Alle inzendingen over muziek

Toen het weer regende en hij niet meer dronken was en er een floers over het hoogste woord lag dacht hij: god ver ik schrijf niets meer op verdom het verder. Tot hij ging luisteren en in muziek om hem heen een kosmos hangen ging: Rachmaninov d kleine terts, immens verlangen en leerde (want oren heeft wie hore) Poëzie schrijven begreep…

Misschien ook de muziek van toen waarmee jij de nacht zou inluiden met een mandoline, nam ik afscheid van mijn ledig hart, zo jij vertrouwde droeg je mijn bloedsporen, meelevend naar maagdelijk witte sneeuw, besproeid beleefde jij, die helletocht, gevaarlijk nam jij ook afscheid, doch wederkerig sliepen wij afstand terug in duisternis…

is het gek als ik in mijn eentje even dansen ga op Braziliaanse muziek? mij mee laat slepen naar vroegere tijden heupwiegend tot ik niet meer kan toen ik nog opviel door mijn jonkheid toen ik nog in Rio was…

Je verre gedachten bereiken mij soms als het stil is,en mijn vingers tastend op de toetsen,rusten Ik voel mij dan ...jouw stem ...jouw pen ...jouw muziek Ik voel dan dat er iets is buiten jou en mij Dat er meer dan "iets" is in het beleven van onze tijd onze gedachten onze woorden En als wij dan samen het hoogtepunt van…

opgaand in extase swingt een ritmische vibratie in de creatieve geest zo worden de genen al trillend gevuld met lyrisch spektakel en zal er een vorm van euforisch leven door het brein heen zweven *Dit nieuwe percussie…

Het was niet voldoende: hij droomde meer dan dit droge land meer dan een herberg van verbijsterende witheid in Rhonda droomde meer dan een klank die niet de vlag uitwaaierde terwijl de rokken zwaaiden en de abanico geheimen zei: me has conquistado, nos están mirando et cetera. Het was niet voldoende: hij droomde meer dan deze oude…

Waarom niet hier een hobo? Hij wist het niet meer had de hele score nu voorzien van golven die wegspoelden, potloodstrepen die maatstrepen wegvraten. Hij wist niet meer dan dat god hem ongenadig was Er klonken in Maiernigg andere vogels er waren andere open ramen en deuren hij werd zelf groter dan zijn vest, zijn pantalon zelfs rende…

wanneer Satie daar de toetsen beroerde zat de lucht vol melancholie…

New York Buigend uit ramen zien wij groeperen een stoet tot begrafenis een trom slaat Het hoge hotel de beregende straten: een floers om mijn ziel een trom slaat De dood componeert in volledige stilte een cynische dans een trom slaat Ach, Almschi mijn lief, de nachtvlinder en de lamp: versta en begrijp. een trom slaat…

vanaf het eerste moment dat zij mij zag straalde ze in het flauwe licht van haar rozenlampion net als ik genoot zij van iedere noot ieder woordje 11 november is de dag…

gister op de fiets door het Gooi een pui met affiche vol klanken kracht ritme authenticiteit en intimiteit in perfecte symbiose van Slagerij van Kampen Het zadel ging meteen swingen richting Laren de Oude Drift Singer bleek logisch zo vroeg nog dicht wat verder stonden glazen te fonkelen op tafels wit bedekt met lakens van linnen in Nick…

Vandaag Heather Nova in Paradiso De wat iele vertoning van de vrouw weegt niet af tegen haar volume zowel life als op de radio Geboren op de Bermuda's op een boot in '67 gebouwd door haar paps Als schipperskind in het kraaiennest Vandaar is het volume zo groot…

Ik sluit mijn ogen mijn gedachten worden mee gezogen door de melancholiek van deze prachtige muziek de woorden lijken wel speciaal voor mij geschreven ik kan mij er zo mee inleven vol overgave geniet ik van dit lied helemaal omdat niemand mij ziet langzaam rolt er een traan ik laat mijn emoties gaan het is toch heerlijk dat muziek je zo kan…

Hoe hij keek ogen koolzwart gelijk kogeltjes en vol van Mahler…

het kloppend hart drijft lucht door buizen die wind omzetten in klinkende lagen opdat in gewelven het met wierook opgestegen lief en leed aan het hemelse wordt opgedragen eikenhouten pilaren dragen het bejaarde lijf door eeuwen heen waar de mens zelve zomaar even in de tijd met handen en voeten zijn toetsen mag raken en…

De fijnzinnige muzikant heeft eens gezegd er woont een viool in mijn ziel dansen op klanken het mysterie leven met ogen naar de hemel gekeerd opzien naar de warmte van zonsopgang melancholie bij zilveren maan onder jasmijn achter verre horizonten zout water proeven waar hij speelt daar worden oceanen groen en snaren kleurt hij rood…

Muziek is de gevoelige snaar die je hart altijd raakt…

Gor deinen beminde strelen langzaam weg op de oneindige klanken van een luit hoog van een parterretrap Zingend en dansend spinnen spinnen zij rond elkander Velours sluit klappende vergezichten uit van succes…

Verlegen is hij de straat ziet hem noch staan noch zitten Naar hem trekken ze de gekste bekken Hij speelt bekende en onbekende wijsjes wind bladert door z'n bladmuziek Weg kijkt hij van de mooie meisjes die ronddansen in een driekwartsmaat Hij is verlegen raakt met geen mens ooit aan de praat Met zijn mondharmonica alleen…

OP die dag zweef ik met de wind in de rug op ambrozijnen muziekvleugels in rozekant satijnenstrikjes zwart visnet in jouw open armen zien ogen pretlichtjes mijn lief als een zeemeermin aangespoeld door hoge schuimig witte golven op het strand onderweg naar jou proef - ruik - voel ik jou jij in mij altijd bij mij…

Het mildste zonneschijntje Verleent het landschap kleur Noch geur, Als ‘t gulden Rijnsche wijntje, De roemer, dien ik beur; - Wie zou druilen, Wie zou pruilen, Die ‘t zag blaken, En mocht smaken? ‘k Roep tot morgen Vaarwel aan mijn zorgen, Als ik druiven-zonlicht speur! Hoe lokt het uit mijn vedel, - Veel bloempjes draagt in Mei De wei…

hoe haar jonge handen over de toetsen golven ons huis zich met haar bruisende klanken vult hoe zij meandert langs knoestige wilgen en wuivend riet hoe zij geniet zo intens met de stroom vervloeit versmelt (voor Anne)…

de jaren negentig onze flowerpower de tijd van de afterhour feest na feest liepen wij af soulbroek en helemaal maf dat gevoel van de beat en melodie brengt je in extase en euforie de muziek brengt mensen bij elkaar als een grote familie maar ook een uitlaaklep de jeugd die alles had heeft die ze weekloon aan de dealer geeft sommige…

Bewandel de wegen van de woorden Bewoon de straten van de taal Bespeel de vensters van de akkoorden Vertel door jou hun verhaal Laat de muziek door je ziel klinken Bepaal hun intonatie, bepaal hun spel Zodat de melodie zich laat bezinken Tot een symphonie van de hemel…

Scherpscheurend elektrisch gitaargeluid Lange uithalen, hij heeft pijn Zoekend naar zijn verdwenen liefde Vibraties, snerpend uit mijn boxen Loopjes, trillers en soms gedreun Tranen wellen op in mijn ogen Ik voel mee, mee met zijn leed Waar is ze toch? waar is ze heen? Het jankend en gillend snaargekrijs Langzaam afglijdend naar zacht gesoes…

heeft u dat ook het besef van wat is er eigenlijk gebeurd hoe kom ik hier en waarom vooral waarom kijk ik terug ben ik al zo oud, flitst het door mijn hoofd gisteren nog luisterde ik gespannen naar frequentie-wegfietsend radio Luxemburg "Bits and pieces" genoot dit menschke van The Herd, "From the underworld" waar is die tijd…

Het is de muziek en wat de een wat droeviger raakt dan de ander Waarheen, waarvoor deed het op mijn manier de dood tijdloos maakt een jukebox historie wordt We dansen in een armoedig café het enige licht van een jukebox komt Paul Anka "Happy Birthday ..." zingt Jouw buik vooruitstrevend mij ontmoet…

Het zingen Staat mij nader Dan het spreken Van een tekst Het liefst Speel ik wat noten Dat maakt Mijn ziel relaxed Misschien kan ik wat schrijven In de sfeer Van de malloten Ik componeer Een masterpiece Met stilte Meer Dan je verwacht Tussen Majeur en mineur Tussen Hele maar... Ook halve Zeer muzikale noten…

Door de hoge ronde ruimte galmt veelstemmig gezang van het Romaans mannenkoor Perfect gedragen harmonie verbreekt iedere stilte met ijle en zware klanken Zo zou het kunnen klinken in de relatieve eeuwigheid beluister dit ad fundum als voorproefje op ooit…

net weer gehoord 'penny serenade' van Rudi Schuricke soms is het leven vijf centen waard…