Alle inzendingen over biologie

Een wijle was zij uit het zicht verdwenen Mijn lichtgewicht, mijn transparant insect Vliesvleugelige hymen-optera Mijn glanzende conura montezuma Familie van de bronsgekleurde wesp Chalcidiae, met lange smalle tenen De montezumakwartel cyrtonyx Schijnt laatstelijk gespot, van heind en ver Gevlogen van de kust van Florida Familie der odontophoridae…

Je bent zo mooi Odonata Je zwarte kaarsrechte ranke lijfje gespikkeld en gestreept en om het uiteinde van je staart siert jou de blauwe band en dan die doorzichtige vleugels weefsel van flinterdunne kristallen draden waar de zon doorheen schijnt in een kader had ik je willen vangen met maagdelijk witte bloempjes zodat je onderdeel zou…

Waar vindt u ze nog in leven ? Mannen, die sigaren roken. Vrienden, die koffie drinken. Mannen, die dichters lezen. Het liefst van al, alleen. Hij, die nu Ed. Hoornik leest. Over Het Menselijk Bestaan. Waar zijn ze toch gebleven ? Vrouwen die van liefde spreken. Godinnen die nog goden zoeken. En samen moedig angst verslaan.…

Een onschuldige mug, die ik zojuist geslagen heb, bezorgt me schuldgevoelens. Bloed op de muur bewijst, dat ze me wèl gestoken had, maar haar schuld was dat niet. Door mijn opzettelijke toedoen, kan ze geen eitjes meer leggen. Mijn bloed is onontbeerlijk zoet. Ze is nu dood maar leeft nog. Voor straf geeft ze me jeuk. Slaap kan ik niet…

Mensen zijn geboren biologen, die lezen kunnen en schrijven. Velen worden autobiograaf. We leven ons leven samen, totdat er iets hapert. Natuurlijk zijn ook artsen biologen, die moedig hebben dóórgeleerd. Ze laten zien wat gaat haperen, wanneer we onnatuurlijk leven. Artsen helpen kundig herstellen, wat levensvreemde biologen, onmogelijk…

Het landschap mag leven Verscheidenheid gegeven In context van meer dan louter groen Bloemrijk fatsoen Bloemenzeeën Volop reeën Orchideeën In zeeën Het gevoel verblijdt Met veel bloemen tussen gras verspreid Volop zoemende bijen Het maakt vlinders blijer…

Durf ik door te dringen, voorbij onzinnig denken? Durf ik terug te keren, naar vanwaar ik kwam? Durf ik dwars op te stijgen, door al mijn angsten heen? Dwars door mijn vage vuren. tot waar illusies reiken. Durf ik samen te voelen. Durf ik alleen te gaan? Durf ik eenzaam in te zien, dat dood niet ons einde is? Dat sterven geen doel is…

De mensheid heeft epochen zitten suffen, En rommelde in feite maar wat aan, Hoe kan het al die tijd zijn goed gegaan, Met die gezonde zieken vóór het puffen? Nee, nú schijnt men dan eindelijk te weten, Wat zwangeren verantwoord kunnen eten.…

In een café aan de bar zit een dar te nippen aan een honinglikeur steels kijkend naar een muurbloem niet geheel onschuldig zijn gedachten gevuld met bijbedoelingen…

De vijver waarin ik gisteren viel, omdat het bruggetje glad was, deed de kikkervisjes schrikken. Deed de dichter beseffen, dat hij ooit als foetus, een kikkervisje was. Ik schrok en kroop aan land, omdat ik heel lang geleden, mijn kieuwen had verloren. Geen koudbloedige kikker, maar wijs geworden was. De visjes bleven in de koude vijver…

Langs de schaduwkant Aan een waterrand Bij een bosperceel Soms heel weinig dan weer veel Bosanemoon In een voorjaarsdroom Blaadjes hartvormig en knuffelzijdezacht Alsof de lente naar je lacht Genoegzaam snuffelend onder beukenbomen Waar doorgaans weinig zon kan komen Jouw verschijning zal in humuslagen gloriëren Totdat de boomblaadjes…

Mensen kunnen vliegen als vogels. Sterker nog, we kunnen dat beter, dan vogels dat doen. Heden vliegen we overal naar toe. Ja, we hebben veel in onze Mars. Boven Mars vliegen we rondjes. Mariniers dragen vliegkostuums. Zo vliegen ze naar schepen toe. Veren hebben ze niet nodig. Behalve, in hun kont. Vogels kunnen niet denken. Dat denken…

Grootheden van zeer klein kaliber: flits van de kantjil als de wind zo gejaagd. De zwarte panter gaapt zijn kort bestek van messen bloot, alsof natuurlijke dood niet allang was bedacht. Ik sta als Orpheus voor de nacht, een schim, kantjil in een panterpupil. --------------------------- uit: 'Thule', 1991.…

Bomensen zijn. Sterker worden. Zon aanbidden. Stormen doorstaan. Moedig verder gaan.…

de letterzetter drukte zijn stempel op de stam nieuwsgierig vroeg ik me af wat de tekst zou kunnen zijn en ging op zoek naar een vertaler maar helaas ik vond er geen doch blijft het gissen voor elkeen…

Leven, zoals oude bomen groeien. Diep wortelen in voedende grond. Getuige worden, zoals uilen leven. Domweg ritselen in de stilte, zoals bomen in parken doen. Slimweg gelukkig worden, samen met jonge blaadjes, in het groen.…

Een hiërarchie kenmerkt, de structuur van bomen. Wortels met een stam. Een stam met takken. Takken met bladeren, die mensen zijn. Een hier-archie kenmerkt, de wijsheid van planten. Wijsheid die ons leert, dat mensen bomen zijn, die standvastig staan, in een tijdloos NU. HIER-archie ontstaat, waar stormen razen. Waar bomen krommen.…

NUdisten zijn medemensen, die ook mededieren zijn. Dieren die heerlijk leven, in het NU. Ze durven zichzelf helemaal, in vacht of goed aangekleed, zonder valse schaamte, bloot te geven.…

Tussen alles en bijna niets, in badkuipen en in oceanen, zwemmen vissen. Vissen die niet gezond zijn, gaan drijven op hun rug. Zijn, op sterven na, dood. De dichter ligt lekker in zijn bad, draait de kraan nog verder open. Het water stijgt tot aan de rand. De dichter verandert in een vis, die heerlijk schrijven mag. Vissen worden meestal…

Vogel op de grond De plek waar hij niet wezen moet Hoort in de lucht te vliegen Zachtjes wiegen op de wind Nu ligt hij dood te zijn. Gevallen in de klauwen van een kat? Of was hij soms het vliegen zat?…

Huidmond gesloten Ademt niet mee met het seizoen Valt eerloos op de grond Laat eerder los dan was voorzien…

nu zelfs de vos een mondkap draagt geen konijn zich dichterbij dan anderhalve meter waagt reeën alleen op stille uren naast de struiken staan vleermuizen in quarantaine zijn gegaan vieren alleen de vogels nog feest grote spreeuwenzwermen vallen op de struiken aan dichtbijeen zodat de slechtvalk er geen kan slaan lang is het buiten niet zo…

Onder de waterspiegel krioelt een gehorzel en ik knijp het uit mijn net marsmannetjes en bloedzuigers geeuwen plakkerig in de mazen en ik zie zoals een eikel uit de voorhuid glijdt zo ontbloten zij stekels en zuigers en de tandwielen die hen aandrijven aquatische insecten priemen een plekje in mijn weekdier van een hart…

met zijn alziend oog vliegt niet hoog trage vleugelslag ziet nacht en dag wat zich verroert jaagt het, voert zijn uilskuikens die zitten best in dat kunstnest wat de mensen hebben opgehangen. Ransuil spiedt en hij ziet kabouters overleggen zittend op hun paddenstoel en ze zeggen een heleboel in het bos hebben ze gezien hoe mensen…

Een panda is een luie loser. Knaagdieren zijn winners. En wat is de mens? Mensen hebben wijze psychiaters nodig om rechtop te kunnen blijven staan. Vooral wie er een zwaar hoofd in hebben. De dichter is zojuist door zijn rug gegaan en kan alleen nog liggend dichten.…

Herfst komt eraan kleurige bloemen staan kijken mij wanhopig aan op het punt te verwelken zie je mij niet staan trek ik je niet aan met mijn lonkende ogen kijk ik elke dag je aan die maar niet vermogen je uit het lood te slaan. Het is haast gedaan je laatste kans de tijd van gaan kom wees die vlinder die ik betover met mijn ogen verover…

Spinnen kunnen bruggen slaan. Tot wel vijfentwintig meter lang. Ze lopen over sterke zijden draden. Wij mensen zijn daartoe niet in staat. Wij zijn weer goed in hoge muren bouwen. Ook kunnen we virtuele webben maken. Mensen laten de mensheid hangen. Aan een zwakke zijden draad.…

Mijn, leeft binnen ons lichaam, dat we vandaag bewonen. Uw, is alles wat buiten bestaat. Is heel en samen, is heel en al, waarmee we verbonden zijn. Niet mijn maar uw wil geschiede, is vertrouwen en liefde schenken. Mijn wil is vol vertrouwen geven. Mijn wil is willen blijven leven. Voorbij de zogenaamde dood, kunnen we weer alles worden…

Het is bijna niet te geloven maar toch is het waar. Wat eens een appelpitje was werd een bloeiende appelaar. Een appelaar voedt appels die we achteloos consumeren. Zo gaat dat ook met perelaers. Ook peren zijn niet te geloven. Toch zijn peren wonderwaar.…

de dikke eik aan de Dikke Eikweg Ellersinghuizen is weg in de 17de eeuw gepoot werd hij zo groot dat 4 man armen gespreid hem konden omvatten zo wijd maar hij ging dood is in 1975 gekapt dan toch maar de grens over in Heede, daar aan de Hauptstrasse staat een linde van 1000 jaar die je met 4 man lang niet omvatten kan die fier overeind…