3120 resultaten.
Belevingen van tijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 141 De tijd raast voort
aan alles voorbij
tot aan vergetelheid
De tijd kruipt om
stort in mijn brein
onrustige leegte
De tijd komt er aan
belooft alles goeds
stralende verwachting
De tijd lijkt oneindig
verpulvert eeuwen tot seconden
maar blijft onbegrepen
De tijd gaat door
al is het einde daar
geen beginnen meer aan.…
tijdloos
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 239 ik was aangekomen
aan de rand des tijds
zwarte maan
ik zag oneindig
alles was klaar
had geen naam meer
ik kwam aan en wist niets
in een troebel dralerig licht
van een vreemde grijze zon
aan de oever der gedachten
alles ging over
zwart naar kleur
ogen zien niets
de kaars is gedoofd
de ochtend is aangebroken
open je hart
zie…
toekomst
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 591 Op de golven van mijn kloppend hart
Vaart de angst van onwetendheid.
Het zicht belemmerd door schemer
Wanneer ik mijn levenspad doorloop.
Niets is zeker
En in de onzekerheid van het niets
Wacht ik in het onbekende
Als een waakzame uil
Op een gebroken tak.…
oud gedaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 147 ik weet wel
ik rij op een driewieler
als ik niet kan leren leven
dan maar voor lul
dus, op een driewieler.…
Dit hier
gedicht
2.0 met 29 stemmen 8.845 Je loopt op het strand: de zee, de einder,
het geluid dat de kom van de wereld
tot de rand toe vult - nee, kleiner.
Je zet je schoenen in het zand: koeienhuid,
geërodeerde bergen, het een laat
een afdruk na in het ander - nee, anders.
Je bent ergens, het doet er niet toe
waar, altijd aan een rand, dit keer tussen
land en water, het gaat…
Publieke Oproep
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 154 achteloos televisie kijken
geeft mij heel merkwaardig
het gevoel dat ik leef
niet omdat de tijd verstrijkt
zonder dat je merkt
dat het later wordt
nee, het is gewoon
de nummer één nutteloze bezigheid
die ik tijdens mijn bestaan
heb kunnen ontdekken
dus bij deze een publieke oproep
aan iedereen die een beter tijdsverdrijf
in optime…
aftelversje...
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 165 achter tralies van verlangen
schurkt schijnbare berusting
worden de gekwetste dagen
afgestreept op blinde muren
alleen dromen reizen verder
ongehinderd door obstakels
voorbij het gepantserd glazen
uitzicht op de binnenplaats
goddank laat vrijheid van denken
en dromen zich door niets weerhouden…
verkwikkend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 121 de prinses vaart voorbij
herfst en lente
versmelten
tot zacht buigzaam wittebrood
slaven van adem
ontzeggen zich
geen enkele ademtocht
deze symmetrie is verkwikkend…
boer zoekt verstand.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 215 Het is een feit wanneer je zegt
dat er vroeger verrekt veel boer-
en waren die geloofden in God.
Hoe zouden die boeren, als ze
plots nu leefden wel kijken naar
deze rare tijd, met z'n high-tech
verdwazing en z'n lelijkheid?
Ik denk dat ze hun pet zullen
afnemen en zich op het hoofd
zullen krabben en dan het te
kwaad zullen krijgen…
A la recherche du temps perdu *)
gedicht
2.0 met 16 stemmen 5.998 De wind heeft haar naar de tuin verwezen,
de tijd in haar handen te slapen gelegd.
Zij spreekt over stukgewaaide ramen,
een dak dat eeuwig lekt, de schoorsteen
die niet trekken wil, over hem en haar,
en hoe het uur haar slaap niet raakt.
en hoe de nacht versteend tot liggend naakt
dat zij onwennig tracht te strelen.
Achter zich weet…
Schoorvoetend
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 169 dromen
In spiegelingen van de gracht
waarin twijfel wacht
zij wel of niet zal komen
tegenbeweging gaat er
door vergetelheid
schoorvoetend water
handbeweging
dat een beeld achterliet
blijdschap naar verdriet
van eindige tijd…
eenvoudig
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 222 ik wilde weer ademen zo-
als vroeger ik dat deed,
vrij als een kind in de zomer
al kies ik liever voor de lente.
ik wil niet voor me zelf spreken,
maak het wat algemener.
ik ben goed in verbloemen,
de warme inborst klopt
doods in mij, als ik mag
zeggen dit zo. Wat is dit
voor ongerijmdheid, de mens
is toch gemaakt om te
blazen…
nu...
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 518 nu ik denk dat de tijd rijp is
om over m'n schouder terug te kijken
zie ik dat er veel is veranderd
zoveel dat ik daar bij nader inzien
liever geen weet van had willen hebben
nu de tijd zo'n verschrikkelijke haast heeft
dat velen hem nauwelijks nog bij kunnen benen
herken ik mezelf in gelatenheid van deelnemers
aan de bij voorbaat vergeefse…
Olga op het dodenveld 5 + 6
gedicht
2.0 met 10 stemmen 5.986 altijd komt het moment
waarop iemand het zoeken
naar overlevenden staakt
waarop de storm stilt
waarop iemand met schrijven
ophoudt om iets anders
te beginnen, zich iets
aan te schaffen, voedsel
inkt, gereedschap
altijd komt het moment
waarop iemand het zoeken
staakt, zoals en schip het anker
licht en de richting
opnieuw bepaalt
daarnet…
Het gerucht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 290 Zo'n zomeravond, uithijgend
klam en nauwelijks gekleed nog
wegvloeiend naar nachtkoelte
waarin het trillen boven akkers
en velden wegsterft
de leeuweriken wegvleugelen
een maan aanzwelt
dralende slaap zich schuchter aandient
In die sluipende schemering
verschijnt ze, sluimerend
zonder uithalen of grootse gebaren
spreekt fluisterend woorden…
vergankelijkheid 2
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 478 't ligt
op de lippen
van het onnoembare
't licht dat
de einder raakt
alles van goud maakt
zich purend op de dood
zogend aan de borsten
van de glorie, gezuiverd
in de mond van het leven
't ligt
er aan banden
in de palmen van de tijd
vergankelijkheid
het is een fluisteren
op de lijn waar een mens niet gaan kan
't is
als het blootvoets…
nationale gedachtendag
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 191 de sfeer die edelmoedig
ritmisch, misschien ook apathisch
over de muren strijkt welke
als verloren in mijn stadsdeel huist
dacht in het dichten van verzen
en het smijten met volle glazen
poëzie dat de sneeuw zich baadt
in een lente die nooit zal komen
ergens staat een grote winnaar op
het vers ornamenteert zoals
de zoekenden blijven…
Ingehaald
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 169 De tijd heeft me ingehaald
ook al had de klok
geen wijzers meer
zelfs geen klanken
die ooit nog klonken
geen klepel die slingerde
de tijd heeft me ingehaald
ook al liep ze niet
zelfs ik bleef stilstaan
in hopeloos verdriet
nu staan we beide stil
is tijd niet belangrijk meer
de wereld draait toch door.…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 389 Het is in de grond, het raakt er
het wortelt er aan de beginselen
de kus van de dood, de Maan
die geboorte gaf aan een levenloze woestenij
de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde
op een stormen en een blussen
tot het over gaat, in een versleten seizoen
iets houdt er de adem in
op de zijlijn van een woestijn
het wervelt er in een navelstaren…
Druppelsgewijs
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 218 door de tijd beslagen
krijgen herinneringen een waas
zoals het lang ongebruikte glas
dat achter in de kast staat
weet je nog of je zoet of bitter dronk?
of het tikken van twee glazen klonk?
of daarbij ogen straalden, stemmen streelden?
je slaat breekbare gedachten tegeneen
en wat je toen zo zeker wist
tracht je nu opnieuw te weten
elk…
laat
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 390 soms
kom je haar tegen
zomaar spontaan
komt ze voor je staan
soms
duurt het een moment
voordat je haar herkent
soms
duurt het te lang
ben je bang
om de confrontatie aan te gaan
en dan
moet je achteraf beseffen
ze is weg
voorbij gegaan
ooit
denk je
en zucht ff…
oude fabriek
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 874 wat nog hangt
in de oude fabriekshal
is de leegte
maar nu zonder
het gestamp
van zware machines
een verlaten overall
hangt eenzaam
aan een roestige spijker
'een symbool van verlatenheid'
het laatste teken van leven
is misschien wel 't jonge berkje
dat zich heeft genesteld
in de scheef hangende dakgoot…
mis
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 519 gemis
als het er niet is
espresso ‘s ochtends vroeg
het zwarte jurkje dat je droeg
de lucht, de warmte, de zon
voor de winter begon
een wijntje bij het eten
de mooie momenten
die je niet wil vergeten
gemis
als het over is
die bijzondere vriendschap
gevoel van blijdschap
vertrouwen in iemand
jouw hand in zijn hand
gemis
het meisje…
Ik dood
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 309 Ik dood gewoon de dood
als ik gewoon de dood
de dood injaag
doe ik doodgewoon wat
men van me vraagt.
Als ik de tijd dood,
de doodgewone tijd
raak ik besef van tijd
een beetje kwijt.
Als ik gewoon dood
dan dood ik doodgewoon
een vlieg of mug,
of soms dood ik gewoon
de tijd.
Maar dood ik de dood,
heel doodgewoon
dan is er…
later
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 550 later
wacht je
tot ik niet meer kan huilen
en mijn tranen droog
wacht je
tot ik weer kan lachen
en me niet meer zal verschuilen
wacht je
tot ik weer torenhoog
van de daken wil gillen
dat ik je zo graag zou willen
liefhebben
wacht je
tot ik door zal hebben
dat het moment is gekomen
niet meer hoef te schromen
om van jou te houden…
rust
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 597 stil, lief en zacht
een geweldige dag
zacht
omdat niemand schreeuwde
stil
omdat het zachtjes sneeuwde
lief
omdat jij bij me was
stil, lief en zacht
in mijn gedachten vannacht…
sneeuw
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 523 sneeuw viel
en bleef liggen
als een tijdsbeeld
van witte stilte
en juist die stilte
sprak boekdelen...…
daarom
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 525 zacht wit
was het buiten
langzaam smolt het weg
door de kou eenvoudigweg
buiten te sluiten
in het donker in de nacht
heel zacht, langzaam
het licht
zachter dan wit
om haar te warmen
haar handen, haar lichaam
te omarmen
diep in haar hart
weer die gloed
vol overvloed
versmolten met haar naam…
Nieuwjaarsduik
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 287 Het koude water
maakt warm en stil omdat de
zee meer minnen wil…
De tijd
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 543 Niets is vitaler
dan de tijd
die op ieder moment
op eindeloos veel manieren
wordt gedood
maar niet zal sterven
alvorens niets meer is.…