
‘k Hoor mijn adem,
zie mijn stappen in dit spel,
dat nooit stilstaat,
dat…
Ik heb
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
370 de wind ten huwelijk gevraagd
opdat hij mij altijd strelen zal
de maan als getuige gevraagd
opdat hij mij laten schijnen zal
de regen om hulp gevraagd
om mij te reinigen van mijn zonden
de zon om haar warmte gevraagd
en mij met haar liefde te omarmen
hou me vast…
Voyeur
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
337 Een koepel stralen schijnt de late zon.
Op ‘t IJsselmeer ligt een gouden streep,
't verguldt een overstekend bootje.
Gewillig wiegelen kleurtjes water
in en uit elkaar,
alleen zacht klotsen.
Een sliert aalscholvers slingert
boven een horizon van nevel.
Een gat in de wolken lijkt een blauw meer,
omringd door fjorden.
Warme lucht dekt ons…
Web
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
332 Het wonder van webben,
wirwar van draden
van druppels
van werk en van weven
in bos op de paden,
in de tuin,
in je leven,
behoedzaam gesponnen
de parels gewonnen,
in de morgen, een uurtje,
onvermoeibaar,
de spin en haar rag,
zo fijn en zo teer,
trilt in de wind
wiegt heen en weer,
de dag die begint
met een lach
dank dat dit mag
en ‘…
Kriebels in het hart
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
399 trompettengele bloemen
omringen de wortels
van uitlopende kruinen
voorjaarsklokjes tonen
een bodem van klanken
het eerste lentelied
kriebels in het hart
voeten maken huppelpasjes
gelijk de lammetjes
zo klein nabij de ooien
de tedere beschermelingen
voor de nog zo frisse wind
een fris groen takje
heeft zich verknocht
aan een oude…
Natuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
419 De natuur
zou moeten zijn
een oase
van rust en stilte
schoonheid, reinheid
zachte geluiden
van vogels en krekels
groen, kleuren
van planten en bloemen
Alleen
de mens
hij weet geen
raad meer
denkt niet meer
leeft voor zichzelf
laat de natuur
langzaam
verdwijnen
totdat hij ook zelf
er aan ten onder gaat…
Bomen, Oostvaardersplassen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
325 Wild vrat aan basten, aan hun huid,
niet langer vol te houden was het voor de bomen.
In wind hoord’ ‘k hun krakende geluid.
Ik zag er eentje knielen,
ja zelfs bomen, als nederige zielen.
Ze braken in de storm tot stompen met relief, waar,
uitvergroot,
de splinters, flinters hout ruig berglandschap verwerden
met steile diepten en geheimen.…
ik zie de zee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
501 ik zie het beven van de zee
in de branding van eb en vloed
krachtig afgescheiden
pijnlijk verlangen
in stilte weggevloeid
ik zie het nemen van de zee
in een onstuimige stroom
het strand is weer klem gezet
piekeren in slapeloosheid
een machteloos verzet
ik zie het geven van de zee
als zandloper langs het water
de jutter zwerft nog rond…
Het voorjaar
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
487 Het komt dus toch, ik zie de lucht al kleuren
met tere tinten uit een droom ontwaakt.
Heel binnenkort gaan weer de bloemen geuren
en zoveel dat ons koude hart weer raakt
zal gauw verschijnen in de ochtenduren;
ik kan het wachten nu haast niet meer aan.
De lente met haar licht zal weerom duren
tot alle bloesems langzaam zijn vergaan.
De mensen…
t Winterkoninkje
netgedicht
3.7 met 6 stemmen
477 in de vroege ochtend
kwam hij mij vertellen
dat de zon was opgekomen
of ik nu eindelijk
mijn gordijnen ging openen
en wilde ontwaken uit mijn dromen
zodra het voorjaar daar was
zou hij 't mij laten weten
(middels 't hoogste lied)
hoe de lente is gekomen…
Zo raar
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
376 Wanneer eindelijk de
zon schijnt
is er niemand die nog moppert,
de kou is vergeten,
maar zodra de zon
achter de wolken verdwijnt
is mopperen weer
het onderwerp van gesprek!…
Symfonisch
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
316 de viool strijkt de narcis glad
in zes richtingen, terwijl de
trompet trompettert, toch lokt
het de Lente niet uit haar schulp
zij houdt zich verborgen achter
een kwintet van wolken, al laat zij
sneeuwvlokken dansend
op de aarde neervlijen
of heeft zij wellicht 'n pact gesloten
met koning winter die haar in 'n
wurggreep houdt tot zij…
Zichtbare ijsvogel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
401 Bomen rijpen. Met op de
takken een laagje ijs
Sneeuw dwarrelt of
valt met vaart naar
benee
De ijsvogel is zichtbaar
Voelt onraad en vliegt weg
De sneeuw knispert
Onder onze passen
't Is stil in 't wit en het blijft
gestaag, zeker vallen
Onze schoenen
vormen een spoor
Ga mee…
Luchtacrobatiek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
267 (voor Rimmer)
Een wolk spreeuwen
als een grote, enorm
wendbare golf die klotst en
deint aan het gewelf
~~ ~~ ~~
Op de grens van
dag en avond, worden
blauwzwarte besjes van de
Kornoelje verteerd
~~ ~~ ~~
Met z'n allen
één, scherend door de lucht
Een zeer artistiek schouwspel
van bovenste plank
~~ ~~ ~~
Na het struinen…
Zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
313 Vandaag voel ik me als de zee
ruim schuim
vol wit
vol water
de lucht vol licht
vrij vergezicht
de wereld is
voor later.…
Craquelé-slib
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
327 Bovenop een hoge berg
bivakkeerde ik als sneeuw
Langzaam maar zeker stroomde ik
als water op weg naar de zee
In grote hoeveelheden
door lange, diepe bedding
slijt en rond ik vele stenen
water van armen slok ik op
Craquelé-slib als in kunst
nadat water in massa verdween
door laagte getrokken, op weg
Immer. In zomerse hitte
Lijd en leid…
magnolia en oleander
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
402 magnolia en oleander
wees schrander
en
verander
nooit van naam
bid om blauwe luchten
als u bloeit…