Alle inzendingen over moraal

waai jij maar mee met alle winden als jij vindt dat dit moet een eigen mening heb je niet een ander doet het toch nooit goed... kom niet meer met je mooie praatjes ze deugen van geen kant je waait met alle winden mee je lijkt wel figurant... waarom kan jij niet eerlijk zijn zeg het in mijn gezicht en nu moet ik er achter komen dat jij…

Vochtig spreekt hij erbarmelijk een taal van duizend woorden. Zijn ogen staan een beetje scheel en cijfers zijn uit z'n geest verloren. Dom noem ik hem zeer zeker niet. Dat klinkt té onbewimpeld. Een stempel wil ik hem niet geven, ondanks menigeen die al een oordeel hebben geveld. Quasimodo wordt hem nageroepen, iets wat ik nooit zal…

Lichtvoetig dartelt zij, gelijk een vlinder van de één naar de andere man. Niemand die ze hindert, behalve zo nu en dan als blijkt dat de bloem waar zij haar zinnen op gezet had, reeds besproken was…. Dan volgt een vliegpartij die zijn weerga niet kent en gaat zij op zoek naar de volgende vent……

Een vriend wilde een nieuwe auto kopen om bij vrouwen meer in de gaten te lopen Hij zei: met een Z-3 of met een X-5 scoor ik vast en zeker een lekker wijf. Ik vroeg hem zichzelf af te vragen of je het juiste type aantrekt met zo'n wagen. Want met vrouwen en auto's is hetzelfde aan de hand het gaat om meer dan alleen de buitenkant.…

Geduld is een schone zaak, tenminste als je het hebt. Is het bij mij nog in de maak? Ik ben er nog níet mee behept. "Gebeurt het misschien vandaag nog? Schiet eens op en laat me door. Ik heb onwijze haast dat zie je toch, Mag ik misschien even voor? Tsjongejonge wat ben je traag. Hoe kom je aan deze baan? Ik heb altijd haast niet alleen…

Wat is leven, toch voor 't overgrote deel een kwestie van delen en geven? Vol van levenslustigheid, betekend een vlotte eigengereide knul of meid. Barstensvol enthousiasme hoort daar dan ook weer bij, met steeds maar weer dat geven, want ja, dat is tenslotte toch het leven? Vroeger sprak men van een pijp kaneel, een ieder zoog eraan en…

Drink een slokje, maar blijf zitten kruip dichter bij je zon, als je een satelliet bent gebruik je hoop als een sabel geef de wereld blindelings op of doe je schoenen uit onttover jezelf nu beetje bij beetje stap uit je kleertjes zonder dat iemand het ziet werp dat omhulsel weg tegen de spiegel houd jezelf bezig, stel je spiegelbeeld vragen…

je krijgt wat je wilt kijk neer op het plebs jouw geld snijdt dieper dan ooit met een mes je steelt mijn beminde met flair en je kracht vertaalt zo je invloed met praal en in macht ik heb je verdacht van manipuleren woorden verdraaien en liefde te paaien ze valt voor je aandacht heeft je attenties verwacht omdat je haar streelde…

Mijn vader in de weide sprak twee talen Hij brak het ijs voor de avond viel Voor de zwaluwen vertrokken naar het zuiden Ik kon niet over de schutting heen kijken Goed vergelijken met kwaad De littekens heelden niet, de tijd verzuimde zijn plicht Zomers gleden voorbij, bar en willoos Als paarden drachtig van een hete wind Nu draag ik zonder…

Hoe het nieuws ook wordt gebracht, het verschil zit 'm in details, of 't van zes uur is of half acht, een beetje opmerkzaamheid leert al snel, dat de gevangenen soms vastzitten in de tweede hel. Dat ze gestraft worden voor hun daden nog tot daaraantoe, maar te moeten worden vernederd, bij die beelden denk ik, nou moe... Vervolgens verschijnt…

jouw leed en pijn zijn geld geworden jouw dromen worden uitgebuit diegenen die jou exploiteren verrijken zich door jouw verdriet een commercieel circus ben jij geworden en anne dat verdien jij niet…

"Een wolf, 'n wolf" gilde de jongen het hele dorp liep uit toen ze hem hadden gevonden riep hij lachend: "sliepuit"! "Een wolf, 'n wolf" gilde hij weer eens geschrokken kwam men eraan en zagen het joch verkneuterd op zijn knieën slaan. "Een wolf, 'n wolf" schreeuwde hij huilend ach laat 'm, laat hem maar keten maar niemand…

heeft u een vuurtje? nee, roken doet hij niet maar pijpen des te meer een stevige Javaanse jongen zijn grote voorkeur alleen niet op zijn longen…

wie maakt uit hoe wolken zich plooien hoe wind licht zal verstrooien in jagende gang mij maakt het bang bang voor hun schaduw voor het zwart van de bui en de stortvloed van regen ik kan er niet tegen dat onbestemde gevoel te zijn zonder doel, te zijn om voor niet te leven geven lijkt de moraal opgevoed met dat ideaal voel ik me…

Die telkens in de spiegel ziet, En zich met schoonheid vleit, Beseft de ware schoonheid niet, Maar jaagt naar ijdelheid. Dit glas maakt trots, of geeft ons pijn; Wil 'k weten, wie ik ben, Dan moet Gods woord de spiegel zijn, Waar ik mijn hart uit ken.…

waar was ik toen de dollar mij de macht ontnam en slinks en sluw tot koning werd gekroond waar was ik toen emotie werd gehoond materie in de plaats van mededogen kwam waar was ik toen - een mensbeeld zo verschraald in naam des konings dood en verderf ging zaaien moraal hoog in het vaandel ging verdraaien en liefde grondig door het slijk gehaald…

Ik stapel gedichten op elkaar tot zware poëziepilaren als stompe torens staan ze daar onmondig voor zich uit te staren Ze spreken stil in toegedekte klanken preken, verwijten of bedanken verduisteren, versluieren of verlichten vergane luister en oranje vergezichten In regels liefde en relaties staan tedere letters, zwoele spaties verwarrende…

De tuin ontpopt, is uitgehuild nu het licht het duister wegknaagt groeit traag, maar vastberaden het ondergronds vertrouwen naar de blote lenteluchten Een weg terug, een naar beneden, afgesneden voor het geschrokken jonge knoppengroen elke stap gezet in het volle leven voorgoed gezet, nooit meer overdoen De tred van spitters, wieders,…

Waarom verschillende Vragen verzinnen Bij eenzelfde antwoord Dat toch nooit iemand als Juist uit zou willen Spreken, al is het uit Verveling…

turend langs je wangen naar de zachtheid van je gezicht praat ik met je ogen waarmee het hart beroeren kan gevangen in je ziel kijk je vragend of ik je helpen kan geef me je hand want met één vinger kan ik niet spelen…

Ik sta in de keuken als de deurbel gaat kijk met verbazing in een smekend gelaat. Goedenavond mevrouw wilt U iets kopen ben een arme student blut en gebroken. Verdraaid nog aan toe ga dan werken vent steek je hand uit je mouw van bedrog word ik moe. Nog vóór de piepers sta ik zélf te koken.…

Ze had geen goeie voornemens, ze zei, 't is wel goed. Ze doet precies hetzelfde, als al die jaren ervoor. Ze rookt als een ketter, drinkt als een tierelier, vloekt als een bouwvakker en is gewoon zichzelf! Niks geen goeie voornemens, maar ze is een róts in de branding, een oáse waar je op bouwen kunt, niemand evenaart haar. Laat d…

In de geplooide zoom van het meer waar takken van de treurwilg teer het eigen spiegelbeeld doorkringen en ’t met hun jonge groen omringen dwarrelt een stervende vlinder neer Hij vloog in het hemelruim omhoog ontdaan van beschermende teugels naar de warme stralen van de zon hoger dan hij werk’lijk vliegen kon en verbrandde er z’n frêle vleugels…

Een onaardige man in Naarden Negeerde daar normen en waarden Voor hem was een norm Niets waard, slechts een vorm Vandaar dat hij nergens kon aarden…

Samen doen we bepaalde frisse dingen Dat niet door iedereen geweten is We eten sla wat fruit, rood vlees en ook vis En verlaten graag de kerk vóór het zingen. Want het leven is zoals een schouwtoneel Elkeen speelt zijn rolletje en krijgt zijn deel.…

Leven in het gouden licht de blik op zee gericht spanning verdwijnt de rust keert weer straling heeft de geest gekust open chakra's ontvankelijkheid herstel in beweging afscheiding kwalijke gedachten het intense krijgt de overhand het goede geeft kracht liefde verteert het kwaad een mens klaar voor verder leven…

alle woorden doen me pijn ik voel het in begrijpen in het te lang weer samen blijven ontstaat de irritatie en venijn het is de hel van hemel samenzijn ik pluk gedachten uit de lucht streel zinnen die beminnen je voelt je lekker vogel vlug om luchtig als een poes te knorren en op schoot te spinnen ik bied je rozen aan gewoon om te beginnen…

er heeft zich angst genesteld in mijn buik hoe ik ook rek de spanning trek ik er niet uit naast warmte van weten van woorden die ik niet meer wil vergeten zinnen die je sprak toen je mijn zon nog in je ogen had handen je nog streelden stilte niet verveelde in het koesteren van elkaar samen weten te verliezen liet zich door passie niet…

Maskers lopen mee in de optocht van het leven waar waarheid zich verschuilt achter starre schijn en werkelijkheid verloren gaat in vermeende dartelheid…

Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen Prachtig gelakt mijn voeten in beton gegoten In de eerste zonlichtstralen glom mijn bruine kleur Trots kwamen de eerste mensen zitten op mijn schoot Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen Mijn uitzicht was adembenemend zo mooi Prachtige bomen aan de waterkant Trots liet ik mijn schilderij zien…