Alle inzendingen over heelal

Ze hangt daar hoog, van zilver zacht, een spiegel in de donk’re nacht. Ze waakt terwijl de wereld slaapt, haar glimlach aan de hemel straalt. Ze kust de zee, de wolk, het gras, en maakt van schaduw stille was. Een droom zo puur, een licht zo klaar — de nacht lijkt minder eenzaam daar. De wereld houdt haar adem in, de wind beweegt op teugen…

Een fluistering door ’t tijdloos dal, waar sterren dromen, traag en oud, ontvouwt zich zacht een heilig tal — een oorlog zonder schreeuw, zo koud. De nevel ademt zilverlicht, de leegte zingt haar eigen naam, een schaduw danst, een god herlicht, in stilte gloeit het oerbestaan. Geen mens, geen macht, geen laatste kruin, weet wat die nacht…

Zij razen door de nacht, Hun luister wordt verbrijzeld In het draadkruis van de goden. Nog een wende En het is gedaan. Zullen zij lachen, Huilen op de wind. Bomen zien, en vogels, Vissen in het water. En boven hen ontwaren Een verre zee van licht.…

Twee zielen zweven, gewichtloos en vrij, lichamen dansen het kosmische nabij. Geen boven, geen onder, alleen sterrenlicht, hun omhelzing zweeft als een oneindig gedicht. Adem verstilt in de stilte van ’t heelal, een kus echoot zacht door de ruimtehal. Geen zwaartekracht, geen tijd, geen vlucht— Maar liefde die vliegt als een vluggertje...…

ik kijk dan maar naar de Poolster de kop van de Kleine Beer die zit op de Draak kronkelend tussen hem en de grote broer de kop van de Draak wijst wijs de weg naar de heldere kern van de Lier aan het zwerk waarlangs de Zwaan haar kruis plant in het puntige Vosje de Hagedis links van het kruis kronkelt onder Cerpheus’ huis waar de W…

Wij wereldwijze universumpiloten meanderpoëten aardhommels en -kloten oxygeen- en water- afhankelijke zeloten mogen de Helleense goden in de hemel danken dat Cerpheus' dochter Andromeda bleef leven op wolk nummer negen in hemel zeven zo konden Da Vinci en Galileï hun Icarusachtige Daedalusvondsten als Wedergeboorten etaleren…

De tijd glijdt zacht als stromend licht, een fluistering die nooit wil stollen. De uren rollen, dalen, tollen, maar vinden steeds hun eigen zicht. De ruimte spreidt zich wijd en vrij, een doek beschilderd met miljoenen dromen. De sterren komen, de sterren stromen, En zingen traag een eeuwig wij. Daar waar tijd de ruimte raakt, ontstaat…

Er is een hemel en een hel, de rolkans van een teerlingsmete. Ik die mijn leven heb gemeten, zijn diepte hoogte lengte breedte, zijn zorg, zijn dagelijks gekwel, niets weet ik dan wat ik geweten altijd en 'k weet het al te wel: er is een hemel en een hel, de rolkans van een teerlingsmete. Al kan ik het een uur vergeten bij haar zachte…

Vannacht keek het oog van de zilveren god helder en fier in het donkere zwerk naar ruimteschip aarde, de blauwe planeet nu eens door Helios' stralen beschenen dan weer door omwenteling in het duister waar James levenslang heeft gekregen Een eerbetoon van de god van de Kosmos aan Lovell die oud als Methusalem werd reiziger die…

Melkweg in de lucht stil glijdt het licht door de tijd geen begin of eind Onder sterrenboog vraag ik niets en krijg alles een adem lang licht Liggend op mijn rug, gedragen door de draaiende aarde, strekt zich boven mij een rivier van glans — een boog van sterren, eeuwen onderweg, stil en helder, als een belofte die ons teder omarmt.…

de sterren kunnen zomaar verschijnen als samengebalde tegenkrachten kiezen voor stinkende wonden en dode woorden tegen die wervelwinden aan duivelse wraak spreidt Hydra haar negen bekken wijd open om de bevuilde luchten definitief te slopen zij hoeven niet te lopen naar de maan als zij door mij geholpen gaan worden zullen zij sneller dan…

Soms heeft een afbeelding bij een gedicht nog voor het verschijnen van luchtfenomenen - een aardbeienmaan aan het nachtfirmament door zonen der zon in de verte beschenen - haast een voorspellende magische waarde Vannacht schreef in donkeroranje tint een aardbeienmaan een baan om de aarde in het zwart van de inkt van…

de machtige Regennacht is één groot Zwart Gat waarin ‘t Zijn wellicht de Singulariteit omvat ’t ultieme Middelpunt waar alles samenkomt maar Niks waarneembaar is rondom de Horizon de onbeantwoordbare Vraag van ’t Licht dat niet wederkeert als ’n fysisch Fenomeen de Regen verdwijnt als ‘n Hand draait en de Ogen besluiten ’…

luchtrimpelingen in de ruimtetijd komen en gaan als vorm zonder inhoud bewegende tekens van leven als quarks en microben en plankton in diepzee doch wat is de reden van hun bestaan in de oneindigheid van ruimtetijd miljoenen melkwegen stelsels van sterren op lichtjaren afstand komen en gaan materie verdwijnt en verspilt…

De dames werden in de lucht geschoten, In een raket die op een dildo leek, Ook wie met stijve nek naar boven keek, Heeft volop van die ruimtevlucht genoten. Ze schreeuwden alle zes, zo hard ze konden, Toen daar de zero G-spot werd gevonden.…

Niets ontstaat uit niets. Daarom bestaat niets altijd als niets. In niets kan ook niets wezen. En toch... is leven ontstaan. Uit niets? Dus … er moet altijd iets zijn geweest. Maar... wat?…

en jij bent de nacht de rust der stille straten door het leven zo wij waden ogen gekleurd als Andromeda sterren twinkelend en vragend antwoorden die ik adem dansend op het ritme van bestaan jij bent het licht van mijn maan de stilte in de nacht…

Ster van de avond liefde straalt in zachte gloed de ziel ontwaakt zacht Hoe uitnodigend en verrijkend het is om Venus waar te nemen als een lichtende ster, waarbij ze in de vroege avondschemering verschijnt en een zachte gloed verspreidt, een gloed die zich mengt met verlangen en schoonheid, onzichtbaar doch voelbaar. Haar licht omhult…

Er hangt iets astronomisch in de lucht wat tussen nebula en cumulus en stratocirrus in gaat radiëren de spanning tussen hemel en de boog van gas en nevel in de atmosfeer zal in 't polaire noorderlicht verdampen het is de derailleur der circonflex die spaceship earth met al z'n kosmonauten koers doet zetten naar het licht der zon…

Het besef hoe groot het heelal is, maakt de mens -- zowel klein als groot.…

Ik ga niet rechtuit, ik ben een stukje van iets -- veel groters dat draait.…

...terwijl alles in het uitspansel doordraait op leven na dood en hoe genaamd (of anoniem) te zelf der tijd overal (op een en dezelfde Google maps coördinaat) en ergens op een niet nader aan te duiden onvindbare plek in de coulissen van het zonbeschenen ondermaanse (somewhere else, aequatoriaal, onder het zenit tussen arcti- en antarctica…

Ze hebben het mis Miss Universe ze zeggen dat jij de mooiste van het hele universum bent althans in 2023 maar daar ben ik het niet mee eens want het universum is groter dan die van nature prachtige aardbol met al die vervloekte gekken die het leefklimaat verpesten het universum kent talloze zonnestelsels en daar leven vast en zeker meerdere…

Hoe wie wat waar en hoe ver ik ook kijk vanaf een duinrand in de woestijn hoe wie wat waar god of joost zeg het maar maar bespaar mij uw luim, god en jij joost, je gein wanneer ik mij tezelfdertijd weer verwonder over jullie extatische woordenbrij weet ik alleen niet hoe ik telkenmale bij het ogensperren naar zon maan…

Gekoloniseerd door de wetenschap Was ooit maan soortement van oefenlab 't Abstracte concept aarde werd plots'ling Door 'n aardopkomst gevisualiseerd Was goed te zien hoe complex en fragiel Ons leven uiteindelijk blijkt te zijn Door dit OVERVIEW EFFECT met als con- clusie dat de mensheid, wij, onz' planeet Moeten beschermen tegen Alles dat…

Ruimtereizigers, planeetforenzen hier een melding, opgepast! De satellietverbinding naar Neptunus is tot nader order afgelast. Ook is er veel vertraging, het devies is mijden dus, want het is weer stapvoets vliegen op de ring van Saturnus Een ruimtetanker is gekanteld vol met zuivel onderweg. De opruimploeg is bezig toch is de melk nog…

ik pluk de sterren van de hemel aai de maan over haar bol vang de schijn van de alles verwarmende zon misschien wou ik dat dit alles in werkelijkheid kon maar zo lang ik het tòch probeer en me daardoor nog realiseer waar alles ooit begon waad ik nog steeds op m’n blote voeten door ons aller levensbron…

Spatten van sterren in de nachtlucht boven mij dromen komen uit Wanneer ik ’s nachts omhoog kijk naar de oneindige hemel, zijn daar wonderlijkste dingen te vinden: de plek waar sterren schitteren tegelijk is er licht te midden van duisternis Stuk voor stuk brengen ze schoonheid in de wereld, en dit op de meest subtiele manieren. Fonkelend…

Stel dat ik buitenaardsen zou ontmoeten, En ik zodoende de verplichting draag Om met een plechtig uitgesproken ‘daag!’ Hen namens heel de mensheid te begroeten? In een gesprek, met handen en voeten, Beantwoord ik geduldig elke vraag, Over de aardkorst en de ozonlaag, Het staatsbestel, de schaarste, schuld en boete. Dan zou ik vragen of bij…

Binnen elk verhaal een nieuw verhaal, zo lijkt het -- heelal te werken.…